Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Om er zeker van te zijn dat het uitzicht op de man geen waanbeeld is, wrijf ik in mijn ogen. Wanneer ik ze open, is hij verdwenen. Gewoon weg. Geen spoor te bekennen.
Ik zucht en ga terug in mijn bed liggen. Volgens mij zorgt dit dorpje ervoor dat ik gek word. Of ik ben gewoon paranoïde as fuck. Beiden vind ik helemaal niet zo fijn, om eerlijk te zijn. Normaal heb ik van dit soort dingen nooit last.
Ik sluit mijn ogen, hopend op een relaxte slaap die mij niet de stuiven op het lijf jaagt.
🐺
Langzaam ontwaak ik uit mijn slaap. Al snel realiseer ik me dat mijn wekker helemaal nog niet is afgegaan. Dit kan maar twee dingen betekenen; ik heb door mijn wekker heen geslapen of ik ben vroeger dan mijn wekker. Mij kennende is het de eerste optie.
Hopend op de tweede optie, pak ik mijn telefoon en kijk naar de tijd. Fuck, ik heb al twee lessen gemist. Goed bezig, Jay! De tweede dag school en nu al twee lessen geskipt.
Deze nacht is ook maar raar verlopen en ik heb weinig slaap gehad, geen wonder dat ik me heb verslapen. Het beeld van de man die me wilde vermoorden en ook nog eens in mijn tuin stond, blijft me continu achtervolgen. Ik kan niet stoppen met eraan te denken, wat me keer op keer rillingen over mijn rug geeft.
Stel ik word gestalkt. Dat wil ik echt niet, maar wat kan ik ertegen doen?
🐺
Anders. Anders. Anders. Anders. Anders.
"Gaat alles goed?"
Ik schrik op uit mijn gedachten, door Scott die zowat over mijn tafel hangt om me grondig te kunnen bekijken. Ik knik snel en ga met een hand door mijn haar. Het zou raar zijn als ik hem zou vertellen over de droom die ik heb gehad, dan zou hij waarschijnlijk een compleet verkeerde indruk van me krijgen.
Inmiddels heb ik alweer een aantal lessen gehad op school en bij elke les heb ik zitten dromen. Vooral proberen om erachter te komen wie de man is en of mijn droom er iets mee te maken had. Het leek allemaal zo toevallig...
De bel gaat, wat betekent dat ik uit ben. Werd tijd. Ik sta op en pak mijn spullen in op mijn langzame tempo. Al snel loopt het lokaal leeg, maar wanneer ik wil vertrekken trekt iets mijn aandacht.
Als ik uit het raam kijk zie ik een vriend van Scott – volgens mij Stilinson – tegen een Jeep aanstaan, schreeuwend naar een man. Ik loop met mijn boeken in mijn hand dichter naar het raam en herken de man. Het is hij die mij probeerde te vermoorden. Hij kijkt ongeïnteresseerd naar Stilinson, terwijl hij zijn baardje streelt.
