I hate my babysitter (dutch)

Chapter 12

POV Harry:

Het was zo moeilijk. Al dit. Ja, ik vond Claire leuk. Ze was grappig, kon lief zijn, aardig. En ze was ook nog niet eens lelijk ook. En ik wou graag bij haar zijn, maar ze liet het niet toe. Ze deed alsof ze me haatte. Maar was dat ook echt zo? Stel dat ze me wel leuk vond, maar het alleen niet wou zeggen? Zo leek het tenminste wel. Het was gewoon erg moeilijk om alles maar zo uit te moeten puzzelen. Weet je wat.. Ze zegt het zelf wel. Ze komt maar naar mij toe. Dat was het beste dacht ik maar. Ik zuchtte. Het zat ook niet mee. En ik wou het hier graag ontlopen. Maar dat kon niet. Ik had haar vader beloofd om te blijven tot ze terug kwam. Haar moeder had ik het natuurlijk ook beloofd, maar dat boeide me niet. Van haar zou Claire misschien nooit meer iets horen. Shit, dacht ik dat nu echt? Okay, niet bepaald aardig Harry. Ik zuchtte en stond op van de bank. Claire was weer eens op haar kamer. Zoals altijd. Ze was of in de boomhut of op haar kamer en anders maakte ik me wel zorgen als ze niet in huis was. En daar moest ik toch ook eens mee op houden. Nog een zucht verliet mijn keel en ik liep naar de keuken om wat drinken te pakken. Toen ik de koelkast open deed zag ik ook dat er hoognodig boodschappen moesten worden gedaan. Geweldig. Ik hield dus niet van boodschappen doen. Vooral niet alleen. Ik kon Claire wel mee vragen, maar wedden dat ze “Nee” zegt? Ik draaide met mijn ogen pakte wat cola en een glas en schonk wat in. En wat als ik nou eens Louis, Liam, Zayn of Niall mee vroeg? Aka mijn beste vrienden. Ik wist dat Niall wel zou willen, maar dan kreeg ik meer dingen die ik niet nodig heb dan dingen die ik wel nodig heb. Zoals altijd. En met Louis weet je ook nooit wat je in huis krijgt. Soms leek hij echt net een klein kind. Dan deed hij wel stiekem dingen in de winkelwagen. En ik wist gewoon niet of Liam of Zayn mee wou. Weer een zucht verliet mijn keel terwijl ik terug liep naar de bank met het drinken in mijn hand. Op tv was er de laatste tijd ook niks meer te zien. En ik wist gewoon niet wat ik anders kon doen in dit huis. Ja, schoonmaken en alles, maar wauw, dat is ook het leukste wat er is zeg. Ik keek naar de klok en zag dat het niet zo gek laat was. Ik had nog makkelijk de tijd om te kunnen winkelen. Ik dronk mijn glas leeg en liep naar boven. ‘Claire?’ vroeg ik. ‘Wat,’ kwam er van achter de deur. Zoals altijd niet al te vriendelijk. ‘Ik ga naar de winkel. Ga je ook mee?’ vroeg ik weer en ergens hoopte ik dat ze “Ja” zou zeggen. ‘Waarom?’ kreeg ik als antwoord. ‘Uhmm, nou, misschien om te winkelen. Omdat we geen eten meer in huis hebben,’ zei ik en leunde tegen de muur aan. ‘En dat kun je niet in je eentje?’ ja, tuurlijk kon ik het wel in mijn eentje maar dat was zo oersaai. Alleen ik ging het net ff iets anders spelen. ‘Maar ik weet niet wat jij allemaal in huis wil hebben,’ zei ik toen en hoorde achter de deur Claire zuchten. ‘Goed dan,’ zei ze en opende de deur. Ik ging weer recht staan en glimlachte. We liepen naar beneden. ‘Ik pak even wat geld, ga jij maar vast in de auto zitten,’ zei ik terwijl ik haar de sleutels gaf. Claire liep de voordeur uit terwijl ik naar de keuken ging opzoek naar geld. Toen ik het had liep ik naar buiten en stapte in de auto. Claire had de radio al aan gezet. Ze keek me aan en gaf me de sleutels. Ik startte de auto en begon te rijden. Het was echt een vreselijk saaie tocht. Zoals ik al verwacht had zei Claire amper iets, maar toch. Ik parkeerde de auto voor de winkel en haalde een winkelkarretje. ‘Zeg maar wat je nodig hebt of wilt en we kopen het,’ glimlachte ik en Claire knikte. We liepen door de winkel heen en van alles werd in het winkelwagentje gedropt. En vooral chips en snoep. Tuurlijk. Ik had het kunnen verwachten. En dat Claire nooit aankwam was me ook een raadsel. Al snel was het winkelwagentje vol en liepen we naar de kassa. Het leek wel een uur te duren voordat ik eindelijk kon afrekenen. Zo snel als ik afrekende, de spullen inlaadde, waar Claire natuurlijk niet mee wou helpen, reden we weer naar huis en dit keer dwong ik Claire wel om mee te helpen uitpakken. Met veel moeite hielp ze mee en toen alles klaar was ging zij weer naar boven. We konden echt amper iets tegen elkaar zeggen en het was zo vervelend.

Een paar dagen gingen voorbij en ik had net de post gehaald. Ik bekeek alles even en zag een brief waar Claires naam op stond. ‘Claire, er is een brief binnen gekomen!’ riep ik en liep naar de bank.

*** Hi, lovely readers!! Heel erg bedankt voor het lezen en de reacties. Als ik iets leuker vind dan het schrijven zijn het de reacties! Er werd me gevraagd om eens een Harry POV te doen, dus dat heb ik gedaan. Ik hoop dat jullie het nog leuk vinden! En vergeet niet tips en opmerkingen zijn altijd welkom!!

Loves ME***