I hate my babysitter (dutch)

Chapter 33

Mijn ogen werden groot toen ik Ramon een mes zag pakken. Grootte goedheid nee. Je gaat niet. Nee... Ik zag hoe hij Harry nee stak en ik sloeg mijn hand voor mijn mond. 'What the fuck is wrong with you!' Schreeuwde ik en rende weg. Ik kon gewoon niet in de buurt blijven. Sorry Harry. Sorry voor Ramon. Sorry dat ik je dit aan deed. Ik zweer je dit was niet mijn bedoeling. En ik wist zeker niet dat hij een fucking mes in zijn zak had. Ik rende en rende tot mijn benen niet meer konden en ik neer viel. Ik had geen idee waar ik was maar het maakte me ook niet uit nu. Ik had niet eens gemerkt dat de tranen al langs mijn gezicht vielen. Ik bleef waar ik was en hield mijn handen voor mijn gezicht dit had ik zeker niet gewild. Waarom kon mijn leven niet eens normaal zijn?!

Louis POV:

Van een afstand had ik gekeken en toen ik zag dat Harry en Ramon aan het vechten waren. Sure... Course you had to do that. Ik zuchtte luid en keek om naar de andere jongens. Ze keken allemaal bezorgd, maar blijkbaar had niemand het in zich om er naar toe te gaan. Nogmaals zuchtte ik en keek Niall aan. 'Harryyyyyyy,' schreeuwde hij en begon te rennen ik sprong om en keek naar wat er gebeurd was. Mijn ogen werden groot en ik begon ook te rennen. Daarna viel ik naast hem neer en keek naar hem. Mijn god. Ik keek op waar Ramon stond. 'Jij vuile...' ik kon mijn zin niet eens afmaken of ik sprong al op hem. 'Louis kijk uit,' riep Liam en toen besefte ik het. hij had een mes. Niet vergeten. En voor ik het wist was ik al weer van hem af. 'Liam, zeg alsjeblieft dat je een ambulance hebt gebeld?' Zei ik terwijl ik weer naast Harry neer zakte en naar de wond ik zijn ribbenkast keek. Een klein plasje bloed lag langs hem in het zand. Goddomme Harry waarom moet je nou ook zo verschrikkelijk eigenwijs zijn. Ik had niet gemerkt dat Liam me al antwoord had gegeven. 'Sorry?' 'Ik zei dat ik dat al gedaan heb, maar alsjeblieft ga ff aan de kant?' vroeg hij en ik deed wat hij vroeg. Ik ging naast hem zitten en legde Harry's hoofd op mijn schoot. Ik liet mijn handen door zijn haren gaan en keek naar Liam die zijn wond aan het dichtdrukken was. Daarna keek ik naast me waar Niall zat mijn tranen in zijn ogen. En ik zag Zayn die Ramon vast heeft kunnen houden. Het mes lag op de grond en ik vond het maar angstaanjagend. De enige die ik niet zag was Claire. Blijkbaar was ze er vandoor gegaan. Ik hoorde een luid gesnik naast me en keek om en zag dat Niall het er nu wel heel moeilijk mee had. 'Ooh Niall, kom hier,' zei ik en hield mijn hand die niet door Harry's haren gingen uit. Niall kwam naast me geschuifeld en sloeg zijn armen om me heen terwijl hij nog harder begon te huilen. 'Shh Niall het komt goed, die ambulance zal er snel zijn. Harry geeft echt niet op hoor. Toch Harry?' Zei ik en keek naar hem. Toch Harry?

Claire POV:

Ik voelde een hand op mijn schouder en ik schrok op. Degene die het veroorzaakte haalde zijn hand weg en keek naar me. 'Sorry ik wou je niet laten schrikken,' zei hij vriendelijk. Ik knikte even maar wist niet wat ik zou moeten zeggen. 'He, wat is er?' Vroeg hij weer en ging tegenover me zitten. Het boeide hem blijkbaar niet waar we waren. Ik schudde mijn hoofd en weer een paar tranen vielen. 'Hush, rustig maar, wat het ook is, het komt goed okay,' zei hij en ik keek nog eens naar hem. Waarom voelde ik dat ik hem kon geloven? Ik knikte en veegde de tranen weg. En toen besefte ik. Ik moest naar het ziekenhuis. Ik moest Harry zien. 'S-sorry, maar kun je me helpen terug te komen bij het hotel vlak bij het strand?' Vroeg ik en hij knikte. Hij stond op en stak zijn hand uit. Ik pakte hem aan en stond met zijn hulp op. We liepen in stilte tot we terug kwamen en het was nog best ver. Dat ik zoveel heb kunnen rennen. Toen we voor het hotel stonden bleven we staan. 'Nou hier ben je weer,' zei hij en glimlachte vriendelijk. Ik knikte en glimlachte terug. 'Uhm.. Weet je... Weet je misschien... Ook waar het..' Ik stopte en beet op mijn lip voor ik naar beneden kijk proberend mijn tranen in te houden. 'He, he, rustig maar,' zei hij en legde zij hand weer op mijn schouder. 'Waar het dichtstbijzijnde ziekenhuis is?' Vroeg ik toen en keek weer op naar hem. Hij keek me onderzoekend aan maar knikte toen. 'Ik zal je er wel heen brengen,' zei hij en ik gaf hem een kleine glimlach. 'Dankje,' we liepen tot de jongen een taxi aan hield. Toen hij zei waar we naar toe moesten knikte de chauffeur en reed er heen. Ik vond het eigenlijk maar eng. Ik wist gewoon niet wat ik kon aan treffen. Al snel waren we bij het gebouw en stapten we uit. Wacht? Alsjeblieft zeg niet dat die jongen mee ging. Dat zou het alleen maar moeilijker maken. Maar toen we voor de deur stonden stopte hij. 'Hier zijn we dan. Ik hoop dat ik je er niet heen moest brengen voor jezelf?' Vroeg hij maar ik schudde mijn hoofd. 'Nee, tis voor een vriend,' zei ik. Een vriend een vriend. Niet vriendje. O god. Ja dat doet eigenlijk best zeer. De jongen knikte weer en keek me bezorgd aan. 'Ik hoop dat het met hem goed komt. Maar ik ga nu. Tot ziens!' Zei hij en liep weg terwijl hij nog een keer zwaaide. Ik zwaaide terug en was verbaasd. Ik kende hem helemaal niet, ik wist niet eens zijn naam, maar toch hielp hij me. Of heel vriendelijk of er moest iets zijn. Wat zou ik niet weten maar ik denk niet dat ik hem ooit nog terug zou zien. Ik liep naar binnen en keek rond. Het was een groot ziekenhuis. Fuck hoe moet ik hier ooit Harry vinden? Het enige wat ik kon doen was vragen dus dat deed ik. Ze zei dat ik kon wachten in de wachtkamer en toen ik daar kwam zag ik de andere vier jongens ook. Zayn had zijn hoofd begraven in zijn handen, Louis had Niall op schoot terwijl Niall het uithuilde op zijn shirt. En Louis liet een paar tranen vallen, maar probeerde Niall het meest te kalmeren. En Liam stond met zijn rug naar me toen maar ik kon zien dat er ook een paar tranen bij hem waren gevallen. Mijn god is het zo erg? Ik durfde haast niet naar ze toe te lopen maar Louis kreeg me in de gaten. Hij keek op naar Liam en toen weer terug naar mij. Liam draaide zich meteen om en kwam op me af. Hij sloeg zijn armen om me heen en hield me dicht op hem. Door al dat liepen er nu ook tranen over mijn gezicht. 'W-wat is e-er aan de h-hand?' Vroeg ik en keek op naar Liam. Hij keek me aan en deed zijn mond open maar er kwam niks uit. Ik vroeg het nog een keer en toen kreeg ik wel antwoord. 'Harry is stabiel, maar ze weten niet of hij nog wakker word,' zei hij zacht en ik keek hem moeilijk aan voordat ik me op hem stortte en in tranen uitbarstte. Allemaal mijn schuld. Al dit komt door mij. Het hoeft niet eens zo zijn te gaan en nu raak ik Harry kwijt. Ik liet me toen van Liam los en ging naar Louis en Niall. Niall had het er zeker weten het moeilijkst mee. Ik ging naast ze zitten en wreef zachtjes over zijn rug. Hij keek op naar mijn met rode ogen en het zag er zo verschrikkelijk uit dat ik zo weer kon janken. Als de tranen niet al nog steeds liepen. Daarna begroef hij zich weer in Louis shirt. Louis rustte zijn kin op Nialls hoofd en knuffelde hem nog erger. Ik leunde in en fluisterde in Nialls oor. 'Het komt wel goed. Harry is sterk genoeg en zou jullie nooit verlaten,' Niall knikte en keek weet op naar me. 'Hij zou jouw ook niet verlaten,' fluisterde hij terug en nu wist ik zeker dat de tranen weer liepen. Ik knikte, al geloofde ik het niet en stond weer op. Liam sloeg weer zijn armen om me heen en ik keek naar iedereen. Wat een geweldige vakantie niet? Een dokter kwam binnen en keek ons aan. Hij zuchtte en toen keek ook ieder ander hem aan. Behalve Niall. 'Jullie kunnen hem nu zien,' zei hij vriendelijk. Louis fluisterde in Nialls oor maar ik kon het als nog horen. 'Kom Ni, dan kun je zien dat het wel goed komt,' zei hij en Niall en hij stonden op. Louis sloeg zijn arm om Niall heen en samen kwamen ze naar ons toe. Zayn stond ook op en ging even met zijn hand door Nialls haren voor we met z'n allen naar de kamer waar Harry lag liepen. Hij lag alleen. En je kon hem al zien door een glazen wand. En wat ik zag had ik nooit willen zien. De dokter deed de deur open en liet ons binnen. Er stonden een paar stoelen maar Niall ging toch bij Louis op schoot zitten. Zayn, Liam en ik stonden er naast en we keken allemaal Harry aan.