I hate my babysitter (dutch)

Chapter 25

Harry POV:

Al een tijdje was ik opzoek naar Claire, maar ik kon haar nergens vinden. Ik had al overal gezocht, maar geen Claire te bekennen. Tot ik haar zag ergens in een uithoek van de zaal. En ze was met een andere jongen. Normaal zou ik daar geen problemen mee hebben, maar toen Claire dat joch omhelsde alsof hij haar vriendje was, dat deed zeer. Ik liep zo snel mogelijk weg. Weg van het feest, de herrie. Claire. Ik wist dat ik nog niks kon denken maar dit leek toch anders. Ik had Claire al wel een paar keer gezien, telkens weer met die jongen. Hij maakte haar aan het lachen, ze dansten ze deden gek. En ik deed alsof het niks was. Dat was zo stom van mij. Hoe had ik ooit… Ik moest hier weg. Zo snel mogelijk. De lucht werd voor mij steeds benauwder en ik baande me een weg tussen alle mensen door. Tranen prikkend achter mijn ogen. En eindelijk was ik dan buiten. De frisse lucht hielp me tenminste doen ademen. Ik liep rond het gebouw en aan de achterzijde liet ik me maar langs de muur omlaag glijden. Ik zuchtte diep. Misschien was er niks aan de hand, maar Claire had ook de hele avond niet na me opgekeken. Alsof ik alleen met de kleintjes danste. En Claire had ook de hele avond niet geprobeerd om die jongen aan mij voor te stellen ofzo. En ik liet haar, haar gang gaan. Stom. Zo stom. Ik moest hier weg. Het was niet goed om te blijven. Alleen, had ik geen auto. Toen haalde ik mijn mobiel uit mijn zak en zocht door de contacten. Niall? Waarschijnlijk wou hij zijn bed niet uitkomen. En Zayn al helemaal niet. Dus het was of Louis of Liam. Louis had ik al een bang gemaakt om me op te komen halen. Dus ik ging dit keer maar voor Liam. Sorry, Liam als ik je wakker maak. Al snel hoorde ik zijn slaperige stem door de telefoon. ‘Ummm, Harry, waarom bel je zo laat,’ zei hij, iemand had ook nog eens gezien wie er belde. Dat gebeurde niet vaak. ‘Sorry Liam, maar kun je me ophalen?’ zei ik vermoeid van alles. ‘Hoezo dat? Ik dacht dat je met Claire naar dat feest ging?’ ‘Daar ben ik ook, dus wil je me daar vandaan halen. Ik wil hier weg nu,’ ik werd iets wat geïrriteerd en blijkbaar kon Liam dat horen. ‘Is goed, dan zie ik je over 15 minuten. Zorg dat je klaar staat,’ en toen hing hij op. Ik zuchtte diep. 15 minuten waren mij veelte lang, maar ik moest het er maar mee doen.

Langzaam heel langzaam gingen de minuten om. Gelukkig had ik nog maar 5 minuten die ik in pijn moest wachten. Dus ik liep al vast naar de voorkant. En toen, zoals je al kon raden kwam Claire eraan. De gene die ik nu wel het minst graag wou zien. ‘Harry,’ zei ze maar ik draaide me niet om. ‘Kom op Harry. Ramon is gewoon een vriend,’ oohh dus die jongen heette Ramon. Leuk om te weten. ‘Een vriend die je dan maar al te graag mag niet?!’ zei ik bot. ‘Ja, ik mag hem graag, hij was er tenminste,’ zei ze toen. Mijn ogen werden groot en ik draaide me om. ‘Hij was er tenminste? Serieus Claire? Ik heb het hele pand afgezocht naar jouw om je vervolgens in de armen van een andere jongen te zien. Nou sorry dat ik er dan niet was,’ zei ik kwaad. ‘En trouwens, je hebt mij ook niet proberen te zoeken,’ vervolgde ik. Ik hoorde een toeter achter me en draaide me om, om Liam te zien. ‘Ik ben weg,’ zei ik toen en liep naar de auto. ‘Harry, kom op. Dit is niet eerlijk. Je weet niet eens wat er gebeurd is,’ je kon horen dat er bij Claire tranen over de wangen liepen. ‘Nee, maar blijkbaar had je er ook geen zin in om het te vertellen,’ zei ik nog voor ik instapte, en ik wist dat ik gelijk had. Langzaam renden we weg en Liam keek steeds naar mij om te zien of alles wel goed was. ‘Kan ik vannacht bij jouw slapen?’ vroeg ik en Liam keek me verward aan en stopte de auto toen. ‘He, wat doe je nou?’ zei ik verbaasd. ‘Stap uit de auto,’ ‘Dude, we zijn midden op-‘ ‘Stap uit de auto,’ onderbrak hij me. Ik zuchtte diep en stapte uit. Hij deed hetzelfde en kwam naar me toen waarna hij ging zitten leunend tegen de auto. Hij keek me doordringend aan en ik ging ook zitten. ‘Nou, vertel eens wat er is gebeurd,’ zei hij zacht en ik keek hem ergens iets wat boos aan. Ik had geen zin om het te vertellen al helemaal niet om deze tijd langs de weg tegen een auto zittend. Maar Liam bleek geen ‘nee’ te accepteren dus vertelde ik het verhaal. Aan het eind ervan zuchtte ik luid en liet mijn hoofd tegen de auto vallen. ‘Maar je hebt haar verhaal nog niet gehoord,’ zei Liam toen. ‘En misschien als je die wel had gehoord was je daar nu nog,’ vervolgde hij. Ik keek hem stom aan. ‘Ik ga niet terug,’ zei ik resoluut. ‘Okay, maar ga dan op se minst naar haar huis, zodat ze niet alleen is wanneer ze terug komt,’ ik schudde mijn hoofd. ‘Ik heb geen zin in ruzie met haar Liam,’ ‘Maar dat zal je ook wel krijgen als je morgen terug komt,’ ik zuchtte nog eens en keek hem aan. ‘Dan ga ik toch niet meer terug?’ zei ik, wat meer als een vraag kwam maar whatever. ‘Je hebt het beloofd Harry, dat kun je niet maken,’ ik wist dat dat waar was maar ik wou gewoon niet terug. Ik had geen zin in ruzie. Dat hadden we al mee dan genoeg gehad. ‘Laat me alsjeblieft vannacht bij jouw slapen dan,’ zei ik toen en Liam knikte. ‘Vooruit,’ hij stond op en hielp me overeind waarna hij me in een knuffel trok. ‘Het komt wel goed,’ zei hij en liet me weer gaan waarna we weer in de auto stapten en de weg vervolgende naar Liams huis.

*** Hi lovely people!! 

Ik ben erg. Zo erg dat ik jullie zo lang laat wachten telkens.. Ik voel me schuldig. SORRY! Maar hier hebben jullie weer een nieuw stuk. Hope you like it! Ik heb trouwens wel een reden waarom het telkens lang duurt... Uhmm.. nou ja.. Wie kent  de boeken "De Grijze jager" ? Nou die ben ik aan het lezen en ze zijn zo geweldig... Dus sorry dat ik daardoor jullie weer eens laat wachten. Ik heb dit idee van @lifescrapbook al is het iets aangepast, maar DANKJEE!!!!!!!!! Tips opmerkingen en ideeën zijn altijd welkom!

Love ME ***