I hate my babysitter (dutch)

Chapter 27

Harry Pov:

Ik werd gewoon de auto in gesleept. Ja, ik weet ook wel dat ik me aanstelde en dat ik naar Claire moest gaan. Maar ik wou gewoon niet. We hebben bijna alleen maar ruzie gehad en nu weer. Ik had er gewoon geen zin meer in. Al had ik het beloofd. Ik zuchtte luid terwijl ik diep onderuit in de stoel ging zitten. Liam schudde zijn hoofd en startte de auto.

Na een minuut of 15 stonden voor het huis. En natuurlijk bleef ik koppig zitten. ‘Ga die auto uit,’ zei Liam niet al te vriendelijk. Ik keek naar hem en pruilde, maar draaide hij alleen zijn ogen mee en drukte me tegen de deur aan. ‘Kom op zeg.. GA!’ riep hij. Ik zuchtte diep en deed de deur open. ‘Okay, okay, maar blijf dan hier okay?’ vroeg ik snel terwijl ik uitstapte en hem aan keek. ‘Ik dacht het niet,’ zei Liam, ik keek hem boos aan maar zijn blik veranderde niet. ‘En waarom niet?’ ‘Omdat je dit oplost en niet ergens zomaar terug komt,’ hij zette de motor weer aan. Geïrriteerd gooide ik, zonder iets te zeggen weer de deur dicht en liep naar de deur. Ik haalde de sleutel uit mijn zak en draaide de deur open. Pas toen ik binnen was hoorde ik Liam weg rijden. Ik zuchtte nog eens en deed de deur dicht. Laat Claire er niet zijn. Laat Claire er niet zijn. Zeiden mijn gedachten telkens, maar ik wist dat het me niet mee zou zitten en toen ik de kamer binnen stapte liep Claire net met een glas drinken de keuken uit en ze stopte ook abrupt bij het zien van mij. Ik keek naar mijn schoenen en liet een hand door mijn haar gaan. Als dit maar goed gaat. Ik wist echt totaal niet hoe ik moest beginnen en blijkbaar Claire ook niet. ‘Uhm… Claire.. Uhmm..’ begon ik en beet op mijn lip. Claire liep naar de bank en zette haar glas er daarop neer. ‘Luister Harry,’ begon ze toen en ik keek op. Ze had echt een blanco expresion en ik had zo’n vermoeden dat dit niet goed af zou lopen hoe hard ik of zij probeerde. ‘Gister was er niks gebeurd tussen Ramon en mij okay. Kijk ik kon jouw even nergens vinden en toen werd ik gevraagd om bij soldaat McKindley te komen. En daar kreeg ik te horen dat ze denken te weten waar mijn vader kan zijn. Natuurlijk was ik dan blij en omhelsde ik Ramon. Ik wou naar je toen gaan eerlijk waar, maar goed toen was je al weg,’ zei ze. Ik beet nog harder op mijn lip. Ja, ik ben stom. ‘Maar waarom was je dan niet eerder naar me toe gekomen?’ vroeg ik al klok het niet zo vriendelijk. Claire haalde haar schouders op, ‘Omdat ik dacht dat je druk was?’ zei ze. ‘Druk? Claire, als je ooit naar me toen zou komen hoe druk ik het ook heb maak ik tijd voor je vrij,’ zei ik en haalde weer mijn hand door mijn haar. Claire zuchtte diep. ‘Sorry,’ mompelde ze, ‘ik denk dat we gewoon even van elkaar weg moeten zijn Harry, dit gaat echt niet werken als we telkens ruzie hebben,’ en daar was de mes in mijn rug. Ik deed moeite om de tranen weg te houden, maar gelukkig kon ik goed acteren. ‘Als dat is wat je wilt,’ zei ik met een klein stemmetje en draaide me om. Ik liep naar buiten waar mijn auto nog stond. ‘Harry,’ riep Claire en ik keek om. ‘Je vergeet dit,’ zei ze en legde de ketting die ik haar had gegeven in mijn hand. Ik keek er na alsof ik het nog nooit had gezien en keek toen naar haar. Ze glimlachte zwakjes en liep toen weer naar binnen. Ik draaide me weer om waarna ik in de auto ging zitten en langzaam weg reed. Ik ging naar Liam terug. Nadat ik de auto had geparkeerd en op de bel had gedrukt waarna hij open deed brak ik. Ik sloeg mijn armen om hem heen En begroef mijn gezicht in zijn shirt. ‘Shh, shhh Harry,’ zei Liam zacht en wreef zachtjes over mijn rug terwijl hij de deur had dicht gedaan en we naar de kamer gegaan waren. Ik was op de bank gaan zitten en Liam bracht me drinken. Ik dronk ervan maar al snel zette ik het op de tafel en begroef me in de bank. En dit was niet alleen omdat het uit was, ook omdat ik mijn belofte had gebroken aan soldaat Johnson, of terwijl Claires vader. Liam had de andere jongens gebeld om me op te vrolijken en al snel waren ze allemaal hier er werd ik bedolven met knuffels, vooral van Niall. Ik glimlacht te zwak naar ze terwijl er een playstation controller in mijn handen werd gedrukt. Ze deden echt alles om me op te vrolijken en uiteindelijk moest ik alleen maar lachen over hoe stom ze waren, maar ze waren wel de beste vrienden ooit.  

*** Hi lovely people! Hebben jullie de TCA's gezien? Wat vonden jullie? Ik vond het wel okay, maar de jongens waren zo nerveus, vooral Louis. En ik vond het maar raar dat alleen Harry en Zayn in het publiek zaten. Plus ze zeiden telkens Harry Harry Harry. Niks mis met die jongen hoor, ik houd van hem, maar er zijn er nog vier hoor! Wat vinden jullie van dit stukje? En misschien hadden jullie het al gezien maar ik wil een nieuw verhaal starten. (ik ga deze wel afmaken hoor) maar dat verhaal word engels en het gaat over een meisje die brieven schrijft naar de jongen maar nooit opstuurt. Vertel me alsjeblieft of ik dat verhaal moet maken of niet? Tips, opmerkingen en ideeën zijn altijd welkom!

love ME ***