I hate my babysitter (dutch)

Chapter 43

Voorzichtig stond ik op van de bank. Ik wist niet wat me moest voorstellen maar het werd al snel duidelijk toen ik naar de deur liep. Nope. Niet okay. Zijn dit tranen? Nope mijn ogen lekken gewoon. Das normaal toch? Ik keek Harry eerst erg ongelovig aan en alles wat hij kon doen was lachen. 'Pap?' vroeg ik ongelovig. Hij knikte met een lach en liet de tas van zijn schouder vallen zodat ik hem kon omhelzen. Het kon niet waar zijn toch? Dit was allemaal een zieke droom en ik zou huilend wakker worden. 'Hi Claire,' fluisterde hij en hield me stevig vast. Langzaam hield ik op met huilen en liet ik mijn vader los. Ik keek hem even vreemd aan en prikte toen in zijn wang waardoor hij begon te lachen. 'Ja, Claire, ik ben het echt,' ik glimlachte en omhelste hem toen weer. 'Zullen we maar eens naar binnen gaan?' vroeg hij toen en ik knikte. Zonder er bij na te denken liep ik langs Harry en zat toen op de bank. Later gingen mijn vader en Harry bij me zitten en keek ik mijn vader vragend aan. 'Hoe?' was het enige wat ik uit kon brengen. Mijn vader keek even naar de tafel en toen terug naar mij. 'Ik weet het niet meer,' zei hij toen en ik keek hem fronsend aan. 'Het ene moment waren we bezig met een gevecht en het andere moment word ik wakker gevangen door de vijand. En dan ook nog eens als enige van de hele groep. Een paar maand. Een paar maand ben ik gevangen geweest, en wat ze deden was niet prettig. Maar naar een paar maand heb ik uit kunnen breken en ben ik op de vlucht geslagen. Gelukkig kon ik me al snel verschuilen en ben ik op de basis terug gekomen. Niet helemaal gezond en wel, maar ik was terug en daar hebben ze me direct naar het ziekenhuis gestuurd, waar ik nog voor een paar weken bleef voordat ik naar huis ben gestuurd,' ik keek hem ongelovig aan. Hoe heeft het zo ver kunnen komen. Het was oneerlijk en gemeen. 'Maar waarom hebben ze me niet een bericht gestuurd toen jij in het ziekenhuis lag? Dan wist ik teminste dat je nog leefde,' vroeg ik en keek even naar mijn knieen. 'Dat weet ik niet schat. Misschien om jouw te beschremen, maar verder zou ik het echt niet weten, sorry,' Ik knikte en keek hem toen weer met een glimlach aan. 'Je bent nu gelukkig terug,' en toen omhelste ik hem weer. 'Ja, inderdaad en ik ga ook voor een tijdje helemaal nergen heen,' zei hij en ik glimlachte nog breeder, want daar was ik maar al te blij mee. Nadat ik alles had verteld wat er was gebeurd hier thuis, wat ook niet niks was, keek mijn vader naar Harry. 'Dus jongen. Je bent nog niet de beste babysitter die er is,' Harry deed zijn mond open om iets te zeggen maar hij deed hem ook weer snel dicht. Je kon gewoon zien dat hij niks wist wat hij moest zeggen dus hij staarde uiteindelijk naar zijn handen. 'Nou het was meestal mijn schuld hoor pap,' zei ik snel om Harry te verdedigen en gaf Harry een knuffel voor ik lachte en mijn vader aankeek. 'Ja, ja, Ik weet het al weer. Er is veel gebeurd sinds ik weg ben. De laatse keer dat ik je sprak zei je dat je Harry helemaal niet mocht,' ik keek even van Harry naar mijn vader en terug. 'Jup, dat klopt, maar Harry is gewoon zo'n idioot, daar kun je niet, niet van houden,' en toen deed Harry voor het eerst zijn mond open sinds mijn vader hier was. 'He, ik ben hier de idioot? En jij dan Claire?' vroeg hij uitdagend. 'Ik? Ik doe nooit iets verkeerd,' zei ik voordat we allemaal in basten uit lachten. En toen schoot me iets te binnen waardoor ik snel opstond. 'Pap, een paar maand terug heb ik iets voor je gemaakt,' zei ik en liep niet daar de glazen deuren. 'Ooh, nou laat zien,' zei hij en ik deed de deur snel open voor ik naar de bookhut liep een lichtschakelaar omzette en naar boven klom gevolgd door mijn vader. Ik stond in het midden van de ruimte en keek mijn vader blij aan terwijl hij rond keek met een grote glimlach alsof hij nog nooit zo trots was geweest en dat zei hij ook. 'Het is prachtig, Je hebt dit helemaal zelf gedaan?' ik knikte en keek ook even rond. Alles lach er nog zoals het was. Mijn gitaar de kussens, alles. En de lichtjes maakten het al helemaal af. Mijn vader gaf me weer eens een knuffel en zei dat het een van de mooiste cadeau's was.

Later zaten we met zijn drieen op de kussens. Ik dicht tegen Harry aan en mijn vader tegenover ons met eten en drinken in het midden. Je kon wel zien dat mijn vader was afgevallen en vlink ook. Gelukkig had Harry wat kip opgebakken en anders eten gemaakt en mijn vader bedankte hem zeer met de complimeten dat hij geweldig kon koken. En dat was waar. Zoals ik al zo vaak had gezegd. Harry was een geweldige kok. Zo zaten we de hele avond. Praten eten en gek doen, zoals we altijd deden. En gelukkig voelde Harry zich ook goed bij mijn vader. En ze komen het ook goed met elkaar vinden. Ik was zo blij dat mijn vader weer heelhuids terug was gekomen. Zelfs al duurde het maanden. Ik heb zo ook een keer iets te vertellen aan mijn vader. Niet dat we nooit wat te vertellen hadden, maar dit is toch anders. En het was gewoon erg fijn om mijn twee lievelings mannen bij me te hebben. Of nou ja.. Mannen. Een man en een kind af en toe. Maar ik was er ook een, dus wat maakt het ook uit. 'Uhmmmm, Claire?' vroeg Harry ineens en ik keek hem vragend aan. 'Wat ga je nu doen dan?' ik dacht even na, want ik had geen idee waar hij het eigenlijk over had, maar toen wist ik het weer en ik glimlachte naar hem en zei 'Oooh nou geen idee... Nee ik blijf gewoon hier,' zei ik en zoende hem vluchtig. Mijn vader kreunde even en Harry en ik begonnen te lachen. 'Sorry pap. Dat hoord erbij,' 'Ooh ja, tuurlijk. Maar niet in de beurd van je vader. Ik bedoel. Ik heb nog steeds mijn geweren, dus kijk uit jongen,' Harry verstijfde even en ik keek mijn vader even met grote ogen aan. Totdat mijn vader bedog te lachen. 'Hoezo gemeen pap,' zei ik 'Je bezorgd Harry een halve hartaanval,' grinnikte ik en keek van mijn vader naar Harry. Die er uiteindelijk ook om kon lachen.

Het werd steeds later en laten en we begonnen alle drie moe te worden, maar geen van ons drieen had zin om ook maar in beweging te komen om naar bed te gaan, dus we zaten daar maar, half slapend. Uiteindelijk hoorde ik dat mijn vader inderdaad in slaap was gevallen en ik gaf hem snel een kus op zijn wang voor ik naar Harry keek en hij naar mij. 'Ik ben zo blij voor je Claire, en voor hem natuurlijk ook,' ik knikte voor ik mijn hoofd op Harry's borstkas legte en luisterde naar zijn hartslag. Het was een van de vredigste dingen die er was en zo viel ook Harry is slaap hoorde ik. En ik dacht na over alles wat er was gebeurd en hoe ik me erdoor heen had geslagen en ik was blij dat ik dat ook deed en niet op had gegeven. Maar dat krijg je natuurlijk ook. Ik ben de dochter van een soldaat.