Reality Hurts - LeAga (Lea Salonga & Aga Muhlach)

CHAPTER 7

LEA POV

Mga bandang 4 ng hapon nagising ako. At naalala ko nanaman ung anak at asawa ko. Grabe I don't know what to feel. Kung masaya ba ako or malungkot.

Masaya because I finally found them. But Malungkot kasi I'll be having a hard time to please them.

Lalo na ung anak. The way Mae told to me the she can't forgive her mother if ever na makit nya ang nanay nya.

Grabe ngayon pa lang nahihirapan na ako kung paano ko sila aamuhin. Isa lng naiisip ko ngayon. I need someone na mamakausap ko. And Rob is the only man I can count on.

Kaya naman naligo ulit ako at nag bihis hnd na ako kumain mag dridrive thru na lang ako sa mcdo.

Pag dating ko sa condo ni rob nag doorbell ako. At binuksan nya ito agad.

"Hi Lea? You surprise me, ano ginagawa mo dito?" Okay yan na nga  ba tanong nya hahaha. Wala man lang "Kamusta" haist.

"Well I just wanna go inside your pad because I'm holding something. Jusko rob mamaya na ang chika" gumilid naman sya at binuksan ng malaki ung pintuan.

Nilapag ko naman sa mini table nya ung dala kong bff fries, cheese burger. Well it's our favorite.

"Oh ngayon mag paliwanag ka anung ginagawa mo dito?" Grabe ayaw nya bang nandito ako.

"Aray Hon. Ayaw mo yatang nandito ako eh gusto mong umalis na ako?"

"Hnd wag nag tataka lang ako. Usually kasi nag paparamdam ka pag may problema ka eh." Huwaw.

"Wow so parang John Michael ako?"

"Anong John Michael?" Sabi na eh itatanong nya un eh.

"NanJohn lang pag Michaelangan"

"Well medyo havey. Pero sabihan moko pag tatawa na ako" I pout. Kainis talaga to pag nag jojoke ako lagi na lng waley sakanya.

"Hahaha you're so cute hon. Hahaha come here. You gave me a hug" ayun niyakap nya nanaman ako. Buti sana kung ung sweet way eh pero pasakal eh hahaha ayos lng sanay na ako.

"Stop it hon." Ayun tumigil na sya at umupo na kami sa sofa. Binuksan ko ung bff fries at kumain kami.

"What's wrong hon? May problema ka sabihin mo na saakin." Grabe he's my bestfriend talaga alam nya kung may problema ako.

ROB POV

(A/N naks may pov si daddy rob hahaha)

"What's wrong hon? May problema ka sabihin mo saakin." Matapos ko syang tanungin. Nakita kong naluha ang mata nya.

"I found them na hon. Nakita ko na ung pamilya ko" habang sinasabi nya un nakangiti sya pero I can see a pain through her smile.

"Eh un naman lala eh bakit hnd ka masaya?" Umiling iling naman sya.

"Masaya ako hon. Ang problema ko paano ko sila makukuha. ung anak ko hon ang laki ng galit saakin. Ano pa kaya ung asawa ko. Jusko Rob iniisip ko pa lang nahihirapan na ako"

"Subukan mo kayang isipin na hnd mahirap. Kasi the more na iniisip mong mahihirapan ka talagang mahihirapan ka. Alam mo pasalamat ka nga ilang buwan mo lang sila hinanap. Kasi hnd yan masusuklian sa 17 years na pag hahanap nila sau. Lea wag kang mahirapan kung paano mo sila mababawi. Maging masaya ka kasi malapit mo na silang mabawi." Pag katapos kong sabihin un pinunasan nya ung luha nya.

"Thanks hon. You have no idea kung paano mo pinagaan ung nararamdaman ko" napangiti naman ako.

"Paano mo nga pala sila nahanap?"