Reality Hurts - LeAga (Lea Salonga & Aga Muhlach)

CHAPTER 10

LEA POV

Monday morning. Hays wala akong pasok ngayon. Kaya wala akong gagawin ngayon.

I remember yesterday. Grabe ang gwapo parin ng asawa ko. Si Aga. Pero I keep on thinking kung sino ung kasama niyang babae. Siguro un ung pinag palit niya saakin. Pero wala namang nasabi si Mae saakin eh. Whaaaaa jusko napaparanoid na ako dito kakaisip kung sino ung kasama niya. (A/N kilala po ni Alice si Lea dito pero hnd po kilala ni Lea si Alice. Nakilala po ni Alice si Lea kasi kinekwento ni Aga. Close sila eh at wlang makakapigil hahaha)

Pero grabe halos maiyak na yata ako kahapon eh. Gusto ko siyang yakapin. Gusto ko siyang halikan. Kaso hnd ko magawa dahil baka mapahiya lang ako at isa nahihiya din ako. Dahil feeling ko ang kapal ng mukha ko pag ginawa ko un.

Hnd na ako makapag hintay sa pag dating ng araw na kasama ko na silang mag ama ko. Jusko ako na yata ang magiging masayang tao sa buong mundo pag nangyari un.

I am thinking about the happenings yesterday when I remember Mae.

Oh My God! Yan na lang nasabi ko. Naalala ko 2 months from now mag dedebut na siya. Hnd ko alam ang ire-regalo ko saknya. Kasi I think halos lahat ng gusto niya nasa kanya na eh.

Napapaisip tuloy ako. Paano kaya kung alam niya na ako ung Nanay nya. At ayos kami ngayon. Hnd ko sila iniwan. Siguro busy na kami ni Aga ngayon pa lang sa pag pre-prepair ng debut ni Mae.

Pero wala eh. Gaga yata ako kasi iniwan ko sila. Ung nanay at tatay ko kasi eh. Gago at Gaga. Sorry sa words pero hayyyyy naku ewan. They doesn't even know na ang laki na ng galit ko sakanila dahil sa pinag gagagawa nila Saakin. Saamin ng Pamilya ko.

Walang araw na hnd ko naisip ung mga ginawa nila saakin. Simula pag kabata ko. Grabe nga eh. Naisip ko na ang tatag ko pala dahil kinaya ko ung hirap na nararamdaman ko sa puder nila. Pero Thanks God because he gave me strength to leave my parents and live my own life.

Jusko akala siguro nila forever na lang ako mag papa api sa kanila. Now way.

Hay nakuuuuu sobrang pag dradrama na toh. Aalis na lang ako at pupuntang mall para naman makapag isip ako para sa Debut ng Anak ko.

AGA POV

Yesterday. I think I saw her in the church. Hnd ako sigurado pero pakiramdam ko siya talaga yun eh.

Nag mimisa kahapon ng mapalingon ako at makita siya. Pero hnd malinaw kasi bigla din siyang yumuko. At kung siya man yun. Wala akong balak na kausapin siya.

Bakit pa ba siya bumalik? Para ano? Para guluhin ung PAMILYA namin ni Mae. Hnd na namin siya kailangan. Isa lang siya sa mga taong kinalimutan ko na. Isa siya sa mga taong hnd karapatdapat mahalin dahil mang iiwan lng din siya.

Walang Hiya siya. Kahit man lang sana ung anak namin ung inisip niya. Hnd man lang niya ba naisip na "ay naku hnd na ako aalis ung anak ko ayokong lumaki ng walang kinikilalang ina"

Pero sa tingin ko ung mga salitang yan hnd man lang sumagi sa isip niya. Jusko natiis niya nga kami nga 17 years eh.

Pero sana wag muna siyang manggulo ngayon. Lalo't malapit na ang Debut ng anak KO.

Kung mag kita man sila ni Mae hnd hnd ko siya ipapakilala bilang nanay. Dahil kahit iniwan niya kami. Eh Gago tong puso ko ayun mahal parin siya.

Ayokong masaktan siya. Kasi alam ko ang ugali ng anak ko. Kahit matanda pinapatulan niya. Basta galit siya sayo. Galit siya sayo. Kung may taong pinaka mahitar amuhin walang iba kundu ung anak ko.

Kaya nga bihira ko lng siyang badtripin eh. Pero pag ako nabadtrip saknya. Ako ang aamuhin niya. At hnd niya palilipasin ang isang araw ng hnd kami nag kakaayos.