Reality Hurts - LeAga (Lea Salonga & Aga Muhlach)

CHAPTER 18

LEA POV

"Ako tyaka ung anak ko." Yes It's him. Aga! Aaminin ko nasaktan ako sa sinabi niyang 'anak ko' tsk hayaan niyo sakanya yata lumabas eh hahaha joke.

"Ahm anong ginagawa mo dito?" I asked him. This is so awkward!

"Bakit bawal na ba ako dito?" He asked and sat beside me. Ung duyan na katabi ng inuupuan ko.

I just shook my head. I feel awkward when he's around me.

"Ikaw anong ginagawa mo dito? Nasan na ung kasama mong lalaki?"

"Nag papahangin. Nasa bahay."

"Boyfriend mo?" Nag seselos ba siya? Tsk ayokong mag assume.

"Hnd."

"Ah. Kaanu-ano mo?"

"Fiance?" Tinignan ko naman siya. Natahimik siya. Tama ba ung sinabi ko?

"Owww so you're getting married. Congrats!" He told me and faked a smile.

"No, I'm not. Mali pala ung sinabi ko. Fiance ko siya. Dapat! Dapat nga matagal na kaming kasal eh, Pero siyempre hnd naman ako tanga para mag pakasal sa taong hnd ko naman mahal."

"Pa-paano---"

"Paano nangyari un? Diba I told you na gusto nga ako ipakasal nila Mommy sa iba para mas lumaki pa kayamanan nila."

"Eh bakit nasa bahay mo ung lalaki na yun?"

"Visiting me."

"Ah. May sakit ka ba?" Nag seselos ba siya? Urgh!

"Wala. Pag bibisitahin kailangan may sakit agad?" We just share a smile.

"Kamusta na si Mae? For sure galit na galit yun saakin."

"Sinabi mo pa. Iyak nga ng iyak kagabi eh. Hnd mapatahan hanggang sa naka tulog na."

"Sorry." Yumuko naman ako.

"Wala nang magagawa ung sorry mo Lea. Nasaktan na siya eh at masasaktan pa siya."

"What should I do to win her back?"

"Lumayo ka sakanya."

"But I can't! She's my daughter Aga. Matagal ko siyang hinanap. Ayoko ng malayo pa ulit sainyo. Hnd ko na kakayanin." Umiiyak na pala ako. Lagi na lng kainis!

"Nagawa mo dati. Magagawa mo ulit"

"Hnd ko na kakayanin. Mahirap Aga. Mahirap. Mahirap malayo sa taong mahal mo kahit ayaw mo. Pinili kong lumayo kahit ayaw ko basta maka sigurado lng akong buhay kayo. Walang araw na hnd ko kayo naisip. Walang araw na hnd ako nag baka sakaling balikan kayo."

"Bakit hnd ka bumalik agad?" He asked while not looking at me.

"Gusto ko Aga. Gustong gusto ko pero hnd ko magawa."

"Bakit?"

"Dahil ayokong tuluyan kayong mawala."

"Uuwi na ako." Tumayo naman siya. Habang palayo siya lalong lumalakas ang iyak ko. Why do I need to feel this? Ang sakit sakit na eh.

Pinag masdan ko naman siyang papalayo saakin. (A/N: realtalk naiiyak ako habang tinatype to.)

Here we go again. Ang kaso ako ung tumalikod sakanya noon. Pero ngayon siya na ang tumatalikod saakin ngayon.

Bago pa siya makalayo saakin I stand up and run towards him. I back hugged him while sobbing on his back.

Pilit naman niyang inaalis ung kamay ko na nakayakap sa bewang niya pero hnd niya parin maalis dahil sobrang higpit ng yakap ko.