Het verhaal van Robin

9.

Voor dit weekend had ik plannen gemaakt met James, maar die had ik al af gezegd omdat ik me nog steeds niet helemaal lekker voelde. En stiekem ook omdat ik tegen Laurens had gezegd dat ik het hele weekend thuis zou zijn en ik wilde niet dat we weer ruzie zouden krijgen als hij er achter kwam dat ik eigenlijk had gelogen. Jasmijn was in tegenstelling tot de dag ervoor weer op haar normale tijd wakker en zo hoorde ik al vanaf vijf uur 's morgens aan dat Sinterklaas vandaag zou komen. 'Mag ik met Kroelie kroelen?' Jasmijn was over me heen geklommen zodat ze me aan kon kijken. Ik viste mijn knuffel onder mijn kussen vandaan en gaf het aan haar.
'Wel lief zijn.' Moest ze me beloven. Ze knikte en kwam dicht tegen me aan liggen. 'En stil. Robin wilt nog slapen.'
'Slaap maar lekker.' Drukte Jasmijn een kus op mijn neus en liet ze daarna de neuzen van mijn knuffelkonijn en haar knuffelbeertje tegen elkaar aan tikken. 'Kroelie en Lila gaan ook nog slaapie doen.' Vertelde ze me.
'Gelukkig maar.' Zuchtte ik. 'Misschien dat Jasmijn ook nog even kan gaan slapen?'
'Jasmijn is niet moe..' schudde Jasmijn haar hoofd. 'Jasmijn heeft al slaapje gedaan.' Op dat moment ging de deur, die op een kier was gelaten door m'n kleine zusje, verder open.
'Jasmijn?' fluisterde Wolfs.
'Hier ben ik!' fluisterde Jasmijn iets harder terug. Net iets te hard in mijn oor.
'Papa had toch gezegd dat je eventjes moest gaan spelen op je kamer?' Jasmijn knikte schuldbewust. 'Hoe kom je bij Robin? Het traphekje was toch dicht?' realiseerde Wolfs zich ineens.
'Ja.' Knikte Jasmijn weer. 'Jasmijn heeft geklimt.' Zei ze stoer en Wolfs zuchtte. Ik schoot in de lach. Dat deed ze dus altijd, daarom liet Eva de hekjes maar open staan, zodat Jasmijn in ieder geval niet van het hekje naar beneden zou donderen. En trap lopen kon ze als de beste, dus de veiligheid van de hekjes had ze eigenlijk niet eens meer nodig. Maar weghalen had toch geen zin, over een paar maanden moesten ze dan toch weer terug voor Camilla.
'Dat doen we niet meer hoor.' zei Wolfs streng.
'Heel leuk en gezellig dit, kan dit alsjeblieft buiten mijn kamer?' bromde ik.
'Oei..' reageerde Jasmijn serieus en mijn lach had ik alweer gevonden. Ook al was het nog zo vroeg.
'Kom, we laten Robin met rust.' Tilde Wolfs zijn dochter op. Jasmijn was het er niet helemaal mee eens en had gelijk een bui. 'Niet zo mokken. Weet je wat we gaan doen? Pepernoten bakken.' Stelde Wolfs voor.
'Ja!' riep Jasmijn blij. Dat was pas een goed idee.
'En dan gaan we douche, en boodschapjes doen. We moeten nog een wortel kopen, om in je schoen te doen vanavond, voor het paard van Sinterklaas. En suikerklontjes..' somde Wolfs op terwijl hij de deur van mijn kamer weer dicht deed.
Vermoeid kwam ik de trap af terwijl Jasmijn haar jasje zelf aantrok. Ik had niet heel goed en lang meer kunnen slapen, dus ik kon maar beter alvast ontbijten. 'Ga mee Robbie!' zei ze enthousiast en ze pakte mijn laarzen al onder de kapstok vandaan.
'Echt niet.' Gaapte ik. 'Het is nog veel te vroeg.' Probeerde ik haar uit te leggen. Ze zuchtte en ik nam plaats op de laatste tree van de trap. 'Neem je een hele lekkere wortel mee voor Amerigo?' Jasmijn knikte braaf en glunderde. Ze keek er zo onwijs naar uit om vanavond haar schoen te mogen zetten. Ze kwam op mijn schoot zitten en bijna viel ik zo weer in slaap.
'Ben je klaar prinses?' schoten mijn ogen weer open van Wolfs die ineens in de gang stond. Jasmijn klom van mijn schoot af en draaide een rondje voor haar vader. Ze was er helemaal klaar voor. Wolfs glunderde. 'Je bent prachtig.' Jasmijn glunderde mee. 'Zelfs met je schoenen verkeerd om aan.' mijn zusje giechelde.
'Zal Robin even helpen?' bood ik aan. Jasmijn ging op de grond zitten en stak haar benen lachend in de lucht.
'Whieee!' gierde ze en lachend liep Wolfs weg.
'Hé, waar ga je met Camilla heen?' wilde ik weten. Ze lag blijkbaar al in de Maxi-Cosi en hij had haar opgetild en mee naar de voordeur genomen.
'Millie gaat mee!' gilde Jasmijn blij. 'Samen boodschapjes doen.'
'Nou, voorruit dan.'
'Dankjewel.' Knipoogde Wolfs. Alsof hij mijn toestemming nodig had. 'Ben je nu echt klaar?' Jasmijn stampte met haar voetjes op de grond.
'Tadaa!' ze pakte de uitgestoken hand van haar vader vast en met z'n drieën liepen ze naar buiten, naar de auto. Jasmijn dansend en schuddend met haar billen, zoals altijd. 'Wacht!' riep ze ineens voordat ze de auto in klom. 'Mijn tas!' riep ze dramatisch en ze rende terug naar de voordeur, die ik gelijk voor haar open deed. Ze rende door naar de woonkamer en kwam al snel terug met haar roze boodschappentasje. Die moest altijd mee als ze boodschappen ging doen.
'Oh, gelukkig heb je 'm.' zuchtte Wolfs opgelucht en hij tilde haar de auto in.
'Ja!' anders hadden ze terug naar huis moeten rijden.
Zoals heel vaak had het ontbijt al voor me klaar gestaan en hoefde ik het alleen maar naar binnen te schuiven. Op m'n gemak had ik gedoucht en daarna was ik bij Eva in bed gekropen. Maar niet veel later werden we er weer uit getrommeld door Jasmijn. Enthousiast en blij kwam ze ons vertellen dat we moesten opschieten omdat de boot heel snel zou aankomen. En zo zat ik dus al snel tussen een Maxi-Cosi en een kinderzitje in de auto gepropt. Vrolijk zongen Eva en Jasmijn Sinterklaasliedjes terwijl ik jaloers was op Camilla, die heerlijk door de herrie heen kon slapen. 'Slecht geslapen?' keek Wolfs me via de achteruitkijkspiegel aan. Ik haalde mijn schouders op.
'Buikpijn.' Daardoor had ik slecht geslapen. 'En er zat een vervelend kind om half vijf bovenop me.' Naast me werd er gelijk hard gelachen. Jasmijn wist maar al te goed dat ik het over haar had. 'Ja, jij.' Stak ik mijn tong uit en ze liet me zien hoe mooi die van haar is.
'Ach Jasmijn..' hoofdschuddend keek Eva naar haar dochter. 'Wat hadden we afgesproken?' Jasmijn keek sip en stond op het punt in tranen uit te barsten, nu ze van allebei haar ouders op haar donder had gekregen. Snel drukte ik een kus op haar wang en ze giechelde weer.
'Ik zal het niet aan Sinterklaas vertellen,' beloofde ik en we gaven elkaar een high-five.
Ik deed Jasmijn haar pietenmuts goed op haar hoofd en stiftte haar lippen opnieuw rood terwijl Eva en Wolfs kort overlegde of ze Camilla in de Maxi-Cosi mee zouden nemen of in de wandelwagen. En al snel daarna wandelde we door de drukte in de stad, op weg naar de Maas. Jasmijn op de schouders van Wolfs, Eva en ik samen Camilla duwend. 'Kijk, daar komt een dikke buik met Fleur.' Wees ik in de goede richting waar Jasmijn moest kijken en blij zwaaide ze naar haar grote zus. Fleur baande zich een weg tussen de mensenmassa en sloot zich uiteindelijk bij ons aan. Ze kuste ons allemaal, en bleef even naast haar vader staan die liefdevol over haar buik streelde.
'Gaat het goed?' vroeg hij bezorgd en lachend knikte Fleur.
'Niet zo bezorgd.' Knipoogde ze en stak haar hoofd in de wandelwagen. Eva had Camilla ook een pietenmutsje op gedaan en dat schattige beeld moest natuurlijk wel bewonderd worden.
'Fleur! Jasmijn mag schoen zetten!' vertelde Jasmijn enthousiast.
'Het is niet waar.' Fleur keek haar kleine zusje ongeloofwaardig aan en er werd enthousiast en heftig geknikt.
'Alleen Jasmijn?' vroeg Eva en Jasmijn moest even nadenken, waarna ze haar hoofd schudde.
'Ook Robbie en Milla!'
'Robin.' Stak ik mijn tong uit en vrolijk trommelde Jasmijn op het hoofd van haar vader.
Nadat we de boot hadden zien aankomen waren we verder de stad in gelopen, zodat we een goed plekje hadden en Jasmijn vooraan het hek kon staan. We hadden net zo lang in de kou gewacht totdat Jasmijn haar verlanglijstje en die van haar zusje en mij aan Sinterklaas had kunnen geven. Daarna had ze nog samen met een piet het paard van Sinterklaas een wortel mogen geven en daar raakte ze maar niet over uitgepraat. Langzaam aan waren we richting de Tongersestraat gelopen waar we nu lekker warm binnen zaten bij het café waar Fleur nog steeds werkte, voor haar zwangerschapsverlof tenminste, en we allemaal een warme kop chocomel en een stuk taart hadden gekregen. Behalve Wolfs, die moest weer koffie hebben. En Camilla kreeg haar flesje melk. Ook al had Jasmijn haar chocomel graag met haar babyzusje gedeeld. 'Wat heb jij op je verlanglijstje gezet Robin?' vroeg Fleur nieuwsgierig.
'Een scooter.' Zei ik serieus en ze schoot in de lach. Net zoals Eva, net zoals Wolfs. En net zoals Jasmijn die altijd mee lachte en perse het hardst moest lachen. Ook al begreep ze er geen drol van. 'Wat?' deed ik alsof ik beledigd was. Ik wist toch wel dat ik een scooter wel kon vergeten.
'Ik denk dat Sinterklaas je zegt dat je dat op je buik kan schrijven.' Ik haalde mijn schouders op.
'Weet ik. Maar het valt te proberen.'