Het verhaal van Robin

12.

Langzaam kropen de schooldagen voorbij. De saaie veel te lange dagen die volkomen nutteloos waren. 'Wees nou nog maar blij dat je op school zit. Zodra je werkt wil je niets liever dan terug.' vertelde Fleur me.
'Nou..' wilde Eva er tegen in gaan en ze lachte.
'Tenzij je dus zo'n gek bent die voor d'r werk leeft.. Maar daar gaan we maar niet van uit.' zuchtend hing ik over de leuning van de bank.
'Ik heb er gewoon geen zin meer in.'
'Heb je dikke pech, je moet toch.' Gaf Eva me een tik op mijn kont en lachend deed Jasmijn haar na.
'Dikke pech!' stak ze haar tong uit en ze mepte nog een keer.
'Oh, Jasmijntje toch.. Ik zou maar héél hard gaan rennen als ik jou was..'
'Oh, nee!' lachend rende Jasmijn al weg maar ik was te lui om haar achter na te gaan.
'Help je even mee Jasmijn?' Eva duwde haar dochter twee plasticbekertjes in haar handen 'Zet maar op tafel.'
'Okee!' ze deed wat haar gezegd werd.
'Jij ook Robin.' Met veel gekreun en gesteun kwam ik overeind en ik pakte de borden uit de kast.
Fleur had gevraagd of we bij haar kwamen eten, aangezien ze veel alleen is omdat Mark veel werkt en dat aanbod had Eva maar al te graag aangenomen. Wolfs zou laat thuis zijn van het bureau en ze had zoals gewoonlijk totaal geen zin om te koken.
Jasmijn zat op haar handen en knieën terwijl ze met haar billen schudde. 'Een olifant?' deed Eva nog een laatste gok en ze zuchtte.
'Een schaap!' riep ze en ze trok een vermoeid gezicht. Met z'n drieën schoten we in de lach.
'In welke wereld is dit een schaap Jasmijn?' lachend stond Fleur op. 'Mijn beurt.' Jasmijn kroop weer bij ons op de bank en Fleur dacht kort na. Ze vouwde de rand van haar shirt om en gillend sprong ik op.
'Een kangoeroe!' verbaast keek ze me aan.
'Ik heb nog helemaal niets gedaan.'
'Maar het is wel goed.' Wiebelde ik met mijn wenkbrauwen.
'Dit slaat helemaal nergens meer op. Spelletjes met jou zijn echt niet leuk om te spelen.' Ze trok het zelfde gezicht als Jasmijn.
'Ander spelletje dan maar?' lachte Eva.
'Mama, schaapies schudden met hun billen toch?' vroeg Jasmijn zuchtend en nadenkend.
'Tuurlijk schat,' knipoogde Eva en ze drukte Jasmijn een kus op haar hoofd. Ze stond op, pakte plakbriefjes en een stift en schreef er iets op. Daarna drukte ze het briefje tegen Fleur haar hoofd aan. De volgende op die van Jasmijn en daarna op die van mij. 'Op je hoofd laten, koekie.' Waarschuwde ze haar dochter, die het blaadje van haar voorhoofd wilde trekken. Fleur scheef iets op voor Eva en plakte het op haar hoofd.
'Dit is echt zo suf..' lachend ging ik languit op de grond liggen terwijl Eva het spelletje aan Jasmijn uitlegde.
'Ben ik een vrouw?' vroeg Fleur en ik keek wat op haar hoofd stond.
'Nee, een poes!' riep Jasmijn en ze lachte hard. Alsof ze brutaal had verklapt wat haar zus op haar voorhoofd geplakt had.
'Niet waar, liegbeest.' Lachte ik. Een konijn leek nou niet echt op een poes.
'Nou?'
'Kan.' Was het antwoord van Eva. 'Ben ik een dier?'
'Ja!' riep Jasmijn.
'Nee,' reageerde Fleur en ik tegelijk.
'Ben ik knap?' was mijn vraag.
'Heel knap.' Knipoogde Eva en ik zuchtte.
'Dit ding op m'n hoofd bedoel ik hè,' sloeg ik tegen het papiertje op mijn voorhoofd en Eva knikte.
'Stel jij maar een vraag Jasmijn,' spoorde Fleur haar zusje aan.
'Mag ik toetje?' smeekte ze. Spelletjes spelen met Jasmijn was toch altijd weer bijzonder. Ze speelde toch altijd voor spek en bonen mee, maar ze kreeg het iedere keer weer om ons alle de slappe lach te bezorgen.
'Snoepkont. Volgens mij heb je die al gehad.' Jasmijn schudde haar hoofd. Uiteraard schudde ze haar hoofd.
'Ik kan een vrouw zijn, maar dus ook een man.. Ben ik wel een mens?' vroeg Fleur en ik schudde mijn hoofd.
'Half, half.' Ze keek me bedenkelijk aan. 'Grapje. Geen mens.'
Zo speelde we nog een hele tijd verder. Met Jasmijn die overal maar zomaar verkeerde antwoorden op gaf en toen het volgens Eva bed tijd was voor haar waren we weer naar huis gegaan. Jasmijn had besloten dat ik de gelukkige was en ik mocht dus samen met haar tandjes poetsen en pyjamaatje aantrekken. Ze koos dit keer voor een liedje in plaats van een verhaaltje en nadat ik zeker acht liedjes had gezongen voor haar moest ze echt gaan slapen. 'Slaap lekker.' Wenste ik haar nog welterusten voordat ik de deur op een kier liet staan.
'Slaap lekker zusje,' mompelde Jasmijn en dat zorgde er voor dat ik een grote glimlach op mijn gezicht kreeg.
'Verliefd?' grinnikte Eva toen ik, blijkbaar nog steeds met m'n grote glimlach, beneden kwam.
'Nou en of.' Lachte ik. 'Op Jasmijn.' Eva glimlachte en ik plofte neer naast Camilla, die op de bank lag te slapen. 'En op Camilla.' Bekeek ik haar lang en goed. Ze werd met de dag mooier, net zoals haar zus. 'Ze lijkt echt op Wolf hè,' grinnikte ik. Zoveel als Jasmijn qua uiterlijk op Eva lijkt, lijkt Camilla precies op Wolfs. Eva knikte trots en ik drukte een kus op Camilla haar neusje. Ze maakte een paar geluidjes en sliep weer verder.
Onhandig en met moeite peuterde ik m'n mobieltje uit mijn te kleine broekzak. 'Moet je niet opnemen?' vroeg Eva toen ik het ding weg legde nadat ik had gezien wie er belde. Ik haalde mijn schouders op. 'Laurens?'
'James..' zei ik eerlijk. 'Ik spreek hem morgen wel weer.' Besloot ik hem ook niet terug te bellen of te appen. Toch pakte ik m'n telefoon weer en ik bekeek de foto's die nog waren gemaakt voordat we bij Fleur weg gingen. 'Kijk. Alle chickies van Wolf,' lachend liet ik Eva de foto zien. Die Mark had gemaakt, die precies thuis kwam toen wij weg gingen. Wij met z'n alle op de bank. Eva, Fleur, Jasmijn, Camilla en ik.
'Alle wat van Wolfs?' was Wolfs blijkbaar thuis gekomen en hij gaf Eva een kus.
'Je gangbang.' Grapte ik en dat zorgde ervoor dat Eva lachend haar slok chocomel uit sproeide. 'Grapje.' Zei ik snel toen ik het hoofd van Wolfs zag.
'Pubertje ben je ook hè.' Veegde Eva haar kin droog met haar mouw.
'Maar het is toch een leuke foto?' vond ik en als antwoord werd er geknikt.
'Lekker gegeten?' veranderde Wolfs het onderwerp een soort van. Hij kwam ook op de bank zitten en tilde Camilla op. Zijn benen waren gestrekt neergelegd op de tafel en Camilla lag met haar buikje op die van hem.
'Heerlijk. Fleur heeft gekookt.' Zei ik snel, voordat Eva het had kunnen doen. Gelijk vroeg Wolfs hoe het met haar ging. En met de baby. Hij was misschien nog wel het meest zenuwachtig van ons allemaal.   

De volgende ochtend had ik een paar woorden van het gesprek tussen Eva en Wolfs opgevangen, vlak voordat ik de deur uit liep. Ze hadden het over Fleur en dat ze die nacht nauwelijks had geslapen. Meer kon ik niet opmaken uit het gesprek aangezien James op me stond te wachten maar stiekem hoopte ik dat het betekende dat de baby zou komen. En dat was het enige waar ik de hele dag over na kon denken. 'Wat zit je toch te piekeren?' was James tussen mij en Sylvia in komen zitten. Syl zuchtte en ik schudde de arm die hij om mijn schouder sloeg weg.
'Niets..' schudde ik mijn hoofd en hij stond weer op.
'Dan niet. Vertel je het me vanavond?' met die woorden liep hij weer weg.
'Heb je met hem afgesproken?' wilde Sylvia weten en ik haalde mijn schouders op.
'Geen idee.' Het bleef even stil.
'Hij heeft wel gelijk.. Waar zit je met je gedachten?'
'Ik denk dat Fleur gaat bevallen..' deelde ik mijn gedachte met haar.
'Dat denk je? Waarom vraag je het niet?' mijn beurt om te zuchten.
'Heb ik al gedaan. Maar ze reageert niet op m'n appje. En Eva ook niet en Wolf ook niet..' gefrustreerd propte ik mijn boterham naar binnen. Aangezien de pauze al weer bijna om was en ik nog niets had gegeten.
'Ze zullen wel iets van zich laten horen.. Maak je niet te druk.' Was het advies wat ik kreeg en ik probeerde het op te volgen.
We zaten midden in een Nederlands les, halverwege de toets toen ik mijn mobieltje in mijn zak twee keer voelde trillen. Snel keek ik om me heen waar de leraar stond en ik haalde het ding tevoorschijn. Het was een berichtje van Eva. Eindelijk.
"Je bent tante geworden van een onwijs knap ventje! Ik haal je zo op, zorg dat je klaar staat!"
Voordat ik het had kunnen uitgillen van blijdschap stond er ineens iemand voor mijn neus.
'Ja, van Langen. Betrapt. Inleveren dat ding en ook je toets. Dat is een één voor jou.'
'Maar..' wilde ik er tegen in gaan maar meneer Woerders had mijn toets al in beslag genomen. 'Hé, hier laten!' dit was oneerlijk.
'En nog brutaal ook. Wegwezen.' Eigenlijk kon het me niet eens zoveel schelen. Ik was zo ontzettend blij én trots op dit moment. Ik had een neefje gekregen en dat kon ik nog niet zo goed beseffen. Op dat moment kwam onze mentor de klas binnen en ze wenkte me.
'Sorry dat ik deze toets even onderbreek. Loop je even mee Robin? Je pleegmoeder heeft me net gebeld.' Ik knikte. Zo blij als een debiel.
'Wat is er aan de hand?' fluisterde Syl en ik wist niet eens meer hoe ik moest terug fluisteren.
'Ik ben tante geworden!' riep ik blij uit en we omhelsde elkaar even blij. Er werd blij geklapt en gejoeld in de klas en dankbaar en lachend maakte ik een buiging. Ik had echt wel een toffe klas.
'Stuur me foto's strakjes!' riep Syl me nog na en ze kreeg gelijk een preek van die zeiksnor, die de klas weer stil probeerde te krijgen. Tante. Ik ben tante Robin geworden. Wie had dat ooit kunnen bedenken?