Het verhaal van Robin

32.

Heel zachtjes sloop ik mijn slaapkamer in. Mijn slaapkamer, zo voelde het ook al echt. Alsof ik hier al maanden was. Ik glimlachte in mezelf om het lieve gesnurk, heel zachtjes, vanuit het grote bed. Eva had me gezegd dat ik het nachtlampje gewoon kon aanknippen, dus dat deed ik ook maar. Anders bleef het zwart voor mijn ogen. Zoals Eva had voorspeld sliep Jasmijn gewoon door. Snel dook ik in mijn pyjama waarna ik ook snel mijn tanden poetste zodat ik snel het warme bed in kon.
Terwijl ik dat laatste deed en mijn mobieltje aan de oplader hing, besefte ik dat ik helemaal was vergeten mijn vrienden te laten weten dat ik heelhuids was aangekomen in Verweggistan. Dus dat besloot ik nog maar even te doen.
Zuchtend hield ik het ding zon hoog mogelijk in de lucht, op zoek naar bereik. Eenmaal half over Jasmijn heen hangend kreeg ik het bericht verzonden. 'Graftakken plek.' Fluisterde ik mezelf toe. Er was hier niet een fatsoenlijk bereik in die boeren gat. Ik schok op van Jasmijn die mompelend wat overeind kwam. 'Ga maar slapen koekie,' probeerde ik Eva te imiteren en het leek te werken. Ze ging weer liggen en rolde zicht extra goed in de deken, met Lila dicht tegen zich aangedrukt. Ze gaapte en was weer weg. Terug in haar droom wereld.   

'Je kan me toch niet pakken!'
'Rennen Jasmijn!'
'Na-na!' gapend sprong ik tree voor tree de trap af en m'n oren deden nu al pijn van al het gegil. Net toen ik de laatste tree afstapte rende Jasmijn voorbij en Mark die blijkbaar achter haar aan zat, botste tegen me op.
'Kijk uit man.' Gaapte ik geïrriteerd.
'Sorry! Ik maak het straks goed met je!' riep hij en hij bleef stilstaan voor de tafel. De tafel waar onder Jasmijn zich giechelend aan het verstoppen was.
'Ik zit hier!' riep ze uitdagend, alsof Mark dat nog niet had gezien. Ik deed een poging de slaap uit mijn ogen te wrijven terwijl ik plaats nam op de bank, tegen Fleur aan die gelijk een arm om me heen sloeg.
'Lekker geslapen?'
'Dat hun hier energie voor hebben, zo vroeg.'
'Ach, dan zijn ze de rest van de dag tenminste lekker rustig.' Lachte ze. Er klonk een stoot, die best wel hard klonk.
'Auw, verdomme.' Mark zat naast de tafel met zijn hoofd in zijn handen.
'Fleur!' riep Jasmijn in paniek en ze probeerde haar grote broer te troosten. 'Niet huilen Markie.'
'Rustig maar Jasmijn, het is Mark zijn eigen schuld.'
'Zeg!' riep haar vriend verontwaardigd.
'Eigen schuld, dikke bult.' Wreef Fleur en even lachend in.
'Letterlijk een dikke bult.' Kon ik een volgende gaap niet onderdrukken.
'Kom, dan pakken we een koude theedoek voor deze zielige man.' Had Fleur haar kleine zusje al opgetild en samen maakte ze een theedoek nat. Mark kwam op Fleur haar plek zitten en keek me zo zielig mogelijk aan.
'Wat wil je nu? Medelijden?' gaapte ik nogmaals. Ze hadden me wakker gemaakt met hun gegil dus medelijden was wel het laatste wat hij van mij kon verwachten.
'Bijvoorbeeld.' Pruilde hij en ik trok zijn hand voor zijn voorhoofd weg.
'Ach, die wordt mooi blauw.' Plaagde ik hem en hij kreeg de natte theedoek tegen zijn hoofd.
'Geef het arme schaap maar een kus Jasmijn,' lachte Fleur en Jasmijn sprong op Mark zijn buik, zodat ze hem een kus kon geven.
'Beter met auwie?' glimlachend knikte Mark en hij aaide door haar warrige haren.
'Veel beter.' Jasmijn glunderde en vond zijn buik wel heerlijk om op te liggen.
'Doen we nu weer rustig? Papa en mama slapen nog.' Jasmijn knikte braaf.
'Wat zijn jullie in hemelsnaam aan het doen?' Wolfs zijn coupe was al net zo verward als die van zijn dochter en giechelend nam Jasmijn het woord.
'Mark heeft auw gedaan.'
'En dat vind jij grappig?' prikte Mark in haar zij en ze knikte stoer. Wolfs zuchtte.
'Het is nog geen half acht.'
'Ik kies er ook niet voor om op dit tijdstip m'n harses te stoten.' Verdedigde Mark zichzelf.
'Waarom rende jullie eigenlijk achter elkaar aan dan?' wilde ik weten. Wolfs zag in dat het voor hem toch geen zin had om terug naar bed te gaan en ging in de stoel zitten.
'Jasmijn zei hele lelijke dingen over Mark.' Deed Mark extra zielig. 'Ik ben niet dik.' Stak hij zijn tong uit. Mijn zusje knikte.
'Un beetje.' Vond ze.
'Helemaal niet,' bemoeide Fleur zich ermee. 'Mark heeft een sixpack.'
'Een bierpack zal je bedoelen. Van al die biertjes die hij zuipt.' Maar eigenlijk waren de woorden van Fleur niet gelogen.
'Papa heeft water-peck!' bedacht Jasmijn zich en alle hoofden draaide zich vragend naar haar om.
'Water?' was Fleur de eerste die iets kon uitbrengen. Jasmijn knikte en begon haar uitleg.
'Pappie drinkt altijd zoon beetje water uit zoon glas.' Gaf ze met haar handen de metingen aan. Wolfs schoot als eerste in de lach.
'Dat is geen water Jasmijn!' riep ik uit en verbaast keek ze me aan.
'Jij maakt je dochter wijs dat dat water is?' kreeg Wolfs een bestraffende vinger van Fleur. 'Dat is geen water lieverd, dat is whisky. En dat moet je nooit drinken want dat is héél erg slecht voor je.'
'Oh..'
'Slaapt Eva wel nog?' gaapte ik opnieuw. Wat was ik jaloers op haar.
'Nee..' was het antwoord van Wolfs, tegen mijn verwachtingen in. 'Waar is ze eigenlijk?' leek hij zich blijkbaar nu pas te beseffen dat ze niet bij ons in de woonkamer zat en ook niet meer in bed lag.
'Geen idee. Ik heb haar niet gezien. En ik zit hier toch al even..' was Fleur de eerste die antwoord gaf waarna ook wij drie onze hoofd schudde.
'Waar is Milla dan?' vroeg Mark.
'Zij slaapt nog.'
'Eva heeft Camilla iets over vijf nog de fles gegeven..' wist Fleur ons te vertellen. 'Toen was ik net klaar met Bram voeden. Ik ben gelijk gaan slapen daarna, heb haar niet meer gezien of gehoord. Om half zeven zat ik weer hier.' Ik zag aan Wolfs dat hij zich zorgen maakte maar dat absoluut niet wilde laten merken.
'Ze duikt zo wel op.' Zei hij dan ook eng rustig.
'Misschien is ze hardlopen.' Gaf ik mijn idee. Dat vond ik echt iets voor Eva. En ze had al vaker geroepen dat ze weer wilde beginnen met hardlopen. Ze had alleen de tijd er nog niet voor gehad.
'Dan had ze dat toch wel laten weten?' vond Mark.
'Houd jij dat ding nou maar op je hoofd.' ik probeerde Wolfs gerust te stellen en hij ging het een beetje erger maken. Er viel een stilte. Een stilte waarin niemand precies wist wat te doen of wat te zeggen. Gelukkig werd die stilte al vrij snel onderbroken door de voordeur die open ging. 'Eef!' riep ik blij en verbaast liep ze verder naar binnen.
'Wat doen jullie allemaal beneden?' ze nam een grote slok water uit het flesje wat ze vast had, trok de oortjes uit haar oren en strekte zich een aantal keer goed uit. Zoals ik al had gezegd: ze was gaan hardlopen.
'Wat doe jij zo vroeg buiten?'
'Wat is dit nou?' snapte Eva er niets van. 'Waren jullie me kwijt?' lachte ze en we knikte allemaal.
'Volgende keer even een briefje of zo.' Gaf Mark een idee. Eva liep naar de koelkast en trok er een briefje vanaf.
'Ik ben hardlopen, kus Eva.' Las ze hardop voor. 'Zo iets bedoel je.'
'Het was maar een idee.' Hief Mark zijn handen op.
'Wat heb jij eigenlijk?' lachend nam Eva plaats op Wolfs zijn schoot.
'Een paasei.' Giechelde Jasmijn.
'En hoe kom je aan die paasei?' ze kreeg een kus van Wolfs op haar wang. Hij moest natuurlijk wel even laten merken dat hij super blij was dat ze er weer was.
'Mark heeft zijn hoofd gestoot!' Jasmijn kon er zo hard om lachen. Waarschijnlijk omdat ze het precies had zien gebeuren. 'Tegen de tafel mama. Zó hard.' Iedereen had er lol in door de manier waarop ze het vertelde. 'En nou is hij zielig.' Eindigde ze het verhaal en ze gaf Mark weer een kus. Zodat hij zich toch een beetje minder zielig zou voelen. Lachend schudde Eva haar hoofd en ze besloot er maar niet veel op terug te zeggen.
'Ach, jeetje toch.'
'Ik heb honger.' Nu ik toch wakker was wilde ik eten ook. Maar we hadden niet zo veel te eten en te drinken hier, dus dat zou nog wat worden.
'Papa en Jasmijn gaan broodjes halen.' Besloot Wolfs.
'Waar?' wilde Jasmijn weten.
'Bij het bakkertje.' Had Wolfs uiteraard allang gezien waar die zat, hier in het park.
'Maar ik ga me niet aankleden hoor papa!' waarschuwde ze al. Daar had ze dus echt geen zin in.
'Dan moet je wel je jas, je sjaal, je muts en je warme laarzen aan.' besloot Eva en Jasmijn knikte braaf.
'Ik heb niet geplast mama!' herinnerde ze zich ineens en ze sprong van Mark zijn schoot af om een stapeltje van drie te maken bij haar ouders. 'Alleen voor het slapen en na het slapen.' Zei ze trots en net zo trots gaf Eva haar een kus.
'Hartstikke goed koekie! Mama is zo trots op je.'
'Papa ook?' wilde Jasmijn weten en Wolfs glimlachte.
'Absoluut.'
Al snel, al was het niet heel snel naar mijn zin, kwamen papa en dochter Wolfs terug met zakken vol broodjes en croissantjes. Ook hadden ze de benodigde ontbijtspullen gehaald. Zoals chocopasta voor mij, kaas en chocomel voor Eva en Jasmijn. Dat hadden we toch wel echt nodig. Levensbehoeften zijn dat. 'We moeten zo maar even boodschappen gaan doen.' Besloot Eva. Als we hier twee weken zaten was dat misschien ook wel slim om te doen.
'We gaan toch schaatsen vandaag.'
'Oh?'
'Ja, dat zegt Mark.' Lachte ik.
'Nou, ik ga niet meer schaatsen vandaag.' Had hij snel besloten. Hij had, volgens zichzelf, echt onwijze pijn aan zijn hoofd en een mooie blauwe bult van de klap tegen de tafel.
'Ik heb ook niet zo'n zin om te schaatsen hoor..' zei Fleur en ook Eva en Wolfs schudde hun hoofd. Hun hadden daar vandaag ook niet zoveel zin in.
'Gelukkig maar.' Ik was degene die het minst zin had om te gaan schaatsen, dat wist ik wel zeker.
'Dus. Boodschappen.' Besloot Eva.
'Met z'n alle?' vroeg ik verbaast.
'Waarom niet?' ik had zo snel geen antwoord terug en ze begon met het maken van een lijst. Een lijst met alle boodschappen die we nodig zouden hebben. En iedereen moest daaraan mee helpen. 'Jasmijn?'
'Snoepjes.'
'Dat is geen eten hè.' Lachte Eva. 'Wat zou je graag willen avond eten deze vakantie?'
'Koekies!'
'Je bent een koekie.' Eva trok de kleuter-puber op haar schoot en gaf haar een kus. Jasmijn giechelde. 'Laat mama het anders vragen: wat wil je eten op je verjaardag?' hier moest even over na gedacht worden. Bloedserieus werd er over na gedacht, dat straalde haar denkgezicht uit.
'Ik weet het niet.' Was uiteindelijk het antwoord en ze keek Eva vragend aan. Alsof zij maar moest kiezen.
'Jasmijn mag kiezen. Het is jouw verjaardag.' En dan mogen we altijd zelf kiezen wat we eten. Op onze dag. 'Wil je spruitjes eten?' gelijk trok Jasmijn een vies gezicht en lachend ging Eva verder. 'Of aardappels.. Of frietjes? Of pasta of rijst.'
'In de schaal!' riep Jasmijn ineens. 'Pasta in de grote schaal.'
'Lasagne?' ze knikte blij. 'Je hoort het papa. Dinsdag moet je lasagne maken.' Knipoogde Eva naar Wolfs.
'Ja papa. De aller lekkerste!'
'Ga je papa wel helpen dan?' alleen kon hij dat natuurlijk helemaal niet.
'Misschien.' Giechelde Jasmijn.
'Ik had friet gekozen.'
'Gelukkig is het niet jouw verjaardag.' Zei Fleur gelijk en ik knikte.
'Ik wil geen friet! Ik wil..' Jasmijn dacht kort na. 'Hoe heet dat papa?' fluisterde ze.
'Lasagne.' Fluisterde Wolfs lachend terug.
'Ja, ik wil dat!'
'En dat gaan we ook eten.' Stelde Eva haar gerust. 'Als iedereen zorgt dat we zo klaar staan.' we knikte allemaal braaf. Met de hele familie Wolfs boodschappen doen.. Dat zou of drama worden, of leuk.