Het verhaal van Robin

43.

Eva.

Half had ik maar geluisterd naar het verhaal van de arts, Wolfs onthield wel wat er allemaal verteld werd. Ik boog me over Robin heen en gaf haar een kus. Ze zag er nog precies het zelfde uit als gisteren, ze lag er nog precies het zelfde bij. Even bleek, even klein en kwetsbaar. 'Voel je je al een beetje beter Ro?' vroeg ik haar lief, in de hoop dat ze me hoorde. Ik hoopte natuurlijk nog meer dat ze er spontaan wakker van zou worden maar die kans was veel te klein, dat wist ik ook wel.
Ik vertelde haar een beetje over wat we gisteren nog gedaan hadden nadat we uit het ziekenhuis vertrokken. Ook al was het niet veel en niet bijzonder. 'Jasmijn heeft me gisteren geholpen de juiste kleur verf uit te zoeken voor je nieuwe kamertje. Als je dan thuiskomt is het af.' Beloofde ik haar. Aangezien Wolfs het nu niet meer kon doen moest ik het zelf maar gaan doen. Ik voelde zijn hand over mijn rug wrijven.
Zoals altijd mochten we ook dit keer niet te lang blijven. Volgens de arts had Robin echt heel hard rust nodig om beter te worden. Ik vond het moeilijk om wéér afscheid van haaf te moeten nemen maar gelukkig had ik Wolfs nu bij me, hij sleepte me wel naar buiten. Eén voordeel was dat hij mijn traanogen nu niet zag en dus ook geen vragen stelde. Niet lief en bezorgd vroeg of ik er over wilde praten, want dat wilde ik niet. 'Wil je mee boodschappen doen?' ik had eerlijk gezegd niet zo'n zin om hem eerst thuis af te zetten en dan terug te gaan naar de winkel.
'Denk je dat dat goed komt?' lachte hij.
'Nee.' Hij taste net zo lang naast zich totdat hij mijn bovenbeen had gevonden en er in kon knijpen. Ik keek via de achteruitkijkspiegel achter me naar Jasmijn. Ze lag heerlijk te slapen en het zag er niet naar uit dat ze snel wakker zou worden.

'Blijf nou eens stil staan joh.' Lachend trok ik Wolfs met karretje en al terug. Hij had de hele tijd al de grootste lol, dat straalde van hem af. Daardoor kon ik ook niet boos worden of geïrriteerd tegen hem doen. Opnieuw probeerde hij er van door te gaan maar een container met dozen, waarvan de inhoud waarschijnlijk nog gevuld moesten worden in het schap, blokkeerde zijn weg.
'Kijk nou uit Wolfs,' ik keek snel of mijn meisje nog in orde was en dacht niet eens na over mijn woorden.
'Ach, die koekjes kunnen wel ergens tegen.' Lachte hij.
'Het gaat niet om de koekjes, maar om de baby.'
'Oh ja.' Herinnerde hij zich weer dat ik de Maxi-Cosi in de kar had gezet.
'Staan blijven nu, voordat er echt ongelukken gebeuren.' Lachend drukte ik een kus op zijn wang en netjes bleef hij op me staan wachten terwijl ik nog meer koekjes uitzocht. 'Wat wil je eten vanavond?'
'Laat mij koken.' Probeerde hij en lachend nam ik hem verder naar de volgende gang.
'Ik riskeer toch liever mijn eigen kookkunsten.' Het laatste wat hij op dit moment moest doen was koken, dat zou alleen maar één groot drama worden.
'Lekker veel vertrouwen heb je in mij.'
'Ik heb alle vertrouwen in jou schat, maar op dit moment is koken het stomste wat je kunt doen en dat weet je zelf ook wel.' ik vond het heerlijk om zo met hem te kunnen lachen. Eigenlijk moesten we er elke seconde van de dag zo mee omgaan, dat zou het beste zijn. Voor ons beide. 'Maar het maakt niet uit dus?' dan ging ik kiezen wat we vanavond aten. Chinees dus.
'Nee hoor.' Hij liep bijna een hoge stapel bierkratjes omver en snel trok ik hem de andere kant op. 'Wegversperring?' grinnikte hij.
'Kratten bier.'
'Ja, dat zou zonde zijn als ik die omgooi.' Grapte hij en ik stopte hem voor het goede schap.
Bij de kassa was het net zo'n drama. Hij wilde me helpen met de spullen op de kassaband leggen maar dat was alles behalve een goed idee. 'Kijk nou eens uit wat je doet.' Zuchtend controleerde ik of hij de eitjes niet gebroken had.
'Leuk hoor, blinde pesten.' Reageerde hij dit keer wel op mijn woorden, maar nog steeds lachend.
'Sorry..' het gebeurde vanzelf, ik stond ook echt niet stil bij die woorden. 'Sta nu maar gewoon even stil.' Ik aaide kort over zijn arm en laadde alles uit. Daarna terug in de kar en uiteindelijk in de auto. 'Zo.' Tevreden tilde ik Jasmijn uit de kar en ik zette haar vast in de auto. 'Boodschapjes doen gaat wel veel langzamer met papa hè.' Grinnikte ik en ik hoorde hem lachen. 'En dan denkt die gekke papa ook nog eens dat jij een koekje bent.' Ik vond het wel enorm schattig klinken.
'Ze is toch ook om op te vreten? Hoe jij altijd over haar verteld.' Zei Wolfs en ik knikte.
'Klopt.' Zo onwijs lief ziet ze er ook uit natuurlijk. Snel bracht ik het karretje terug en ik sprong ook in de auto.
'Eef?' bijna werd ik bang van de serieuze toon waarmee Wolfs sprak.
'Ja?' hij stak zijn hand uit en automatisch legde ik de mijne erin.
'Dankjewel.' Ik kon niet eens vragen waarvoor. 'Dat je me mee hebt genomen.' Ik lachte kort.
'Je vond het echt leuk hè?' hij knikte.
'Ik weet dat ik moeilijk ben nu, een last voor je. Maar ik had er echt even plezier in.'
'Je bent geen last voor me. Zeg dat niet alsjeblieft.' Hij reageerde niet. 'Alsjeblieft? Wolfs?'
'Oké.' Zei hij, ietwat kortaf.
'Ik meen het lieverd. Je bent echt geen last voor me. Ik vind het moeilijk ja, eerlijk is eerlijk, maar dat is voor jou net zo en dat weet ik toch.' Hij knikte en kneep zachtjes in mijn hand. Hij trok me iets dichterbij en ik gaf hem een kus. Ik zag aan hem dat hij iets wilde vertellen maar hij hield zijn mond. Het bleef stil. 'Wat is er?' het zag eruit alsof het ernstig was en ik wist eigenlijk nog niet of ik het dan wel wilde weten. 'Is het ernstig?' vroeg ik dan ook om me voor te kunnen bereiden. 'Wolfs?' hij schudde zijn hoofd.
'Maak je maar geen zorgen.' dat deed ik nu dus alleen nog maar meer.
'Maak je maar geen zorgen? Wat is dat nou weer? Natuurlijk maak ik me zorgen. Vertel op!' Jasmijn werd langzaamaan wakker en begon gelijk te jammeren. Met tegenzin startte ik eindelijk de auto. Dit was natuurlijk voor Wolfs een perfect excuus om er niet meer over te beginnen. Maar hij kon er op rekenen dat ik het hier niet bij zou laten zitten.
'Rustig maar koekie, we gaan naar huis en dan krijg je gelijk je flesje.' Beloofde ik haar. Niet dat ze het zou begrijpen, mijn kleine koekie..