Het verhaal van Robin

39.

Aangezien Eva in slaap was gevallen had ik besloten haar taken maar even over te nemen. Dat betekende dat ik Jasmijn uit de keuken had moeten trekken om haar snel een douchte te geven en mooi te maken voor het eten. 'Koud, koud, koud.' Klaagde ze toen ik de handdoek om haar natte lijfje heen sloeg.
'Oh, snel afdrogen dan!' lachend wreef ik haar helemaal droog. Jasmijn rilde overdreven en lachte hard. 'Grapjurk.'
'Wil je nageltjes lakken Robbie?' vroeg ze toen ik haar in haar badjas hielp.
'Tuurlijk!' glimlachte ik en ze klapte blij in haar handen. Ze had een roze lakje uit gezocht en lag op haar buik op ons bed. Met haar handen net over het voeteneind zodat ik ze gemakkelijk kon lakken.
'Kijk eens aan, mama hoeft jou helemaal niet meer te douche!' verrast kwam Eva binnen gelopen.
'Heeft Robbie gedaan!' Eva knikte lachend.
'Heel erg goed. Ze kwam bij ons op bed zitten en gaf Jasmijn een kus. 'En je nageltjes worden mooi gelakt. Toe maar.'
'Mooi hè.' Vond Jasmijn.
'Hartstikke mooi! Gaat Robin ook je haar vlechten?' ik knikte. Dat wilde Robin ook nog wel doen.
'Mag ik ook mijn prinsesjurk weer aan mama? Ik wil Assepoessie jurk aan!' Eva lachte.
'Niet tijdens het eten, dat weet je.' Jasmijn zuchtte sip. 'Mama heeft andere mooie kleding voor je mee genomen.'
'Voorzichtig doen hè.' Waarschuwde ik haar. 'Anders zijn je nagels verpest.'
'Doe ik!'
Ik vlocht haar haren terwijl haar nagels droogde en daarna was het tijd voor haar mooie outfit.
'Oh, wauwie!' Eva trok haar nog een vest aan, aangezien haar zilver glitterjurkje geen mouwen had. 'Wat ben je mooi.' Glimlachend gaf ze haar een kus. 'Waarom ben je ineens zo groot?' zuchtte ze diep.
'Gisteren ben ik drie, nu ben ik vier.' Was het simpele en slimme antwoord wat ze kreeg en ze glimlachte.
'Dat zal het zijn.' Ik zocht een haarbandje uit voor Camilla terwijl Jasmijn discussieerde met haar moeder over welke beter bij haar beter stond.
'Deze zwarte past mooi bij je vestje en bij je maillot. En de zilveren steentjes die er op zitten bij je jurkje.' Legde Eva uit en ze zette het ding gewoon op Jasmijn haar hoofd. of ze nu wilde of niet. 'De roze past er niet bij.'
'Wel! Roze wel!' vond Jasmijn. Ze was gehecht aan het ding.
'Niet vanavond. Morgen doe je die maar weer op.' Zei haar moeder streng. 'Wil je nieuwe glittertjes op je ogen?' veranderde ze van onderwerp voordat Jasmijn de hel los zou breken.
'Ja!' gelukkig kon ze nog glunderen en blij ging ze op bed zitten. Eva pakte het make-up mapje. Het heiligdom voor Jasmijn. Er werd op de deur geklopt en Wolfs opende de deur.
'Het eten is bijna klaar.' Deelde hij mee. 'En jullie?'
'Wij ook bijna hoor papa.' Glimlachte Eva.
'Niet te veel make-up hè.' Hij vond het maar niks.
'Niet zo aanstellen jij.' Lachte Eva. Ze stond op om iets van het kastje te pakken en in het voorbij lopen pakte Wolfs haar arm vast.
'Niet zo bijdehand jij.' Lachend drukte Eva zich dichter tegen hem aan en ze kuste zijn lippen. 'Ik wil het niet Eef..' zij hij zachtjes. Maar niet zacht genoeg.
'Een beetje glittertjes en lipgloss.. Dat kan echt geen kwaad schat.' Probeerde Eva hem gerust t stellen. 'Alleen vandaag.'
'Mama!' Jasmijn werd ongeduldig.
'Ik kom!'
'Is mijn prinsesje al klaar?' Wolfs tilde Camilla op. 'Ga je met papa mee?' ze had zoals altijd een tevreden glimlach op haar gezicht en maakte geluidjes.
'Heeft ze een keuze?' vroeg ik.
'Nee.' Glimlachend gaf Wolfs haar een kus en hij nam haar mee. 'Vijf minuten!' waarschuwde hij ons.

Het eten was zoals gewoonlijk heerlijk geweest. Op dit soort momenten besefte ik me weer hoe ongelofelijk lekker hij kan koken en hoe blij ik daar mee mag zijn. Blij pakte ik mijn trillende telefoon, in de hoop dat het Laurens zou zijn. Helaas was dat niet zo.
'Feliciteer je Jasmijn van me? Ik hoop dat je het ontzettend naar je zin hebt op vakantie. Dikke kus, mama.'
Ik snapte niet dat ze me sms'te. Ik wilde dat ze me met rust zou laten. Zij had een keuze gemaakt en bij die keuze wilde ik niet betrokken zijn.
'Stik erin.' Had ik haar terug gestuurd nog voordat ik er over na had gedacht. Gelijk voelde ik spijt maar dat zette ik aan de kant.
'Jasmijn! Julia zegt gefeliciteerd en je krijgt een dikke kus!' riep ik vanaf de bank.
'Julia ook dikke kus!' riep Jasmijn terug. Ik besloot het ook maar echt te doen.
'Jasmijn roept: Julia ook dikke kus!' alsof ik op die manier mijn eerder gestuurde woorden kon goedmaken.

Zuchtend draaide ik me nog eens om. 'Ik snap het niet zo goed mama..' ik voelde haar hand over mijn hoofd.
'Het is ook allemaal heel erg ingewikkeld. Ik snap het zelf ook soms niet.'
'Maar ik wil helemaal niet dat je weg gaat.' Mama kan toch gewoon hier blijven? In Maastricht. Bij mij.
'Ik wil ook niet weg lieverd. Niet zonder jou. Maar soms moeten dingen gebeuren die je niet wilt.' Ik draaide me weer om, zodat ik weer met mijn rug naar haar toe lag. Mama kroop dichter tegen me aan. Zo lag ik fijn. Zo wilde ik altijd wel slapen. Samen met mama.
'Maar waarom ga je dan weg? Je kan toch gewoon bij mij blijven? Papa is hier niet meer.' Het bleef stil, heel lang stil. Totdat ik haar zachtjes hoorde snikken. Opnieuw draaide ik me om en ik probeerde te vechten tegen mijn tranen. Ik moest sterk zijn. Sterk voor mama.
'Het spijt me zo Robin..' ze drukte een kus op mijn voorhoofd. 'Ik kan het niet meer.. Ik moet echt weg. Ik kan niet eens meer voor mezelf zorgen. Laat staan voor jou. Jij verdient veel beter, na alles wat papa heeft gedaan. En dat kan je bij Eva en Wolf krijgen.' Ze noemde Wolfs ook Wolf, net zoals ik.
'Maar ik wil niet allebei mijn mama's missen..' snikte ik. Ik kon mijn tranen niet meer in houden. Zoveel tranen waren er.
'Je gaat me ook niet missen. Echt. Je gaat het zo leuk hebben bij Eva. En we gaan heel veel bellen en schrijven..'
'Beloof je dat?'
'Dat beloof ik.' Ik zuchtte. Ik moest mijn zusje en mijn eerste mama al elke dag missen. Dat is niet leuk. En nu ook nog eens mijn tweede mama. 'Je krijgt er een klein zusje voor in de plaatst.' Ik knikte heftig.
'Jasmijntje is zo lief. En zo schattig.' Vertelde ik. 'Ze poept alleen héél veel.' Mama lachte, dus ik lachte.
'Baby'tjes poepen heel veel luiers vol.'
'Maar ze kan zo schattig kijken. Als ze in badje gaat bijvoorbeeld. Dat vind ze héél erg lekker. En ze vind het fijn om geknuffeld te worden en kusjes te krijgen.' Ik vertelde alles aan mama, alles over Jasmijntje en over hoe het bij Eva en Wolf is.
'Ik ben blij dat je het zo naar je zin hebt daar.. Zo erg is het niet om er eventjes te wonen, toch?' ik schudde mijn hoofd. Eigenlijk vind ik het ook helemaal niet erg om daar te gaan wonen. Ik heb er juist heel erg veel zin in. Ik zou alleen zo graag willen dat mama er ook kon wonen. Dat ze gewoon bij mij kon blijven. 'Heb je het ook nog leuk met Laurens?' ik giechelde. 'Ja?' lachte mama. Ik twijfelde even of ik het mama moest vertellen. Eva had gezegd dat ik dat wel moest doen, omdat mama dat leuk vind om te horen.
'Laurens heeft verkering aan mij gevraagd..' zei ik zachtjes. Mama giechelde en drukte een kus op mijn wang.
'Eindelijk!' vond ze. 'Laurens is toch ook hartstikke lief?' ik knikte. Laurens is super lief. 'En heb je ja gezegd?'
'Ja.' Bekende ik.
'Wat leuk!' ze gaf me weer een kus. 'Hoe lang hebben jullie al verkering?' ik dacht even na.
'Al een paar weken.. Jij lag toen nog in het ziekenhuis..'
'Zo lang al?' ze klonk een beetje verbaast en ik knikte.
'Maar niemand mocht het weten hoor. Alleen Eva. Anders zouden ze Laurens misschien ook pesten, en dat wilde ik niet hoor!'
'Nee, dat begrijp ik. Maar nu weet de klas het wel?' weer knikte ik.
'En ze deden helemaal niet stom. Ik mag nu ook altijd mee voetballen. En de meiden in de klas zijn super chill.'
'Chill?'
'Ja. Ze doen niet meer naar en roepen stommen dingen naar me. Annelies vond mijn broek zelfs mooi! Die ik van Eva en Wolf heb gekregen. En de meiden zijn stiekem allemaal jaloers op mijn zusje.' Vertelde ik trots. 'Ze willen haar allemaal heel erg graag zien.'
'Maar het is toch vakantie? Hoe weten ze dan dat Jasmijn al is geboren?'
'Ik heb het verteld toen we gingen voetballen met z'n allen. De jongens doen dan voetballen en de meiden kletsen en toejuichen.' Ineens kwam al het leuke van de afgelopen paar weken eruit. Ik had er nog nooit met mama over gepraat en dat wil ik wel heel graag. 'Maar ik mag soms wel mee voetballen, want ik ben super goed!' mama lachte.
'Je bent een natuurtalent.'
'Echt hè.' Knikte ik. Ik drukte mezelf dicht tegen haar aan. Al die weken had ik niet zo veel met mama gesproken en had ik haar moeten missen. Nu we zo gezellig kletste en ik haar terug had voelde ik me eigenlijk nog meer somber. Want ik zou haar heel snel weer moeten missen. En dat voelde alsof ik mama kwijt ging raken. Maar dit keer voor altijd.