Het verhaal van Robin

18.

Langzaam aan kwamen er nieuwe dingen in mijn hoofd. Nieuwe herinneringen, van alles wat er gebeurd was. Oom Harry die mama en mij had meegenomen, uit ons huis. En hij had me super hard geslagen, net zoals papa dat altijd deed. En ook bij mama. En oom Harry deed mij ook al zo'n pijn, net zoals papa. Ik kon me nog herinneren dat ik lang op de koude vloer had gelegen. In een kelder, denk ik. En alles deed pijn. Alles. Maar heel veel meer wist ik niet meer.
Volgens Eva en Wolf was oom Harry nog steeds bij mama, maar wisten ze niet waar ze waren. Wolf was heel hard aan het zoeken, net zoals alle andere agenten. En mama moet weg bij oom Harry, voordat hij mama net zo veel pijn zou doen als mij. Dat mocht niet. Dan kon hij beter mij pijn doen, ik ben het toch gewend.
De dokter had me heel veel vragen gesteld over wat er was gebeurd en waar ik pijn had. En ik had het allemaal verteld omdat ik wist dat de politie het ook moest weten. Zodat ze mama bij oom Harry konden weg halen. Eva vond het heel dapper van me en heeft er verder nooit naar gevraagd. Ik mag het vertellen als ik dat zelf wil. En anders niet.
Nadat de dokter me had verteld dat ik uit het ziekenhuis mocht, naar huis, mocht ik bij Eva en Wolf komen logeren. Naar huis kon ik natuurlijk niet, zonder mama, en stiekem vond ik het ook wel heel erg leuk om het huis van Eva te zien. Het is een raar huis, met heel veel slaapkamers en een trap naar beneden voor de keuken. Dat komt omdat het vroeger een soort hotel is geweest, had Eva verteld. En nu wonen Eva en Wolf er. Met de baby in Eva haar buik. En met mij, voor eventjes.
Ook al was ik beter genoeg om uit het ziekenhuis te mogen moest ik steeds in bed liggen van Eva en Wolf. En soms mocht ik op de bank. Maar liever in bed. In Eva haar oude bed, die ik nu mocht hebben van Wolf. En als ik wakker ben mag ik bij hun in het grote bed komen liggen. Lekker warm, tegen Wolf aan. Wolf is groot en warm. Net zoals papa. Maar bij papa mocht ik nooit liggen. En dat wilde ik eigenlijk ook nooit. Bang voor nog een klap, terwijl ik alleen maar wilde knuffelen. En een keertje niet met Kroelie, want zij is niet warm. En met Wolf mag ik heel vaak knuffelen. Net zo vaak als ik dat zelf wil. Maar Eva mag niet jaloers worden had hij gezegd. Gekke Eva. Gekke Wolf.
Ik was heel erg zenuwachtig toen ik eventjes naar school mocht. Eva ging gelukkig met me mee en ze zou de hele dag bij me blijven. En dat had ze ook gedaan. We hadden een wedstrijd op school waar ik me het hele jaar al op verheugd had. Dat was het enige leuke aan school, de teken wedstrijd. En deze keer had ik zo goed mijn best gedaan dat ik de eerste plek had gekregen. Ik denk dat ik nog nooit zo trots op mezelf was geweest. En niemand was ooit zo trots op me geweest als Eva en Wolf. Eindelijk had ik eens een keertje iets goeds gedaan.
Om het een beetje gezellig te maken thuis mocht Laurens op bezoek komen. Maar eerst hadden we boodschappen gedaan voor het eten en daarna moest ik weer slapen. En dat probeerde ik dus maar, voordat Laurens niet meer zou mogen komen.
Voorzichtig legde ik mijn arm in het gips op het kussentje. Mijn arm deed best wel pijn maar het roze versierde gips was wel heel mooi. En blijkbaar was ik toch in slaap gevallen want ineens werd ik wakker gemaakt. Door Fleur en Laurens samen. 'Hai Robin,' glimlachte Laurens en verlegen ging ik rechtop zitten. Nu had hij me gezien terwijl ik er helemaal niet uit zie. In m'n pyjama en m'n haar raar.
'Heb je lekker geslapen?' vroeg Fleur me en ze deed de gordijnen open.
'Beetje..' moest ik bekennen en ik glimlachte naar Laurens die naast mijn bed bleef staan.
'Dit is echt een cool huis.' Vond hij en ik knikte.
'Eva en Wolf hebben mega veel kamers!' vertelde ik.
'Het duurt nog eventjes voordat we de pizza gaan maken, willen jullie nog televisie kijken? Of iets anders?' ik haalde mijn schouders op, het maakte niet zo heel veel uit.
'Tv?' vroeg Laurens en ik knikte. Daarna stapte ik uit bed en met z'n drieën liepen we naar beneden. Waar we eerst discussieerde of we een film op zouden zetten of zouden zappen.
'Steen, papier, schaar.' Stelde ik voor nadat we van Fleur drinken hadden gekregen en er nog steeds niet uit waren.
'Oké.' Knikte Laurens lachend en na drie keer was ik de winnaar en tevreden zette ik een film op.
Stiekem vond ik het heel erg gezellig dat Laurens er was en ik hoopte dat we vaker samen film konden kijken. Als hij het ook leuk zou vinden. Als Laurens maar niet gepest zou worden door al die stomme kinderen op school, net zoals dat ze dat bij mij doen. Daar is Laurens veel te lief voor.

'Wat hebben jullie nou weer gedaan?' waren de eerste woorden van Wolfs toen hij binnen kwam, en ons zo aan tafel zag zitten.
'We zijn naar de kapper geweest papa!' vertelde Jasmijn vrolijk en ze ging met haar handen over haar hoofd, over haar nieuwe kapsel, zodat ze haar haar kon voelen.
'Dat zie ik. Wat mooi!' Jasmijn lachte hard om de kusjes die ze kreeg. 'Heeft tante Nadia zo mooi geknipt?' Jasmijn knikte heftig. Daarna keek Wolfs me lang en onderzoekend aan.
'Eva heeft toestemming gegeven hoor..' verdedigde ik mezelf en lachend gaf Eva hem een kus.
'Ja, ja. Mijn schuld.' Knikte ze en ik stak mijn tong naar haar uit. Wat Jasmijn uiteraard gelijk weer moest na doen.
'Ik vind het leuk.' Ik was super blij met m'n nieuwe haar. Er was een stuk vanaf en ik had een schuine pony, en de verschillende bruine kleurtjes low-lights waren super gaaf. Eindelijk eens iets anders dan dat saaie blonde hoofd van me. 'En nu zijn we echt niet meer boos op je.' Hij glimlachte en ik kreeg een kus.
'Gelukkig maar.' Knipoogde hij waarna hij Camilla uit haar wipstoeltje tilde. 'Jullie hebben toch niets met mijn kleine prinsesje gedaan?' hij ging met haar op zijn stoel zitten en Eva schepte alvast voor hem op.
'Wilde we wel, maar het ging nog net niet.' Plaagde ze hem.
'Nee hè Camilla.. Doen we niet hoor.' hij kuste het handje dat om zijn vinger geklemd zat. 'Ga je lachen naar papa?' de kleine glimlach werd langzaam aan iets groter en de donkergroene oogjes straalde. 'Oh, wat kan je toch mooi lachen..' trots gaf hij haar een kus en Camilla liet met een paar geluidjes horen hoe tevreden ze daar mee is.
'Ik ook hoor papa!' riep Jasmijn jaloers en ze zette haar mooiste glimlach op.
'Oh nee toch.' Lachte Wolfs.
'Ik ook!' Deed Eva mee en toen kon ik natuurlijk niet achter blijven.
'Ik het mooiste!' vond ik en zo zaten we als een stelletje debielen te glimlachen naar elkaar.