Het verhaal van Robin

30.

De weken waren vrij rustig. Van James had ik gelukkig niets meer gehoord, hij was steeds veel te druk met stoer doen met z'n vrienden en verder gebeurde er niet veel. Behalve de donderdagmiddag voor de vakantie nablijven omdat Sylvia en ik blijkbaar vervelend waren geweest. 'Ik snap die vent echt niet.' Bromde Syl en ze rukte haar fiets uit het rek. 'Wat hebben we nou verkeerd gedaan vandaag.'
'Geen flauw idee.' Ik was blij dat het uur erop zat en dat we naar huis te konden en het kon me dus ook niet meer zo heel veel schelen. 'We doen altijd wel wat.' Ze knikte.
'Das waar.' Kletsend fietste we richting huis, tot aan het punt waar we ieder de andere kant op moesten. We stapte af om elkaar eventjes plat te knuffelen. 'Laat je nog wat van je horen? We appen wel hè!'
'Tuurlijk!' lachte ik. 'Elke dag. Dat weet je toch?' ze knikte en haalde een cadeautje uit haar tas.
'Geef dit maar aan Jasmijn op haar verjaardag. Van mij.'
'Doe ik.' Gek dat ze is. Lachend stopte ik het cadeautje in mijn eigen tas en ik ritste mijn jas wat verder dicht toen er een ijskoude windvlaag voorbij kwam. 'Ik ga je missen!' we knuffelde opnieuw en namen daarna echt afscheid.
'Tot over twee weken!' riep ze terwijl ze weg fietste.
'Tot in het nieuwe jaar!' ze keek nog even achterom waardoor ze bijna tegen een lantarenpaal aan reed. 'Doe voorzichtig!' lachend fietste ook ik weg, de straat in.
Jasmijn stond me voor het raam op te wachten en rende naar de voordeur toen ze me aan zag komen. 'Kom Robbie!' riep ze enthousiast. 'Haast maken!' ik trok de garage deur open.
'Waar voor?'
'Jasmijn kom naar binnen!' hoorde we Eva roepen.
'Ik moet het Robbie vertellen!' riep ze terug.
'Niet zonder schoenen en jas aan buiten.' Eva kwam met Camilla in haar armen die ze de fles gaf aan lopen. 'Wacht maar gewoon totdat Robin binnen is. Strakjes ben je ziek.' Zuchtend liep Jasmijn achter haar moeder aan en ze duwde de voordeur hard dicht. Lachend liep ik via de garage naar binnen. Jasmijn werd net in haar stoel aan tafel gezet door Wolfs en trommelde op tafel.
'Nu moeten jullie het vertellen!'
'Wat vertellen?' ik trok mijn warme jas uit en schopte mijn schoenen richting de kast.
'De verrassing!' giechelde Jasmijn.
'Oh.. Welke verrassing?'
'Weet ik niet..' schudde ze haar hoofd.
'Heb nou eens eventjes geduld koekie.' Jasmijn zuchtte dramatisch diep en ik schoof aan tafel.
'Handen wassen.' Ik liet net zo'n zucht en stond weer op.
'Wat ben je laat Ro?' Eva legde Camilla in het wipstoeltje op tafel. Zo aten we het liefste, met z'n alle.
'Nablijven.'
'Wat heb je uitgespookt?'
'Geen idee.' Lachend tilde ik een van de deksels van de pannen op.
'Met Sylvia zeker?' gokte Wolfs en ik knikte.
'Tuurlijk heb je geen idee.' Grinnikte Eva.
'Nee, echt niet. We hadden lol, dat was alles.'
'Ik wil het weten mama..' van ellende had Jasmijn haar hoofd op tafel gelegd. Ze had een hekel aan verrassingen. Omdat ze totaal geen geduld heeft.
'Als je blijft zeuren is er geen verrassing meer.' Besloot Eva.
'Ik wil de verrassing ook weten!' al wist ik het natuurlijk allang.
'Ja!' riep Jasmijn. De pannen eten werden op tafel gezet en de borden vol geschept.
'Smakkie lakkie.'
'Eet smakelijk Jasmijn.' Verbeterde Eva haar.
'Eet smakelijk Jasmijn.' Herhaalde ze.
In stilte werd er gegeten. Een stilte waarin Jasmijn zenuwachtig op tafel trommelde. 'Over hoeveel daagjes ben je jarig Jasmijn?' vroeg Wolfs en ze stak twee vingers op.
'Over twee dagen?' ze knikte. 'Nee toch. Nog zes daagjes!' stak Eva zes vingers op en Jasmijn telde ze.
'Dan pas?' zuchtte ze. Dat duurde nog veel te lang voor haar.
'En wanneer is het kerstmis?'
'Morgen!' we lachte.
'Nee, niet morgen. Kerstmis is ook over zes daagjes.'
'Oh ja..' ze knikte.
'Wat vind je er van om met kerstmis en je verjaardag op vakantie te zijn?' vroeg Wolfs en haar ogen werden groot.
'Vakantie?!'
'Is dat een goed idee?' vroeg Eva lachend en de kleuter knikte.
'Ja!' gilde ze en lachend schudde ik mijn hoofd.
'Vind je het dan ook een goed idee om morgen te gaan?' ze knikte heftig. 'En vind je het dan ook een goed idee dat Fleur, Mark en Bram mee gaan op vakantie?' haar glimlach werd steeds groter net zoals haar glimmende ogen.
'Goed idee!' bevestigde ze.
'Heel erg goed idee.' Vond ik. En het aller beste idee was nog om voor mij verlof te vragen zodat ik vrijdag niet naar school hoefde. Zodat ik alle suffe dingen kon missen en zodat we morgen al op vakantie zouden gaan. Twee weken, ergens hoog in Nederland. Dit zou de aller beste Kerst en oud en nieuw worden.