MNMCR 2: DEMONIC RULE

Rule #4 Worst Choice II

Demonic Rule will be full of heavy dramas. Ready your newspapers hahaha.

CRIMSON's POV

Pumitas ako ng rosas mula sa hardin. Naalala ko kasi si Jana. Nangako rin akong mamamasyal kami sa bayan kapag nagkaroon kami ng oras.

Kumabaga kasi Day Off namin ngayon.

"I have something for you." I said. Inilapag ko sa harap niya ang tangkay ng isang rosas at mabilis na umupo sa tabi niya.

Tinignan niya yung rosas at saglit na tumingin sakin.

"What's this?" She asked. Kumunot ang noo at medyo natawa.

"Rose! Obviously!" I chuckled. Hinawakan ko yung isang kamay niya and pressed her palm.

"Crimson, ano bang ginagawa mo?" Bakas ang pagkairita sa boses niya.

"Nilalambing ka, gusto mong pumunta ng bayan? Bili tayo ng food?" I grinned at bahagyang hinalikan ang likod ng palad niya.

She immediately jerked off her hands at agad akong tinulak.

"Mandiri ka nga! Anong ginagawa mo?!" She shouted. Nagulat ako sa naging reaction niya.

"S-sorry. Gusto ko bang mangaso na lang tayo? Tell me, saan mo gustong pumunta?" I asked. I tried to sound fine.

Ilang araw ko ng napapansing nagiging aloof siya sakin. Hindi ko na lang bibigyang pansin kasi mahal ko si Jana. I love her so much kaya nga ako nandito sa mundo nila.

I gave up my human life for her.

Her forehead creased at pansin ko ang pagngiwi niya. "Lubayan mo nga ko Crimson. Seriously? Nakakaawa ka." She chuckled a bit.

Tumayo na siya sa pagkakaupo sa bench at iniwan ako. Pero agad ko siyang sinundan and hugged her from behind.

"Jana, ano bang nangyayari sayo? I'm hurting wag ka namang ganyan." I sobbed. Nasasaktan ako sa nagiging reaction niya.

"Ano bang nagawa kong mali? May nasabi ba ko? Please sabihin mo sakin ng makabawi ako sayo. I love you so much please."

Umiyak ako. Kabaklaan man siguro pero umiyak talaga ako. Hindi ko kayang makita siyang nagkakaganito sakin.

Marahas niyang inalis ang mga kamay ko sa pagkakayakap sa kanya and slapped me really hard.

"I fell out of love. Obvious ba?" She smirked and left me broken.

It started at the day I asked her to marry me. I was thinking baka nga nagulat lang siya kaya siya nagiging ganito lately. Pero hindi ko na alam. I'm too hurt to think about possibilities.

Ang gusto ko na lang gawin ay suyuin si Jana.

DAISY's POV

"Uhm, hindi pa rin ba ako pwedeng pumasok?" Tanong ko sa guard na nagbabantay sa kwarto ni Daemon.

Ilang araw ko ng sinusubukang kausapin siya but until now wala pa rin akong napapala. Hindi pa siya lumalabas ng silid niya or nagpapakita sakin.

As much as I wanted to think na busy lang talaga siya, still I am having doubts.

"Kabilin-bilinan ng Mahal na Prinsipe na huwag ka daw papasukin." The guard said. Dun na ko natigilan. Bakit naman gagawin yun ni Daemon?

"S-seryoso ka? Sinabi niya bang Daisy?"

"Ayun sa Mahal na Prinsipe, kahit sino mang nagngangalang Daisy na kawal ay huwag papasukin." He said with direct face.

Kumirot ang dibdib ko sa narinig. Pinipigilan ko lang talaga ang sarili kong umiyak. "B-baka nagkamali lang kayo ng rinig."