MNMCR 2: DEMONIC RULE

Rule #33 Flying

"Lhorraine...." Ash called me habang nakatambay kami dito sa library at nagbabasa ng libro. 

"Hmm?" I glanced at him after I flipped my book to the next page. 

"I wanna see Shrainne soon." He said. Muntik ko ng mabitawan yung librong hawak ko sa sinabi niya. He wanted to name our daughter Shrainne if ever. 

"What if, lalake mauna?" I asked him. He grinned at me na para bang nagustuhan niya yung tanong ko. Lumapit siya sakin while smiling. 

"Eh di gumawa pa tayo hanggang dumating si Shrainne." He grinned then chuckled. 

"I didn't know mas manyak ka pala kay Wave." I mocked and immediately his smiles turned into frown. 

"Atleast, sayo lang." Irap niya sakin. I covered my face with my book para itago ang ngiti ko. He can be effortlessly nakakakilig sometimes. 

"Magbasa ka na nga lang niya, kung anu-ano iniisip mo." Pagtataray ko sa kanya. Narinig ko na lang ang pag-Tsk niya. I glanced at him at nakahiga na siya sa sahig habang nakaindian sit ako. Lumapit siya sakin at ginawang unan yung hita ko. 

"I'll sleep here." He said. Humarap siya sakin at niyakap ang bewang ko facing my tummy. 

"I can hear Shrainne inside." He said. Mahina ko siyang hinampas ng libro. 

"Yung sikmura ko lang yung narinig mo." I said. He frowned at me then hugged my tummy. Napabuntong hininga na lang ako, I brushed his hair hanggang sa marinig ko na lang ang banayad niyang paghinga. He already fell asleep. 

Sinandal ko ang ulo ko sa pader and closed my eyes and drove to sleep. 

Naalimpungatan ako ng makaramdam ako ng pangangawit. I blinked my eyes. Nasa library pa pala ako. I yawned and realized wala na si Ash. My forehead creased. I called him pero walang sumagot dahil alam kong kami lang ang nandito sa library. 

"Ash?" I called him. Halos libutin ko na ang buong library. Lumabas ako and asked the guards na nakabantay sa harap ng library kung nakita nila si Ash pero hindi daw. 

Dun na ko kinabahan. Alam naman naming limited lang ang oras nila dito sa mundo namin. Alam naming hindi na sila magtatagal dito, anytime pwede na silang maglaho na parang bula at bumalik sa mundo nila. 

Naghyhysterical na ko kakahanap sa kanya and I couldn't find him anywhere. Napaupo na lang ako sa gilid and cried my heart out. Umiyak lang ako ng umiyak. 

"Lhorraine! What happened?!" Agad akong nag-angat ng tingin and I felt Ash warm embraced. 

"Saan ka ba kasi nagpunta?! Akala ko iniwan mo na ko!" I sobbed. He held my face at pinunasan ang mukha ko. 

"Saan ba ko pupunta? Nasa attic lang ako, I saw a giant telescope up there." He chuckled. Hinampas ko yung kamay niya and glared at him. 

"Wag ka ng magalit, sorry na. Di naman kita iiwan eh." He chuckled. 

"Feeling ko aatakihin na ko sa puso kakahanap sayo!" I spat. He hugged me again. 

"Sorry, sorry baby." He said. Napatingin ako sa kanya and clenched my jaw. 

"Hindi baby ang pangalan ko Ash! Tell me! Sino si baby!" Pinaghahampas ko siya sa braso but he was just wholeheartedly laughing at me. 

"Hindi ka na nakakatuwa!" Naiinis na singhal ko, gumagaralgal na yung boses ko at naiiyak na naman ako. 

"Sino pa ba kasi? Ikaw lang naman mahal ko, malamang ikaw ang baby ko." He chuckled and pulled me for another hug. 

"Totoo ba yan? Ako lang?" I sniffed. 

"Syempre naman! Wag ka na kasing umiyak, nahahawa ka na kay Kristine." He said. I hugged him back and tight. 

"Just promise me, hindi ka na ulit biglaang mawawala." I said. 

"Promise, I love you." He said as he kissed the side of my head. Pinakalma muna niya ko bago niya ko niyayang umakyat sa attic. Totoo ngang may malaking telescope doon. 

"Dali tignan mo, kakaiba ang mga stars niyo dito." He said. He hugged me from the back habang sumisilip ako sa telescope. 

"I've always loved stars. Kahit konti lang sila, they're trying to light up this dark world." He said. 

"Laging sinasabi ni Mommy sakin na kapag nawala siya, she wants to be a star para lagi niya kaming nababantayan ni kuya." Dagdag pa niya. I bit my lower lip. He obviously misses his human life. 

Pero ayoko munang kausapin siya tungkol doon. Natatakot ang marinig ang sagot niya. 

Naramdaman ko ang paghalik niya sa likod ng ulo ko. I can feel his love for me. 

"Ash..." 

"Hmm?" He hummed at siniksik niya yung mukha niya sa leeg ko.

"Mahal kita." I said. Humigpit ang yakap niya sakin. 

"You don't know how much I love you more." He whispered to me. Pinipigilan ko lang ang sarili kong umiyak. I don't want to think about what's going to happen, we'll cross the bridge when we get there. 

Sa ngayon muna, ieenjoy muna namin yung company ng isa't-isa.