MNMCR 2: DEMONIC RULE

Rule #11 The Best Man

Hi! Pls try reading my other stories while waiting for an update here in DR. :) Salamat.

LEIF's POV

It was real. Daisy gained something extraordinary. Mas lumakas siya, bumilis, tumapang and everything. Mas marami na nga siyang nagagawa kaysa sa amin kaya si Crimson ayun inaabuso.

"Daisy buhatin mo nga ito." Utos ni Crimson kay Daisy after they have knocked down a wild boar.

"Kanina ka pa utos ng utos ah?" Daisy hissed as she carried the boar.

"Ok lang yan Daisy para naman may gamit yang armor mo." Gatong naman ni Wave. Napabuntong hininga na lang ako. Si Ash busy sa pagsisibak ng kahoy.

And me?

I am missing her so damn much. Pero hindi ko nakakalimutan kung ano ang purpose namin dito. We came to fight for them para in the end mamumuhay na kami ng masaya kasama nila. Ano na kayang ginagawa niya? I know she's fine, she's Rose anyway. She can protect herself.

I know she's fine. I hope so.

Days passed normally. Wala na rin kaming tigil sa paglalakad. Saan na nga ba kami tutungo? Saan nga ba kami papunta?

"Stars would look beautiful here kundi lang nababalot ng darkness ang lugar na toh." Daisy sighed besides me. Tulog na rin kasi sina Crimson. Napagod siguro sa paglalakbay.

"I hope we're staring at the same sky." I said.

"Bilib din naman ako sayo. Sa feelings mo para kay Rose." She smiled at me. Napabuntong hininga na lang ako.

"I miss her so much."

"We all miss them. Sana nga matapos na lahat para happily ever after na."

I gazed at her and saw sadness in her eyes. We're all feeling the same. But still lahat kami, kumakapit. Lumalaban.

"Oh, mauna na kong matulog sayo. Abusado na masyado sina Crimson eh." She chuckled before heading to the campsite. I smiled at her before gazing again at the sky. Pulang-pula ang buwan. Tahimik ang paligid at wala talagang maririnig na ingay.

Suddenly, nakaramdamam ako ng malakas na lindol.

Then, everything went blank.

.

.

.

.

.