MNMCR 2: DEMONIC RULE

Rule #35 Shining

Daisy's POV

Everything becomes weirder. Si Leif at Rose may LQ, si Kristine at Wave nag-iiwasan. Si Crimson at Jana sweet na sa isa't-isa.

"May nangyari ba sa inyong dalawa?" I asked Wave and Kristine. Nanlaki ang mga mata nila. 

"W-Wala ah! Ang dumi ng utak mo!" Kristine gasped and her face turned red. 

My forehead creased. "Huh? I was just asking if nag-away ba kayo or what? Anong madumi dun?" 

"Wala ba talaga?" Naniningkit ang mga matang tanong ni Daemon sa kanila. 

"Wala Daemon! Duhh! And please stop prying!" Kristine spat and then walked out. Napatingin ako kay Wave at Daemon na nakangisi sa isa't-isa. 

"Kung makangisi kayo sa isa't-isa parang kayo magkakatuluyan ah?" I shot at them. 

"Haha, wala Daisy, walang nangyari samin ni Kristine, bad mood lang yun kasi wala ngang nangyari." Wave laughed and I am so puzzled right now.

"Stop it Wave, alam mo namang limited lang ang capacity ng utak ni Daisy, hindi kayang iprocess ng utak niya yang sinasabi mo." Daemon teased me kaya sinapak ko na sa balikat. 

He just laughed at me kaya inirapan ko na. 

"Tara na nga, sasamahan mo pa kong mamamasyal sa bayan." He said pagkaakbay niya sakin. Pagkalabas namin ng palasyo may karwahe ng naghihintay samin. Lakas makaCinderella. 

Salitan sina Daemon at Leila sa pagbisita ng mga bayang nasira sa digmaan, almost everyday silang naglilibot to determine the needs ng mga nasasakupan nila. 

He's busy most of the the time, I'm also busy watching him. Naiintindihan ko naman kung bakit wala na siyang masyadong oras para sakin. It's fine. It's okay. 

"Tara na sa palasyo..." He said. Pagkabalik niya dito sa karwahe. 

"Huh? Diba dapat hanggang hapon pa tayo dito?" I asked him. Halos kararating lang namin. 

"I know my priorities, at sa ngayon ikaw muna ang priority ko." He winked at me. Napangiti na lang ako as I glanced at him. 

"Baliw... I'm fine." 

"Baliw, I'm not. Kahit magkasama tayo araw-araw, namimiss pa rin kita." He said. Napailing na lang ako as I bit my lower lip. He pressed his palm on my cheeks and made me look at him in the eyes. 

"Naiintindihan mo ba? Medyo slow ka pa naman." He chuckled. 

"Ang hard mo talaga sakin!" I rolled my eyes at him. Tumawa lang siya, at sinabihan yung coachman na ibalik na kami sa palasyo. 

"Si Rose." I told Daemon when we saw Rose sa labas ng gate. She's staring at the gate blankly. Pinatigil namin ang karwahe at agad kaming bumaba ni Daemon.