MNMCR 2: DEMONIC RULE

Rule #30 Sleep

STELLA's POV

Pinunasan ko ang luhang pumatak mula sa mga mata ng aking kapatid. She had been through a lot at ilang araw na rin siyang hindi nagigising. She lost consciousness as soon as the sun rises after the Underworld War. 

Bumigay na rin siguro ang katawan niya sa sobrang hirap ng mga pinagdaanan niya. 

"Ako na dito, Stella." Crimson smiled at me. Tumango ako sa kanya at binigay yung hawak kong kamay ni Jana sa kanya. 

"Magpahinga ka na rin." Hunter said to me at inakay niya ko palabas ng kwarto ni Jana. 

"Will she be okay?" Kristine asked. Lagi naman silang bumibisita at nakikibalita. 

"Nagpapahinga lang siya, wag kayong mag-aalala." I smiled at them. 

Tapos na ang sumpa, busy na rin ang karamihan sa pag-aayos ng Underworld, ng mga bayang nasira at kung anu-ano pa. The curse on me had been lifted, wala na yung mga sulat sa katawan ko na parang tatoo. 

"Kumain na tayo, dalhan na lang natin ng makakain si Crimson mamaya." Yaya samin ni Leila. Sumunod naman kami sa kanya. I tried to sound fine sa mga kwentuhan namin pero nahihirapan pa rin ako and I know Hunter noticed that kaya dinala muna niya ko sa garden to breath. 

"What's bothering you?" He asked. 

"Ang bigat lang kasi, I feel so empty right now, sa isang iglap lang nawala na lahat sa amin, ang pamilya namin, ang Fire Kingdom at si Ignis." My tears started to stream down my cheeks. Naramdaman ko ang paghagod ni Hunter sa likod ko so I tried to smile at him. He wrapped his arms around me to hush me down. 

"Andito pa naman ako, kami." He said to me and kissed my temple. 

"I know, and we're so thankful for that." I said and hugged him back. 

LEILA's POV 

Nakatago ako sa gilid ng pinto while watching Hunter and Stella, she may be trying to be strong but we knew sobrang nahihirapan siya sa sitwasyon nila. She's my bestfriend, mas close ako sa kanya kaysa kina Jana ofcourse kaya sobrang nag-aalala din ako sa kanya. 

"It's okay, matapang naman si Libra, I mean Stella." Throne tapped my shoulder. I bit my lower lip and sighed. 

"She doesn't deserve any of this. Masyado siyang mabait para magdusa ng ganito." I said. 

"Halika na, kaya na ni Hunter yan." Inakbayan niya ko at inakay papasok ng palasyo. Nakasalubong namin si Yancey at Aros na may seryosong pinag-uusapan. 

"May problema ba?" I asked them. Natigilan silang dalawa at napatingin samin. 

"Wala naman po Mahal na Prinsesa. Pinag-uusapan lang namin ang mga tulong na ipapamahagi namin sa mga pamilya ng mga kawal na nasawi sa digmaan." Aros said.