Jeremy ' nin Ağzından

333 19 7
                                    

YENİ BAŞLAYANLARA DUYURU!!!

İlk birkaç bölüm kısa. Sonradan bölümler iki katına çıkıyor merak etmeyin. İyi okumalar.

    ---- Jeremy Renner ----

   
    Yarı baygın bir halde yerde yatarken soğuk bir elin omzumdaki yaraya değdiğini hissettim. Bir kadın sesi ; " İyi misin ?" dedi ve bayılmışım.

     Gözlerimi açtığımda karşımda iki doktor bana bakıp gülümserken kapı açıldı ve içeriye Yüzbaşı Steven Hurd girdi. Ahh neden şaşırıyorum ki?
- Ben gayet iyiyim. Alt tarafı bir kurşun , bu teknolojiden ölmüş yere gelmeme gerek yoktu. Bir hastane yeterdi.

- Omzunda bir delik var Ajan Renner.

Omzuma baktım ve gerçekten bir delik vardı.

- Bu da ne ?

- Kolunun kesilmemesi gerektiği için şanslısın.

- Olamaz !

- Merak etme kolun kullanılabilir. Ve onu bu teknolojiden ölmüş yerde yaptılar. Bir hastaneye götürülmediğin için bize teşekkür etmelisin.

- Tamam, bana lafımı yedirdin.

Doktor Barten araya girerek :

- Biraz dinlenin , kolunuzdaki dikişler çok taze .

- Bu çok uzun sürmez umarım.

- Siz dinlenin.

      Ve gitti. Ardından da yüzbaşı çıkınca tekrar uzandım. Durmadan koluma bakıyordum. Birçok kez yaralanmıştım ama ilk kez vucudumda bir delik vardı. Aslında biraz düşününce bu teknolojiden ölmüş yeri seviyordum. Zaten hep buradayım . Ama neyseki bu sefer Doktor Barten " Diğer yaraların iyileşmeden yenilerini açtın " diyip başımın etini yemedi.

. . .

   Bir ses adımı söyledi ; " Ajan Renner " . Gözlerimi açtım , çok havalı ve güzel bir kadındı . Kimdi bu ? Ahh tabi , kıyafetlerine bakarsak , bir ajan mı ? HAYIR ! Bu tipleri yanımda görmeyi sevmiyordum .

- Ben Scarlett Johansson , Ajan Scarlett Johansson .

- Orası belli.

- Anlamadım .

- Senin gibiler çok geldi geçti. Biriniz bile farklı değilsiniz . Neyse , benim yeni yardımcımsın değil mi ?

- Evet , ama ...

- Ben bilirim . Neyse iki gün sonra sende gideceksin zaten .

- Nasıl gideceğim ?

- Konuyu uzatmayalım , iki gün sonra anlarsın zaten . Şimdi çık dinlenmem lazım.

  VHiçbir şey söylemeden sinirle çıktı -diğerleri gibi- hiç şaşırmadım. Tekrar uzandım. Gözlerimi kapatır kapatmaz telefon çaldı ve tabiki annem !

- Efendim anne .

- Bu sefer nasıl yaralandın ?

- Nerden öğrendin ?

- Üç gündür ne aradın , ne eve uğradın.

Üç gün mü ? Ben üç gündür burda mı yatıyorum ? Yok artık !

- Jeremy orda mısın ?

- Anne sonra konuşalım.

   Bir şey söylemesine izin vermeden telefonu suratına kapattım. Yerimden kalktım , kıyafetlerimin olduğu dolaba doğru yürürken kapı açılı. Daha neler burda mı ? BURDA !

SADECE GÖREV !Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin