İlahi bakış açısı...
Dex evden dışarı çıktı ve alçak duvara oturup boynunda asılı olan kolyeyi çıkarıp içini açtı. Evet ,bu kolye kalp şeklindeydi. İçinde iki fotoğraf vardı. Birisi Dex 'e ve birisi de... Karl 'a aitti. Bu kolyeyi ona Karl vermişti. Ve hiç çıkarmamıştı. Karl 'ın kendisini ilk günkü kadar sevmediğinden %100 emindi. Suçlu bir şekilde yere baktı. Bunu nasıl yapabilmişti...? Keşke o sinirle sadece kendini öldürseydi. Yumruklarını sıkıp gözlerinin dolduğunu fark etti. Tabii ki de onu seviyordu. Ayrıca Karl 'ın günlüğünü onu son görüşünde okumuştu. Karl ondan nefret ediyor muydu? Yoksa sadece biraz zamanla geçebilecek bir sorun muydu bu? Gökyüzüne baktı. Hava kararıyordu... Gözlerini daldaki bir yapraktan ayırmadan bir dakika boyunca sakinleşmeyi bekledi. Olayların buraya kadar geleceğini nereden bilebilirdi ki? Tamam ,belki her şey kendi suçuydu ama Karl bunları hak etmiyordu. Kendisi daha bir tane insanı öldürmeyi geç öldürmek bile istememişti ama Dex bunu yapmıştı bile. Artık Dex için geç olsa da Karl için hiç geç olmamalıydı. Ayağa kalktı ve eve doğru koşmaya başladı. Karl 'a sarılmak istiyordu. Nedenini bildiği söylenemezdi ama yine de.... sadece sarılmak istiyordu o kadar... Bir kerecik.. Fakat eve girdiğinde Karl kanepede uyuyakalmıştı. Çok tatlı yatıyordu ....aynı on yıl öncesi gibi. Ama tek fark Karl 'ın on yıl öncesini hatırlamamasıydı. Dex 'in her şeyden acı duyması ise zaten ayrı bir konuydu. Karl 'ı yatağına taşıdı. Ve masum suratını seyretti ,Karl on beş dakika sonra uyandı:
-Dex?
-Efendim?
-Sen .... beni mi izliyordun?
-Yoo.... -yalan söylüyor- neden uyandın?
-Bilmem.
Karl gözlerini ovuşturarak yataktan kalktı:
-Beni yatağa sen mi taşıdın?
Dex kafasını yavaşça olumlu anlamda salladı. Hava zaten karardığı için hiç bir şey gözükmüyordu. Karl küçüklükten beri karanlıktan korktuğu için ışığı yaktı. Her şeyi görmek daha iyiydi ama yine de sanki ampulün dibinde bile olsa bir taraf hep karanlık kalıyordu ; Dex 'in bulunduğu taraf.
-Karl?
-Evet?
-Benden nefret ediyorsun değil mi?
-Ben.... hayır....
Dex şaşırarak baktı:
-Nasıl yani? Benim yaptıklarımdan sonra mı?
Karl omuz silkti:
-Olsun. Affetmek iyidir.
Dex ,Karl 'a sıkıca sarıldı. Karl 'ın çenesinden tutarak göz teması kurmalarını sağladı. Dex 'in kırmızı gözleri , Karl 'ın kahverengileriyle buluştu. Karl gözlerini kırpıştırdı ve anlamadığını yüzüyle verdi. Dex sırıttı sonra Karl 'a bir tokat attı.
Karl:
-Bu ne içindi ki?!
-Bana tokat attığın için!
Dex ,Karl 'ın hareket etmesine izin vermeden ona sımsıkı sarıldı:
-Seni seviyorum ,Karl...
Karl donakaldı:
-Ne??????????????????????????????????????????????????????????????????????????...
Dark en sonunda Mutie 'yi özgür bırakınca Mutie şoka uğramış şekilde bakarak ağzını elleriyle kapattı:
-D-dark....?????*yutkunur*
-Ne oldu?
-B-ben... sadece bunu beklemiyordum. Yani benden nefret edersin sanmıştım.
