Gönlüm Sana Emanet

8. Kisim

Insnamiyordum gözlerime. Kesin hastalik basima vurdu diye düsünüyordum. Olamazdi böyle birsey. Iyice delirdigimi düsünmeye baslamistim. Aglamaya basladim. Gercekten aglamaya basladim cünkü cok üzüldüm.

O an bir rüzgar olasim geldi. Bir rüzgar gibi savrulmak istedim. Ama insanlar arasinda degil. Gökyüzünün güzelliginde. Gecilmez sokaklarda degil, bulutlarin üzerinde. Insan sesini duyarak degil. Rüzgarin esintisini dinleyerek savrulmak istedim. Tipki bir rüzgar gibi....

Cok mu sey istedim aceba? Imkansiz mi? Neden her bir sevincimde yine mutsuzluga ugruyorum? Aceba ben sevinirsem kiyamet mi kopucak? Anlamiyorum bu nasil birsey...
Hemen kendimi toplamaya calistim ve odaya girdim. Sakin kalmaliydim.. Hemde cok sakin.

"Hosgeldiniz" dedim. Bir bayan vardi yaninda cünkü. Ellerini tutuyordu. Hatta basinds agliyordu. Ellerini öyle icten sykiyordu ki. Baktikca sanki icimdeki sinyaller yaniyordu.

Ama imamada öfkelenmistim. Esi yaninda diye bir merahabamizi bile almiyor. Girip kontrollerini yaptim. Ama o bayan icerde oldukca konsantre olamiyordum.
"Rica etsem disarida beklermisiniz. Bende isimi halledeyim" demistim kibarca o bayana.
Bayan güler bir yüzle kalkti ve imami yanagindan öptü cikti. Resmen karsimda öptü ya. Imama bak sen. Birde gelmis burda bana seylik tasliyor. Yakisirmi bir imama böyle baskalarin yaninda esiyle sey yapmaya!!!

Ama yok tabi nur hep en kötüsü. Zaten tüm kötü seyler bir benden cikar!
Hayir yani ben kimimki dimi! Koca bir hic sadece! Adam evliymis ya evli!!
Aman bana ne ya! Neyse ne beni ne ilgilendirir!

Icimdeki düsüncelere öylesine cok dalmisim ki imamin sykildigini fark ettim.
Hemen kontrollerini yaptim yeniden serum taltim ve cikmak icin el cantami almaya ugrasiyordum. Cünkü ellerim doluydu. Ve hastaneye hemen gelip imama gittigim icin esyalari bir yere birakamamistim.
Hemen toparlarken canta elimden düstü ve seccade diger esyalarim hersey ortays döküldü.

Imam saskin bir sekilde bana bakiyordu. Sanki ben yapamazmisim gibi.
"Seccadeyi bana getirdin sanirim namaz kilmam icin" dedi birde.
Allahim ya sanki ben namaz kilmayi istiyor olamam. Hep o demi. Aah tabi ben cok kötü oldugum icin ben namaz kilamam
"Hayir size degil! Namaz kilmayi ögrenmek istiyorum o nun icindi. Ama lazimsa kullanabilirdiniz." Dedim öfkeli bir sekilde. Tabi diger yandan da esyalarimi toparlamaya calisiyordum.
"Sen mi?" Dedi. Evet ben ya ben. Ne yani ben yapamaz miyim!
Böyle haykirasim geldi ama tabi bunu yapamazdim.
"Baska bir sorunuz yoksa ben cikayim artik bsska hastalar bekler" diyip ayrildim oradan. Kapida yine o bayani gördüm ve iyice uyuz oldum. Öyle kötü baktim ki ona. Ben bile kendimden korktum.

Odaya girdim ve cantami herseyi bir kenara koydum. Bir de duyuyorum ki ali beni ariyor. Aslinda hic acmak istemiyorum. Ama acmaz isem biliyorum ki burays gelicek.
"Efendim"
"Nerdesin"
"Hastanede"
"Konusmamiz lazim"
"Bugün müsait degilim"
"Nur beni delirtme"
"Vaktim yok dedim sana ali. Hadi oyalama beni hastalar bekliyor"

Ve böyle suratina kapattim.
Artik tahamül edemiyordum ona....
Diger hastalarimla ilgilenmek icin isime devam etmeyi tercih ettim ve asistanim ile calismaya koyulduk. ..
Nice insanlar geliyor buraya. Binbir tane dertleri var. Ama bu son vaka benim icimi yakti.
Bir kiz acil ameliyat olmasi gerekiyor ama paralari yetmiyor. Babasi orada harab olmus cok cagresiz görünüyordu.
Ysnlarina gittim ve durumu anlamak icin detayli konusmaya basladik.
Ve icimdeki ses bunu yapmam gerektigini söyledi. Bunu yapacak gücüm vardi cünkü. Eminimki digerlerinde imkani olsa ayni seyi ysparlardi.
Hastaya ameliyati benim yapacagimi ve hic bir ücret almayacagimi oda masraflari ile de ben ilgilenecegimi söyledim. Öyle mutlu oldu ki adam. Bana durmadan "allah razi olsun kizim senden, rabbim seni cennetine nail eylesin, iyiliginin karsiligini en güzel sekilde al insaAllah" demisti. Agliyordu hemde. Sevincten. Kizimi ne kadar sevdigi buradan belliydi. Ve ettigi dualar öyle derinden isledi ki yüregime..
Hemen herseyi ayarlamak icin ise koyuldum. Bu aksam bu ameliyat olucakti.

.....................

Saat yaklasmisti. Ameliyat saati geldi. Kizini yerlestirdigimiz odaya giderek ziyaret ettim. Henüz cok kücütü. 6 yasinda ve ameliyat olmasi gerekiyordu.
Babasinin bana ne kadar güvendigini gözlerinden okuyabiliyordum.
Ve bu ameliyat cok güzel gecmeliydi.
Koridorda herkesin beni konustugunu duyabiliyordum. Aslinda bundan hic hoslanmiyordum. Böyle iyilikleri ben onlar konussun diye yapmiyorum. Icimden geldigi icin yapiyorum. Ama onlar bunu fsrkinda bile degildi. Belkide haklilardi. Nerden bilsinlerki.

Ameliyat baslamisti. Saatler sürüyordu. Ama hersey yolundaydi. Onun caninin sonradan yanmamasi icin büyük bir titizlikle yapiyorduk.
Ve bitmisti. Hersey yolundaydi. Düzelicekti.
Ameliyat odasindan ciktigimda kapinin önünde yüzlerce insan vardi. Ama gözlerim ilk önce imama degdi. Bana bakmasa bile bana tebessüme ettigini biliyordum ama neden toplanmisti ki herkes.
Kimseye birsey sormadan imamin yanina gittim. "Allah senden razi olsum cok güzel bir hayir islemissin" demsti. Oda duymus ve beni tebrik etmek icin taa odasindan buralara kadar gelmis.

Ama tabi o bayan geldi. Ona sarildi gözlerimim önünde. Ve ons seni cok seviyorum diyisini duydum. Ve imamda bende dedigini. Öylesine öfkelendim ki. Akilsiz kafam diye söylenirken. Bir müzik acildi. Benim ve alinin müzigi. Basimi cevirdim ve ali ile birlikte tüm arkadaslarimiz vardi. Hersey iyice karsiyordu yine kafamda.
Ona bakarken yere cöktügünü fark ettim.
Ve cevinden bir kutu. Ve güller yagdi basimdan asag. "BENIMLE EVLENIRMISIN NURUM?!" Diye bir ses!
Olamazdi hayir! Ali bana evlenme teklifi yspiyordu imamin yaninda. Gözlerim dolmustu. Herseyi aciklamak istedim imama. Sözler dilimde cikmak icin hazirlanirken aklima geldi bir an. O evli.
Belkide ondan kurtulmanin en iyi yolu ali.
Imamin gözlerin icine bakarak Ali'ye .............