Gönlüm Sana Emanet

17. Kisim

Gözleri soru isareti doluydu. Ama yüzüme bakmiyordu. Bende basimi yere egmistim..
Iceriye buyur ettim. Annesinin yaninda olmasi daha dogru olucakti. Yoksa annem rahat vermeyecekti..
Hepimiz oturma odasindaydik ve oturuyorduk.
Korkuyordum, korkum ailemden vazgecmek zorunda kalicagim icindi.. Hersey bir felakete dönüyordu. Belkide kurtulusum olucakti. Bilmiyorum ..

Imam efendi basini yerden daha hic kaldirmamisti. Annem cünkü cok acik giginmisti. Üzerinde mini bir elbise. Dekolteli ve süslü. Yüzünden tonlarca makyaj ve ayaklarinda topuklular.. Saclarinin arasindada bir günes gözlügü. Herzamanki havali annem..

arada bir derin derin nefes aliyordum. Cünkü sessizlik cökmüstü. Acikcasi annem nasil sustu anlamiyordum. Cünkü daha demin bagirip cagriyordu..
Tabiki o arada da durmadan beni süzüyordu. Asaglayici bakislari vardi. Beni kendine ve ailemoze yakistiramayan bakislari.. Öylesine bakiyordu ki, allahtan sabir diliyordum her vakit..

Imamdan bir ses gelenince sessizlik bozuldu..
"Namaz vakti girdi. Ben bir namaz kilayim. Ayakkabilarinizla girmediginiz bir oda var ise.. "

Annem sinirli bir sekilde bakti ama yine hic birsey demedi. Sanki kilitlendi..

Ben ona misafir odami gösterdim. Orada namazini kildi. Ardindan bende namaz kilmak icin ayag kalktim. Annem sorgulu bakislariyla nereye diye bakti.

"Namaz kilacagim. Gelirim birazdan" diyip ne söyleyecegini daha dinlemeden ciktim oradan.

Namazimizi kildiktan sonra iyice halsizlesmeye basladim. Ama zorluyordum kendimi.. Iceriye gecip oturdum..
Ama sessizlige annem daha fazla dayanamadi.

"Kim bu adam?!" Diye sordu

"Bir hastamin abisi"

"Senin evinde ne isi var"

"Annesini getirmisi, hastalandigim icin annesi ziyarete geldi"

"Hastanin bir ailesi, tanimiyorsun bile ve evine mi aliyorsun"

"Onlar iyi insanlar anne"

"Iste aptalsin sen. Safsin. Böyle kandirmislar seni"

Bunu dediginde imamin sesi yükseldi.

"Kiziniza hakaret etmek yerine anlamayi tercih etseydiniz belkide sizlerden gizlemek zorunda kalmazdi.! "

"Siz kim oluyorsunuz da cevap veriyorsunuz. Ne haddinize, defolun burdan. Cikin evden. Kizimizla özel konusucaz!"

"Cikamam!"

"Hangi sebep ile"

Iste simdi merak ediyordum imam ne dicek diye. Anlamaizca uzatti bu konusmayi. Vericek bir cevap bile yoktu. Büsranin doktoru o yüzden mi birakamam dicekti!

"O benim sözlüm!"

Bunu dediginde gözlerim yerinden cikacak gibi oldu. Sok ile baktim. Ne diyordu o. Ne sacmaliyordu.

Babam sinirden ayag kalkti ve üstüme yürüdü.
"Bize bunuda mi yapacaktin! Bizden gizli gizli ha!" Derken elini kaldirdi. Yumdum gözlerimi cünkü cok korkuyordum...
Ama o tokat bir türlü yüzüme gelmedi.. Gözlerimi korkarak actigimda önümde imam babamin önündeydi.

"O sizin kiziniz. Döversinizde söversinizde.. Ama bunu gercekten hak ediyormu?" Diyip bir adim geri cekildi.
Babamin gözlerine bakiyordum. Gözleri dolmustu ama öfkeden gözü hic birsey görmüyordu. Annem korkudan ellerini azina tutmus öylece bakiyordu. Imamin annesi bana bakiyordu merhamet ile...

"Vurmicakmisin baba? Az yemedim tokatini. Birgün davete gidecekken sadece uzun bir elbise gigindim diye yemistim tokatini. Kisa degildi. Bacaklarimi sergilemiyorum diye atmistin tokatini. Simdide vur baba. Islamiyeti sectim diye."