Gönlüm Sana Emanet

24. Bölüm

Neden sevdiklerimizin kiymetini bilmeyiz? Oysaki ansizin ayrilacagiz onlardan...
Bir yolculuk misali, tek fark dönüsünün olmadigi..

Yolculuk boyunca bütün hesaplar, bütün yaralar ve de bütün acilar gelir belkide aklimiza.... hangi birine yanmaliyiz? Kapatamadigimiz defterlere mi, yoksa hakkini veremedigimiz kullugumuza mi?
Ne fayda oysaki, vakit gelmistir bile, yer yerinden de oynasa dönüsün yoktur geriye...

Hani olur ya öyle, sikintin olunca sirtini sivazlayan sevdikleriniz vardir, sormaliyiz simdi kendimize, bu yolculukta kendi sirtimizi sivazlasakta gecicek mi?
Asla! Vakit gelmistir artik... vakit o vakittir.. ayrilik...

Huzursuzdum, sanki bedenimde bir yara vardi ve durmadan tazeleniyordu.
Imama Sevdiğim adama her gecen gün veda ediyordum sessizce.... o uyurken izliyordum mesela, sakallarini ve yüzünü oksuyordum.
O nefes alip verince onunla ayni ritime birakiyordum kendimi. Onunla ayni alip ayni veriyordum.. onun gibi güzel olmak istiyordum.
Ama yinede doyamiyordum, sonra ellerini alip ellerimin üstüne koyuyordum, kalbim hizlanincada duruyordum.
Durmaliydim, cünkü vakit daraliyordu.

"Seni cok seviyorum adam..
kizma bana ne olursun, senin gölgen benim karanligim oluyor. Senin isigin ise bana hayat oluyor...
ben gittikten sonra soldurma o isigi. Birak yansin.."

Sözlerim kendi bedenimi yakiyordu belkide ama ruhuna islemek istiyordum. Tüm yüregine isleyip adimi onun bedeninde ars-i ala-ya varmak istiyordum....
hani gelirse o ayrilik vakti, yinede yaninda bedeninde hissetsin beni..

Gözlerimi yumdum ve Kendimi uykuya biraktim nihayetinde......

............................

"Uykucuuuuuu, hadi uyan artik ya"
Diye bir ses duyuyordum. Biraz muzurlu birazda sıkılmis bir ton da..
Basima dikilmis gözlerini bana dikmis oldugumu tahmin ediyordum.
Istemsizce gülmeye basladim.
"Hadi kalk" isrsrla aynisini tekrarlayip duruyordu. Ama ben daha o kdar cok yorgundum ki. Gücüm yoktu. Ruhum mu zayifti yoksa bedenim mi?

"Uykum var imam efendi, birsz daha uyuyayim"

Tabiki söyledigim bir fayda etmiyordu. Cünkü kafasina koymus adam.
Ya kalkicaktim yada kalkicatim baska cagrem yoktu.
Istemsiz bir sekilde kalktim ve yatagin bir kenarinda bir kiyafet gördüm.
"Bu kimin?"
Saskin bir sekilde kiyafete bakiyordum. Benim olamazdi cünkü bu cok büyüktü. Evet hamileydim ama karnim daha burnuma gelcek durumda degildi. Hafif belli oluyordu o kadar.
Imama baktigimda sinir sinir gülüyordu.
"Seniin" gülerek cevabi vermisti.
"Ben o kadar sismanmiyim da benim oluyor"

"Yahu nazli bebek gibisin haa, sana ben aldim. Hamilesin ya. Bugün fotograf cektirmeye gidicez. Sende bu kiyafetleri gigineceksin"

"Yok artik ne fotografi. Erkegin karsisina gecip de resim cektirmem ben!"

Imam sinirli bir sekilde bana bakti ve " ben seni kendimden kiskaniyorum, sen kalmis erkek fotografci diyorsun gülüm ya"

Ayag kalktim yanina yaklastim ve sakalindan öptüm. Cok sevinmistim söyledigi söze.
Daha fazla onu kizdirmadan istegini yerine getirmek icin hazirlandim.
Bunu neden yapmak istedigini biliyordum. Korkuyordu cünkü. Belli etmesede, gülsede korkuyordu. Birgün gittigimde, kizimiza hic birsey verememekten korkuyordu. En cokta kendinden...

..............

Yorgunluk ardindan eve geldik. Cok güzel gecmisti. Imam gözlerimin icine bakiyordu mutlu olayim diye. Bende bu oyunu bozmuyordum. Aslinda ikimizde aglamaktan kacan iki varlik gibiydik.
Belki biri bir kelam etse duramayacagiz aglayacagiz.
Eve geldik ve yorgun oldugumuz belliydi. Ikimizde koltuga oturduk ve ayaklarimizi uzattik. O diger bir kösede ben diger bir kösede.
Hamilelikten olsa gerek gözlerimi yummustum. Uykuyla uyanik arasinda birseydim. ....
ama bilincim hala yerindeydi.
Sicak bir el saclarimi oksamaya basladi. Tane tane dokunuyordu saclarima. Tek tek sayiyordu sanki telleri. Arada bir kokluyordu kokusunu ezberliyordu.
Bir eli sacimdayken diger eli karnimdaydi.
"Ne yapicam ben sensiz?"
Sesi titriyordu... yoksa agliyormuydu?
"Öyle sevdim ki seni, her yanimda olan dakikan icin rabbime zikrettim"
Bogazimda bir dügüm olustu sanki...
zor tutuyordum kendimi.
Eli elime degdi. Oksadi. Öptü, sevdi..
O kadar güzel o kadar baska sevdi ki...