Gönlüm Sana Emanet

26. Kisim ( Final)

Icim huzursuz uyandim bugün. Kalbim cok hizli atiyordu.. yüregimde kalbimde ve tüm bedenimde bir ates hissediyordum. Herseyi düsünmeye basladim. Tüm hayatimi, gecmisimi ve benligimi...
agladigim günler geldi aklima.. insanlarla taristim, güldüm, sevdim bazende öfkelendim.

Imam geldi gözümün önüne kalbim sebepsizce hizli atarken. Öyle cok özledim ki onu o an. Sanki birdaha hic göremeyecekmisim gibi. Sakali geldi gözümün önüne. Her bir telinde nur gördügüm. O güzel gözleri geldi aklima icine girip benligimi kaybetmek istedigim. Tane tane akmaya basladi gözlerimden yaslar. Derin derin nefes alip vermeye basladim. Ciglik vardi nefesimde... sonra o güzel ellerini hissettim ellerimde... koca kocaydi. Ellerin onun avucunda kaybolurdu. Bir tane daha akti yanagimdan. Kirpiklerim agirlasiyordu...
Ellerimi karnima götürdüm. Bir agri saplanmisti. "Kizim, korkma ben iyim" desemde iyi degildim. Sebepsiz bir aci vardi icimde...

Yavas yavas ayag kalktim. Imamim gömlegini koymus yatagin üzerine. Hic bir parfüme degismeyen kokusunu cekmek istercesine bastim bagrima. "Affet beni " diye döküldü agzimdan..
gözlerimi siki siki yummaya basladim. Sancim gittikce cogaliyordu.
Direnerek ayag kalktim. Kütüphanemize gidip o güzel huzuru sonkez hissetmek istercesine tüm anilarimizi gecirdim gözümde.
O güzel sesiyle seslendirdigi ayetleri dinledim sanki yeniden. O güzel kur ani nina dokundum. Masum bir öpücük kondurarak "kizim bundan sonra sen dinliceksin babani " diye kendimi teselli ettim.
Bir tebessüm düstü yüzüme, birsey anlatirken heyecanlandigi anlar geldi aklima.

Sonra bir ciglik duydum sanki. Nur'u duydum. Sevdigi adam onu evin icinde kovaliyordu.
Sancilarima ragmen onlari izledim. Dökülen göz yaslarima ragmen.
Yavas yavas oturma odasina ilerledim. Yemek soframiza baktim. En lezziz sohbetlerimizin kösesi. En muhtesem gülüslerimizin oldugu yere.

"Aah!!" Sancim cogaliyordu. Dayanilmaz bir hal almaya basliyordu.
Telefona uzattim elimi. Cigliklarimi bastirarak anneminaradim
-"Selamun aleykum anne"
+ Aleykum Selam kizim
Agrilarim dudaklarima dolsa dahi kendimi zorluyordum birsey hissetirmemeye.
-nasilsin ?
+iyim kizim, sen nasilsin birsey mi oldu ?
-yok Hayır, sesini duymak istedim öyle aradim
+kurban olurum sana.
- anne sizi cok seviyorum, simdi kaptmam lazim

Ve konusmayi sonlandirdim. Ama cigliklarimi artik susturamiyordum. Bagirmaya baslamistim.
Aglamalarim cogaldi.
Hemen imami aradim ve kendimi biraz daha tutmam gerekiyordu.
"Efendim gülüm "
- imam ben seni cok seviyorum, bunu hic unutma olurmu ?
"Gülüm iyimisin ? Biliyorum bunlari ama birseyin var sanki"
- sen benim kurtulusuma vesile oldun. Ben senden raziyim sende benden razı ol
"Gülüm ben senden zaten raziyim. Bak korktuyorsun beni! Iyimisin ?"

Artik daha fazla dayanamamistim. Cigliklarimi oda duymaya baslamisti.
"Cok sancim var "
Diyebilmistim sadece. Imamin yerinden firladigini düsünebiliyordum...
Ben artik gücsüzdüm. Yere oturmustum ve kizimi da kendimi de sakinlestirmeye calisiyordum.

Cok fazla vakit gecmeden imamin eve nasil endiseyle giridigini duyuyordum.
"Gülüm ?!!!"

Gözlerine bakinca sanki saniye de olsa hafiflemisti agrim.
Öylesine mi insana huzur verir. Öylesine mi muhtesem olur.
"Sancin, sancin mi basladi. Iyimisin ? Hemen hastaneye gidiyoruz!"

Elini tuttum. "Sakin ol, iyim. Gidicez. Ama sana birsey demek istiyorum "

"Hayır nur simdi degil, kizimla birlikte o ameliyattan sonra söyliceksin!"

"O kadar vaktim olmaya bilir. Ne olur dinle beni!"

Sancimdan kivraniyordum. Ama dayanabilirdim. Rabbimden güc dileyerek.