Gönlüm Sana Emanet

16. Kisim

" ALLAHU EKBAR, ALLAHU EKBAR" evet ezan okuyordu. Ama öyle bildigimiz ezandan degil. Aglayarak... Öylesine mi güzel, öylesine güzel. Öylesine mi icten, öylesine icten..
Bu cok farkli birseydi... Kalbimi titreticek kadar. Rabbimi biraz daha merak edicek kadar...

Yatagimdan direnerek kalktim. Cünkü cok halsizdim ve iyilesmemistim henüz. Basima bir örtü üzerime de bir ferace gigindim..
Ve oturma odasinin kapisina dogru yaklastim..
Oraya öylece oturdum. Daha dogrusu dengemi daha fazla tutamadim oturmak zorunda kaldim. Ve o ezani dinledim...
Bu aralar cok agliyorum ama Âllah icin.. Ve yine aglamaya baslamistim. Bu cok güzeldi. Dünya fanileri icin degil. Âllah icin aglayabilmek bu bir hazineydi herzaman benim gözümde. Onun kelamini duyup aglamamak kalbinin katirligindan geldigini düsünmüsümdür hep. Cünkü ben eski hayatimda Âllah kelamini duyunca hep tepkisizdim. Hic birsey hissetmezdim. Ve bu aslinda benim zavalilligimdan mis.
Neden dünyada tek bir olumsuzluga aglayabiliyorum da Âllah kelamini duyunca aglayamiyorum. Ama bugün agladim. Bugün kalbim oksandi. ALLAH. Bundan ötesi var mi ya. Düsündükce sanki beynim idrak edemiyordu.
Onu aslinda hergün he vakit görüyorduk. Agaclara bakinca. Yildizlara, yesilliklere, ciceklere, dogaya herseye baktigimizda aslinda görüyorduk. Bu o kadar güzeldi ki...

Düsüncelerim sayesinde hickiriklara boguluyordum. Icime attigim cigliklarim sanki her saniye daha da disina cikiyordu. Ve sonra kaybettim kendimi. Bir an secdede buldum basimi...

"Yarabbi, bak ben geldim... Bütün perdelerimiz kalkti simdi demi.. Sen secdene inen kullarin arasinda tek bir perde dahi birakmazmisin. Simdi ben huzurundayim. Cok huzurluyum. Kalbimi duyuyorum. Atisini hissediyorum. Senin icin yarabbi... !!!
Ne olursun bana da kulum de. Benden de razı ol. Yalvaririm allahim, kulum diyenlerin arasinda bende olayim. Sevdigin bir kulunda ben olayim...
Beni birakma. Ben seni biraksam dahi ne olursun sen beni birakma yarabbi. Bu gözlerimdeki yaslar birtek senin icin aksin. Birtek senin icin yorulayim. Birtek senin rizan icin caba göstereyim...
Affet beni yarabbi. Tüm günahlarim icin affeyle beni, ben pismanim bütün yapmis oldugum günahlardan... "

Ve biraktim kendimi agladim... Secdeden hic kalkmadan o anin tadini cikardim. Cünkü evet ilk defa kendimi bu kadar cok huzurlu ve rabbini bulmus hissettim. Secde...

Aslinda secde biz kullara verilmis en güzel mükafat... Biz kiymetini bilmiyoruz sadece...
Bunu bilmeyen insanlar var... Iste onlara o an cok üzüldüm. Hic secdeye inmesini bilmeyenlere...
Secdeye inip dua etmek o kadsr güzel birsey ki.. Esi benzeri yok. Bu bir mucize, bu bir sefkat, bu bir ask gibi... Allaha olan ask...

Uzun bir vakit sonra kalkmak istedigimde gözüm imamda kaldi hemen. Cünkü tam karsimda basi yerde oturuyordu. Ve gözlerinden damlalar aktigini görebiliyordum. Annesi ise benim yanimda gözleri yasli bana bakiyordu.

"Teyzem neden agliyorsun?" Diye sordum bir endise ile...
"Neden mi? Kizim sen kendini farkinda degilmisin? Sen secdedeyken etrafin nur gibi parladi. Sesin sanki yeri gögü inletti. Evi gül kokusu sardi.. Sen her yarabbi dediginde, nur cemberi birazdaha aciliyordu." Demisti.

Inanamamistim. Öylesine sasirdim ki. Bir an kendimi onun boynunda hickirirak buldum.. Ve beraber agladik... Dhaa sonra imam birden kalkti gitti evden..

Annesi beni yatagima yatirdi ve müsade istedi. Büsra icin. Daha sonra tekrar gelicegini söyledi. Anahtari almasini rica ettim. Cünkü kalkmaya cok zorlaniyordum.

..................
5saat sonra
...................

Kapi caldi. Bu yine imam efendinin annesi olmasi gerekiyordu. Cünkü baskasini beklemiyordum. Anahtari vardi ama sanirim unuttu..
Basima bir örtü ve ferace aldiktan sonra kapiya yavas adimlarla duvalardan tutunarak yürüdüm. Neden bilmiyordum ama icim cok huzursuzdu. Ellerim titriyordu..
Kapiyi actim ve öylece tutulu kaldim. Azimdan ne bir kelam ne bir söz cikti.. Cünkü ailem karsimdaydi. Annem ve babam....

Annem gözlerini acmis bir sekilde beni süzüyordu.. Basdan asag. Babam ise cok kizgin görünüyordu.

Gözlerimi yumdum ve sabir diledim. Simdi cok güclü kalmaliydim. Aglamamaliydim. Budefa degil. Ne kadar bu yolda emin oldugumu ispatlamaliydim. Cünkü baska carem yoktu.
Onlara kesin ali demis olmaliydi.

Ve o an annemin sesi kulaklarimda yankilandi.
"Nur ne bu halin!!! Nasil bir aciklama yapicaksiz bizlere!!"

"Anne bir sakin ol, kapinin azindasin. Insanlar duycak iceriye gelin konusalim"

"Nur beni sinirlendirme, sen bizi elaleme rezil mi etmek istiyorsun!!"

Iceriye gectim daha fazla kapida konusmak istemiyordum ve arkamdan kapinin annemin nasil carptigini sesli bir sekilde duydum.. Karsima dikildi ve basörtümü basimdna cekti..

"Anne dur!!"

"Nur sen kendinde misin?! Kafayi mi yedin! Cikar su ucube seyi!"

"Anne birak örtümü! Senin derdin benimle, ayetime dokunma!"

"Nur hemen hazirlan dönüyoruz, ve kimse bu durumu bilmicek eski haline dönüyorsun!! "

"Hayır anne ben bir yere gelmiyorum"

Ve babam da konustu.. Daha dogrusu bagirdi.

"Nur beni sinirlendirme! Dönüyoru dedik sana! Kim yikadi senin beynini, böyle mi ögrendin sen bizden!"

"Malesef ki sizlerden ögrenemedim baba. Keske bize dinimizi ögretseydiniz. Keske bize ilim ögretseydiniz. Ben dünyalik yasamak istemiyorum. Ben Âllahi buldum. Ve huzuru kesf ettim. Bu hayati istiyorum"

"Iyice sacmaliyorsun artik" dedi ve kolumdan sürükleyerek odama esyalarimi toplamam icin emretti..
Herzaman ki babam. Duymak istemedikleri olunca aynen böyle davranir.
25 estagfurullah cektim ve allahtan yardim diledim..

"Baba birsk! Ben biryere gelmiyorum."

Annem odama girip bütün kiyafetlerimi öfkeden sacmaya basladi. Tesettür kiyafetlerimi. Elbiselerimi. Feracelerimi.

O an o kadar sinirlendim ki kendimi o kiyafetlerin önüne attim ve hepsine sarildim.
"Siz bile beni bu kyiafetler kadar koruyamadiniz. Beni elaleme reklam etmek istediniz. Siz beni gercekten sevmediniz. Siz kendinizi sevdiniz ! Bu kiyafetler beni korudu. Insanlarin bakisindan. Serrinden..!"

"Herkes sana bakiyordu. Herkes sana özeniyordu. Güzelliginden. Zengin bir hayatinin olmasindan! Kac kisi var su disarida senin yerinde olmak isteyen! Kendine gel"

"Ama ben o hayati istemiyorum anne!!!"

Ve o an imamin annesi geldi. Ve bu hic iyi olmadi. Yeterince mahcuptum o insanlara karsi. Simdi annem ve babam birde onu asaglayacakti..

Annesi iceriye yanimiza dogru geldi. Yüzünde tatli bir tebessüm.. Selamun aleykum dedi. Ama kimse selamini almadi. Ben haric. Ayni tebessüm ile Aleykum Selam dedim.

Annem hemen üstüne yürüdü ve "kizimi sen mi bu hale getirdin! Ucube! Sizi gidi sapitmis insanlar! Kizimi rahat birak! "

"Anne düzgün konus! Böyle konusamassin, o insani tanimiyorsun bile"

Imamin annesi durumu anlamis olmaliydi ki sakin bir sekilde cevap verdi..

"Kizinizin akli basinda. Yasi da büyük. Kendini bilen bir kiz, ve kararlarini kendi alacak yasta. Sizler ona destek cikin. Ailesine cok ihtiyaci var. Sizleri cok özlemis.. Ona böyle yapmayin"

"siz kimsiniz ki ya, bize akil veriyorusnuz! Terk edin bu evi!"

"Anne yeter artik! Gitmek istiyorsaniz siz gidebilirsiniz ama o kalicak! Sizden cok o bana annelik yapti! Su halime bak hastayim ve senin tek derdin benim tesettürüm. Iyi olup olmamam degil! "

Ve tam o sirada kapi caldi.. Annesi kapiyi actiginda imam karsimdaydi...