Muryou:The Witch Memories[Complete]

Chapter 24-Misery End

Its been sixty days.Two months had gone so fast when i last saw Ketsuya..

But still the pain is unbearable.Hindi ko alam kung mawawala pa ba ang sakit na nararamdaman ko...

Its only Ketsuya that can cure the pain i am feeling..but how can this fade if he had gone without a trace..

Nakatulala ako na nakatitig sa kisame ng kwarto ng unit namin ni Ketsuya.Yes,i still stay here.Though staying here makes me feel the pain..it makes me feel Ketsuya's presence..Hurting means im alive..Hurting is the sign of love i have for him...

Nang maramdaman ko na may kakaiba sa paligid.Napaikot ang paningin ko sa buong silid.

Ang lamig yata masyado ng aircon..

Nang pakatitigan ko ang salamin ng bintana ay nagyeyelo na ito?? Hindi lang bintana kundi buong paligid ng kwarto ko?!

Napayuko ako sa sarili ko.Ang mga kamay ko...

"Oh my gosh!"

Ang kapangyarihan ko bumalik?!
I am an ice power user.My co-warriors use to call me 'prinsesa ng yelo'.

Ramdam ko ang pagdaloy ng kapangyarihan sa katawan ko..

I don't know what was happening..

Pero sana hindi na lang kapangyarihan ko ang bumalik..

Sana..sana..

Minsan nga sa kagustuhan ko na makita siya ay nadidinig ko na tinatawag niya ako pero kapag lumingon ako ay wala naman siya..hallucination lang pala..May mga gabi din na nagigising ako sa kalagitnaan ng tulog ko dahil napanaginipan ko siya.Minsan akala ko totoong totoo na pero panaginip lang pala..

Nagbuntunghininga ako..

"Let's go Ketsuya..i'll tell this news to Yumi and the lot.."sabi ko.

Bumangon ako at agad nagbihis.Bago ako lumabas ng kwarto ay hinagip ko ang lstuff toy ng lalaking witch.I named him Ketsuya.Siya yung kausap ko kanina at lagi ko siyang dala kahit saan ako magpunta.Maybe you would think of me as crazy..as baliw..but i don't care..walang basagan ng trip!

Pumunta ako kina Miyata at katulad ng inaasahan ko ay nagulat sila na nagbalik na ang kapangyarihan ko.Okay na kami ni Yumi.I had get rid of my jelousy towards her.

Another thing is okay na din kami ni Quinn.He say sorry to me na nadala lang siya sa sulsol ng barkada lalo na ni evil Kobe.I had forgive him..in fact wala naman dapat ikagalit sa kanya.He told me that he is really fond of me..that he think he had fallen to me..that if i can give him another chance.

I still remember what i told him.

"I'm sorry Quinn..it was a mistake on my part..its always been Ketsuya...."

Si Toru naman sabi sa akin eh magtinda daw ako ng halo-halo para malibang ako may instant yelo na daw kasi ako sa katawan.Hmp,puro kalokohan talaga.

Buong maghapon ako sa kanila at inalagaan ko din si Tama.

Nalaman ko na din ang misyon ni Ketsuya bago siya maglaho.Natupad niya ang misyon kaya ilang ulit kong tinanong sa sarili ko bakit naglaho pa din siya..

Fate was so cruel..

Unfair..

Pero hindi pa din ako nawawalan ng pag-asa kahit kaunti..kahit isang porsyento lang ay matatawag pa ding pag-asa yun..

Nagpaalam na ako kina Yumi nung hapon.Dinala na lang ako ng paa ko sa lugar kung saan naglaho si Ketsuya..

Nakatayo ako sa dalampasigan at nakatanaw sa dagat.Nililipad ang ilang hibla ng buhok ko na nawala sa pagkaka-pony tail.

"I miss you Ketsuya..hope the wind whisper that to you.."i sigh.

I don't want to cry.I'd been crying everyday.I try to supress it.Ketsuya would not want to see me cry.

Nahiga ako sa buhangin.Nakatingin lang ako sa langit na unti-unting dumidilim.Nakikita ko na ang pagsilay ng bituin at buwan.

The darkness were bringing me to endless misery...

Hindi ko na namalayan ang mga sumunod na nangyari..

When i felt something wet..

It touches my lips..

I open my eyes..I realize that i had fallen asleep..

Darkness were enveloping the whole place..

But a pair of red light were beaming infront of my very face na nagkakandaduling na ako sa pagtingin dito..

Red light??

The wet that touches my lips??

My eyes widen...My heart beat fast..

I realize its not a light..but a..

Red eyes!

Hindi ko magawang gumalaw.Baka mawala ang pulang mga mata na nakikita ko.Ramdam ko ang panginginig ng katawan ko.Baka isa na naman ito sa mga hallucinations ko at masaktan na naman ako kapag nalaman ko na hindi pala totoo..

"Didn't you miss me?"

That familiar voice!

Hindi ko na napigilan ang sarili ko..

"Oh Ketsuya!"tumulo na ang pinipigil ko na luha.Niyakap ko siya ng mahigpit at baka mawala pa.

"I miss you too Kimiko..i heard you miss me the wind say so.."i realize that just like me his powers were back again by staring at his red eyes.

"Damn you red eyes witch! You can be everything but don't fade on me! Again!"

He hugs me tight too.

"Your here.."i am smiling now.

"Yeah and i can't believe it..i had just woke up in the middle of the shore and found my powers back.."

"I know..i know why!"

"Huh? What do you mean?"nakakunot ang noo niya sa akin.

"Nagawa mo kasi ang misyon mo! Sabi ko na nga ba i should hope!"

"Ano ba ang misyon ko?"mukhang wala talaga siyang idea.

Malawak akong napangiti.Abot na nga yata hanggang tenga.

"To make me fall in love with you without my memory.."

"And i did?"

"Yeah..very much in love.."

Siya naman ang napangiti..

Starting this day i know..

I quote again..

May magandang bukas pa na darating...

Sa amin ni Ketsuya ng magkasama...