TADHANA (COMPLETED)

CHAPTER 13

CHAPTER 13- I never thought

Kanina pa ako gising, ang usapan namin ni Azul ala singko ng umaga kami pupuntang tabing dagat, aabangan daw namin ang pagsikat ng araw. Alas kwatro pa lang ng umaga ngayon, excited kasi ako. nakaligo at nakabihis narin ako. Pinahiram lang ako ni Helena kahapon ng susuotin ko, binigyan naman ako ng bestida nito.

Nag susuot naman ako ng dress, pero hindi katulad nitong bulaklakin. Di ko alam kung babagay ba ito sakin, pero ayoko namang hindi ito suotin.

Iniisip ko kung anong meron samin ni Azul, we held each other hands, we kissed and hugged. Ayoko ko mang isipin pero kung mawawala si Azul, may kulang na talaga. Is it possible to fall for someone, sa maikling panahon? Yeah, I think I'm falling for him. Possible naman diba? sa pinapakita ba naman niya.

Tumayo agad ako ng marinig kong may kumatok sa pintuan ng silid na inilaan sakin. Kasunod lang ito ng silid niya, nag biro pa nga ito kagabi.

"Sweethearts, kung dun ka nalang kaya silid ko matulog?" pang aakit nito.

Hinampas ko ito sa braso. "Tumahimik ka nga! Dalagang pilipina ako noh!" wika ko sabay ngiti. Nababaliw na siguro ako kasi, di na mawala ang ngiti sa labi ko.

Hinapit naman ako nito bigla at hinalikan sa labi, sa umpisa'y dahan dahan lamang niya itong ninanamnam ang aking labi hanggang naging sa mapusok ito! napasinghap naman ako kaya nagkaroon ito ng pagkakataon na ipasok ang dila nito sa aking bibig! Hindi ako bago sa ganitong klase na panghahalik, pero bago sakin ang sensasyon na nararamdaman ko!

He never let go of my lips, I responded same intense of his kisses. I heard a moan, I don't know if it's coming from me or from him. He pinned me near the door without breaking our kisses, his hands are starting roam in my body. Now, I heard myself moaned. Doon ako natauhan, humihingal akong itinulak siya nang bahagya. Nakakahiya! Marie! Sabi mo dalagang pilipina ka?! Sigaw ng kabilang isip ko.

"Sorry, I didn't control myself." Namamaos na hinihingal na sabi ni Azul. Hindi ako nagsalita. Nahihiya ako!

Niyakap ako nito saglit at binitawan. "Pumasok ka na sa kwarto mo." Wika nito sa namamaos parin na tinig.

Hindi ako nagsalita at pumasok na ng kwarto. Goodness! Nakakahiya ako! di ko naman siya boyfriend!

Umiling ako at binuksan ang pintuan. Bumangad sakin ang fresh na fresh na si Azul, may kasamang napagandang ngiti ibinigay saakin.

"Tara na?!" excited kong sabi at nginitian ito.

He just smiled at me again, hinawakan niya ang kamay ko at sabay na kaming bumaba ng hagdan. Kwento niya sakin pag may edad na daw siya, palalagyan niya ng elevator ang bahay na ito. Siya na! siya na ang mayaman!

The cold morning wind welcomes us, when we opened the door. Tumaas balahibo ko bigla! Pero ang sarap lang! Masarap ang natural na lamig!

Binitawan ni Azul ang kamay ko at umuna na ito sa sasakyan. Gagamitin daw namin ang land cruiser niya. Madilim pa ang paligid pero napupuno naman ng ilaw ang paligid ng bahay niya.

We ride like 30 minutes until we reached the destination. Maliwanang na ng konti pero di pa sumisikat ang araw. Una akong bumaba ng sasakyan at tumakbo papuntang dalampasigan.

I spread out my hands like owning the sea; I closed my eyes and feel the coldness of the sea wind. I feel free, I feel the happiness within. Binuksan ko ang aking mata pagkakuwan, I remember I'm not alone.

Binalingan ko ang lalaki, nakasandal ito sa sasakyan at naka tingin lang sakin. I give him my happy smile. Seryoso lang ito.

"Hey! Old man! Why so serious!?" tumawa ako ng malakas, nakita ko naman itong umiling. Nilapitan ko ito at kinawit ang dalawang kamay ko sa leeg niya. Feel ko lang landiin siya ngayon! Bakit ba?! Hinapit naman nito ang bewang ko kaya napatawa ako. Magkadikit na kami ngayon, para ngang walang hangin ang makakadaan sa pagitan namin!