TADHANA (COMPLETED)

CHAPTER 17

CHAPTER 17- shooting

"Kaya ka ba nawala ng dalawang araw dahil sa nalaman mo?" tanong ni kuya na matamang nakatingin ngayon sakin. Lumabas saglit si Azul, there's an urgent call he needs to pick up.

I just nod and continue to sip my ice tea.

"Bakit di ka tumawag muna sakin? You don't trust you brother?" tinignan ko ito kase, may hinanakit na sa boses nito.

"Kuya, when you're in that situation you can't think straight." Totoo naman kasi, nawala na sa isipan ko.

"And you conclude that I keep you in the dark?" inabot nito ang kamay ko. "Alam mo bang halos nilapad ko na ang Palawan papuntang Metro para mahanap ka? When I asked mom, she didn't even know! And she also said that you disrespect her." Tumulo ang luha ko, I'm confused! For Jude sake!

"Kuya, dad knew about it, alangan namang isipin kong wala kayong alam? Naiwan si Marian sa panahong umalis ako." madiin kong pagkasabi.

"To end this, puntahin natin ngayon sa mansion sila mom at dad. We'll ask about that issue. And please, don't disappear again like that. You make me old from worrying!" litanya pa nito. I nod.

"Yeah, we will ask them. Naka move on na naman ako kay James kuya" tinaasan ako nito ng kilay.

"Oo nga, matagal na. Pinatawad ko na siya, ang ikinasasakit lang sa damdamin ko, naglihim silang may anak sila. Hindi naman makitid ang utak ko para hindi mag let go. And it worse when I found out that dad knows about it. Naiintindihan mo ba ako kuya?" I'm trying to make him understand.

Kasi kung iisipin, hindi naman talaga ako nasaktan dahil sa pagloloko ni james. Ang ikinasasama ng loob ko, ang sa pamilya ko.

Tumayo si kuya at umupo sa tabi ko. I immediately embraced him. I'm silently crying, wala akong paki sa nakakapansin saamin. hinaplos haplos lang nito ang buhok ko.

"Pasensya ka na sa kuya, walang alam. Naging busy din kasi ako. Hindi ko nabantayan ang baby girl ko." kinalas ko ang pagkakayakap sa kanya at tinignan ito.

"Bakit ka nga walang alam kuya?" nagtatakang tanong ko.

"You see, I got very busy in my business. Nung umalis ka ng mansion, ang akala ko nag brat mode ka lang. Huli na ng malaman kong dahil pala kay dad at marian." Kinuha uli nito ang kamay ko.

"At every weekend lang ako umuuwi ng Manila, at ikaw pa ang pinupuntahan ko." banayad na sabi nito.

"Okay na yun. Ang importante ayos tayo." Wika ko. napaansin kong kanina pa sa labas si Azul, lumingon lingon ako, nakita ko ito sa may gilid na busy pa rin sa kausap. Di ko makita ang expression nito dahil nakatalikod.

I heard kuya cleared his throat. Bumaling ako sa kanya na may naglalarong ngiti sa labi. I raised my eye brow.

"Care to tell me?" tanong nito sabay turo kay Azul.

Ano bang sasabihin ko? na naglalandi ako? na una ko pa lang itong nakita bumibilis na ang tibok ng puso ko?

"Next time?" alanganin kong sagot.

"I want now. I knew little about that Hamilton. At gusto kong magsabi ka saakin ngayon. James got beaten from me, nung naging kayo. Pero itong isang ito, nakasalalay sayo ang kaligtasan ng pagmumukha." Sabi nito sabay hawak sa kamao.

I laugh out loud. Kung alam lang ng kuya ko kung ano si Azul dati, at hanggang ngayon. Baka ma-amaze pa siya! nah-nah.

"Wag ka nga! hindi mo yan madadaan sa ganyan." Kompyansang sabi ko.