CHAPTER 25

4K 117 5
                                    

Chapter 25 – blinked

Nagising lahat ng diwa ko pagkatapos kong ibinaba ang tawag galing kay Helena. She informed me that there's a lead about Azul. Hindi pa niya nasasabi ang detalye pero magkikita kami bukas ng umaga para sa impormasyon. She is still in the island and she need to fix everything bago niya iwan ang isla.

Masaya akong naligo at bumaba para kumain na umagahan. Nakita ko si Mario na nasa hapag kumakain, nag uusap sila ni dad. Binati ko sila mama at dad ng magandang umaga at sinimulan ko ang almusal, hindi ko na pinansin ang bisita.

I give my resignation letter last five months in HDC, si Agatha ang namumuno ngayon doon, hindi na talaga kasi kaya ng ama nito na pamahalaan ang kompanya. What I do now is manage the boutiques of my mama. It's not my passion but I can do it. Naaawa din naman ako sa mama ko kasi hindi na ito nakaka pagbakasyon.

"Maam, the shoes we ordered from Paris had arrived 30 minutes ago." Liza informed me, may hawak-hawak itong big notes at pen. Intern ito last year at ni hire na ni mama ito dahil magaling, at sakto din dahil ako ang mamamahala ng negosyo niya sa ngayon.

Natawa ako kasi umalis din ang secretary ni mama noong nalaman nitong ako muna ang bahala sa negosyo. Tita Ed said she wants also a long vacation, so I let her, liza can do her job very well naman.

"Good, I want to check the package in half an hour. I'll just check the report from yesterday." Sabi kong hindi ito tinignan at dumeretso na sa opisina noon ni mama. She offered me another office but I declined, I love her office, it's very classy at kaaya-aya sa mata.

Naging abala ako sa pagbabasa ng report ng may kumatok sa glass door ng office ko. I saw Liza raising her hand with her cellphone, I signaled her to come in. Pumasok itong nagmamadali. Tinaasan ko ito ng kilay.

"What's wrong? Bakit ka nagmamadali?" I asked.

"Maam, he said it's an urgent." Sabi nitong binibigay saakin ang hawak nitong phone.

"Lalaki? Who?" I asked again.

"He didn't give his name but he said, he can't reach you co'z you changed your number and he needs to talk to you right away." Ito na mismo ang naglagay ng phone sa kamay ko. I don't have choice but to take it.

"Hello?" sabi ko sa kabilang linya. Hindi ito sumagot, pero may tao sa kabilang linya narinig ko kasi itong huminga ng malalim.

"Hello? Sino ito? hello?" I started to feel irritated. Nakikita ito ni Liza kaya parang hindi maipinta ang mukha nito.

"If you're not going to talk, then good-"

"Sweethearts..." the other line spoke. My hands trembles, my heat's beats so fast; my eyes are teary eyed now. Isa lang ang tumatawag saakin ng ganyan, hindi ako makapagsalita agad. I feel alive again; my being meet her lost half.

"Sweethearts... I missed you so." He spoke again in a very husky voice.

Nabitiwan ko ang hawak kong telepono at naging madilim ang paligid ko.

Inimulat ko ang mga mata ko at ang unang bumungad saakin ay ang puting kisame. I'm at the hospital. I collapsed. Hinilot ko ang noo ko at bumangon. I stop when I remembered why I collapsed. Namamadali akong tumayo ng may pumasok mula sa pintuan. And there I saw the man I love the most. He came back; he came back with his stubbles and long hair. I froze looking at him, nanginginig ang mga tuhod ko. Naiiyak ako sa nakikita ko because I know that it's not an illusion. Hindi titibok ang puso ko ng ganito kabilis kung hindi ito totoo.

He walked slowly to me, I want to run to him and embrace him with all my might pero hindi ko maigalaw ang mga paa ko.

"Love..." I barely said.

TADHANA (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon