TADHANA (COMPLETED)

CHAPTER 20

CHAPTER 20- understand

Mag iisang linggo na akong nakatira sa condo ni Azul, he explained to me what is going on. Pumapasok naman ako ng opisina pero palaging sabay kami ni Azul at palagi ako nitong monitor. Nalaman ko din na sundalo pala ang kuya ko, I really don't have an idea. Sila lang daw ni papa ang nakakaalam, I don't get my father, why he always kept secrets from his family.

Sa isang kama kami natutulog ni Azul pero walang nangyayari, he respect me and I am really touched. We make out but not the same sa nangyari noong isang linggo. We didn't go that far again baka di daw niya mapigilan ang sarili. I laughed at that thought. But every time we make out, I really give all my effort to control myself, parang gusto ko na rin kasi na bumigay sa kanya. Ang sarap niya manghalik na nawawala ang kaluluwa ko sa katawan.

"Hi." I smiled at him when he entered the room. Nasa kama ako ngayon at nakahiga. Suot pa din nito ang pang opisinang damit, we just came from the office nauna lang akong pumasok sa loob ng kwarto para magbihis kasi may kailangan pa daw itong kausapin.

Nginitian din ako nito at umupo sa dulo ng kama, kaya umupo ako at hinarap ito, nag buntong hininga ito kaya kumunot ang noo ko.

"What's wrong? May problema ba?" I am worried, he looked stress kaya bumaba ako ng kama at kumandong sa kanya, yinakap naman ako nito agad.

"There is something wrong." I stated

"I'll be gone for week or so." He said and put his face in my neck.

"For what?" malambing na tanong ko, nalulungkot akong mawawala siya ng isang linggo o mahigit pa. Hinigpitan ko ang yakap sa kanya, hindi pa man ito umaalis ay nalulungkot na akong talaga.

"Kasama ko si Iris, we need to finish what the Russian had started." Kinabahan ako bigla kaya kumalas ako ng yakap sa kanya. I looked at him in the eyes.

"Kinakabahan ako sa iniisip ninyo ni Iris kahit di ko pa alam. Azul can you just let it go?" wika ko pa. I'm not at eased with this.

"You know I can't do that. Good thing the wife of Iris is already awake, how about ikaw naman ang mapahamak, I will die sweethearts." Seryoso nitong saad.

Umiling ako. "You can protect me, besides wala na namang umaaligid diba? Azul I'm not at ease thinking you will go after that syndicate! Ikakamatay ko din." Umalis ako sa kandungan nito at lumabas ng kwarto, pumunta akong kusina para kumuha ng tubig. I need water, kailangan kong mag isip ng pwede sabihin kay Azul para mapigilan ito.

Naramdaman kong may pumalupot na braso sa bewang ko.

"Sweethearts, I need to do this." Bulong nito sakin. Hindi ako sumagot at ipinagpatuloy ang pag inom ng tubig.

"I already inform dad that I'll be gone, siya muna ang bahala sa kompanya habang wala ako. hindi siya pumayag nung una pero napilit ko." pahayag nito, hindi pa din ako umiimik. Kinalas ko ang pagkakayakap nito sakin at tumungo sa sofa.

Umupo ako at sumunod naman ito sakin. Lumuhod ito para harapin ako.

"Sweethearts, please?" pagsusumamo nito.

"Panu kung di ka na makabalik?" I sniffed, nagsimula ng tumulo ang mga luha ko. Nag saliksik din ako sa sinasabi nilang Russian syndicate, it's a big syndicate at hindi ko malaman kung kaya ba nila Azul iyon. Those Russian also killed innocent people, kahit bata ay hindi sinasanto ng mga ito, halang ang mga kaluluwa nila. At ayokong mapahamak si Azul. Hindi ko kaya.

"Don't say that, I'll never let those bastards touch me. And please, stop crying." His voice is a bit worried habang pinapahid ng mga daliri nito ang mga luha ko.