TADHANA (COMPLETED)

CHAPTER 27

CHAPTER 27- Jealous

Gusto kong magwala. Bakit nasama sa dinner namin ang Senador na menimentor nang ama ko. Alam kong nagdududa si Azul dahil ang sama ng tingin niya sa Senador na kung makatingin saakin ay parang pag aari ako.

When we arrived the dinner is ready, kaya pagdating na pagdating namin ay dumeretso na kami sa hapag.

I feel that Azul squeezed my left hand kaya tinignan ko ito.

He bends and whisper to me "Do not look at him too. I'm really pissed."

Tinignan ko ang ekspresyon nito pero wala akong makitang "pissed" na sinasabi niya, you can see nothing! Hinila ko ito sa braso.

"I'm looking at him because I'm pissed too." Mariin kong bulong sa tainga niya.

Tinaasan niya ako ng kilay. Ngitian ko siya, like telling him that I'm telling the truth. Nagpatuloy kami sa pagkain, walang nag sasalita. Ganito naman talaga kami, when we're eating no one's speaking.

Lumipat kami sa patio ng mansion pagkatapos naming mag hapunan para mag tsaa. Mahilig ang pamilya ko sa tsaa, except sa kuya kong si Marlon. Binago nito ang gustong inumin when he's in Palawan. He loves black coffee now.

Azuls mood didn't change, he still have his "pissed" expression at hindi na ito bumibitiw saakin. Kung hindi sa kamay ko nakahawak, umaakbay ito saakin. He's not bother either my parents would see or not. Nakuha ng ama ko an gaming atensyon ng tumikhim ito.

"Mr. Hamilton, have a moment with me in my office." Hindi ito tumitingin saamin at tumayo na. tinignan ko naman si Azul, nag aalala ako sa kanya. Alam kong kaya na naman niya ang dad ko, pero hindi ko talaga maiwasang hindi mag alala.

"Don't bother to talk to that bastard while I'm away." Bulong ni Azul saakin sabay halik sa noo ko. Ang tinutukoy nito ay si Mario na hindi pa rin umaalis at sumama din para mag tsaa.

Pinisil ko muna ang kamay nito bago ito tuluyang sumunod kay dad.

"Senator Mario Mabini why are you here? As far as I know, kanina pa tapos ang kailangan mo sa ama ko." diretsahan kong sabi, hindi ko sinunod si Azul sa gusto niya.

I want to talk to this man in front of me if what's his deal. Okay lang sana kung hindi ito palaging nakatitig saakin at mabuti nalang at may kinuha si mama sa loob at naiwan kaming dalawa.

"Abigail Marie..." wika nito. Hind ako sumabat, may karugtong pa ang sasabihin niya pero lumipas ang isang minutong nakatitig lang ito saakin.

"Mario, kung may sasabihin ka sabihin mo na. At alam mo ba yung salitang it is rude to stare?" sabi kong may pagkairita. Mas lalo naman akong nairita ng ngumiti ito.

"Ang ganda mo kasi." Sabi pa nitong nakatitig pa rin saakin. Nanlaki ang mga mata ko. Is he serious? Ano bang nakain nitong lalaki na ito?

"Ang ganda mo, kaya ako palaging nakatitig sayo." Sabi pa nito at sumandal sa kanyang inuupuan, still looking at my face.

"Gusto ko lang magsawa na tignan ka, kasi pagkatapos nito, hindi na ako titingin sayo. Kahit sulyap man lang. I'm happy he came back for you, and I'm happy to see you happy. Pinahahalata ko talaga sa syota mo na may gusto ako sayo, baka kasi hindi ka na niya iwan ulit." Ngumiti ito ulit saakin.

It hit me hard on the face; I felt the guilt for being so rude to him. Pero kahit guilty ako, I would do the same, pagsasalitaan ko parin ito ng masama para lamang lumayo. Hindi ako yung tipong paasa.

Wala akong masabi sa kanya. Tinignan ko rin siya, he is smiling to me now. Maraming magkakagusto kay Mario, hindi lang dahil sobrang gwapo niya, mabuting tao rin ito. Madali siyang mahalin.