Hayatıma girişi, güzeldi.
Sadece bu kadar. Hayatıma girmiş, tüm duyguları omzuma bırakmış ve ortadan kaybolmuştu. Ona kızamıyordum. Gitmesini söyleyen, onu yanımda istemediğimi oldukça farklı yollarla belirten bendim. O gitmek istememişti. Fakat ben, sonun ne zaman oluştuğunu bilmediğim halde sonu fark etmiş ve bitirmiştim.
Hayatıma girişi, kelebekler sayesinde uçmamı sağlarken hayatımdan gidişi; yere çakılmama sebep olmuştu. Hemde kendim kelebeklerimin kanatlarını koparmıştım. Acımadan. Umursamadan.
Ama aptaldım. Bunu fark etmek ise... Aklımı başıma getirmiş, gerçek hislerimle onun karşısına çıkmaya karar vermiştim.
Çünkü bu kırık ev, ancak onun varlığıyla eskisi kadar sağlam olabilirdi. Ancak o, hayatımı girişi kadar güzelleştirebilirdi burayı.
Bu yüzden onu bulmaya karar verdim. Kelebeklerim eşliğinde.
NOT: Hikaye hem texting hem de normal olacak.
Oy&Yorum bekliyorum♥♡♥
