..ΚΑΚΟ ΚΟΡΙΤΣΙ..

...ΕΞΑΡΤΗΣΗ...

Τέντωσα το κορμί μου και άνοιξα τα μάτια μου...κοιτάζω γύρω μου και αντιλαμβάνομαι πως βρίσκομαι σε έναν ξένο χώρο...γυρίζω το κεφάλι μου και βλέπω τον David να κοιμάται ήρεμος δίπλα μου...πόσο όμορφος είναι σκέφτηκα και τράβηξα το σεντόνι απο πάνω μου...κοιτάζω τον εαυτό μου να φοράει τα ρούχα του...τι έγινε χθες βράδυ?...θυμάμαι αμιδρά οτι με πήρε απο το κλάμπ και με έφερε εδώ,τι εγινε όμως...σηκώθηκα απο το κρεβάτι αθόρυβα και βγήκα απο το δωμάτιο...έψαξα λιγο αλλα στο τέλος βρήκα την κουζίνα...τότε ένας αντρας μεγάλος σε ηλικία εμφανίζεται μπροστά μου και μου κόβει την ανασα απο τον φόβο...

-"Καλημέρα σας.."

Ξ-"Εεε καλημέρα σας..είμαι η Ξανθή..φίλη του David.."

L-"Χαιρομαι που σας γνωρίζω..είμαι ο Lorman..ο οικονόμος του σπιτιού..θέλετε κάτι?.."

Τον κοιτάζω περιεργα...γιατί ο David χρειαζεται οικονομο στο σπιτι του...βεβαια ο κύριος Lorman ειναι πολύ ευγενικός και συμπαθητικός...

Ξ-"Ήθελα να φτιάξω ενα καφέ.."

L-"Καθίστε στην τραπεζαρία και θα σας σερβίρω αμεσως το πρωινό.."

Ξ-"Δεν χρειαζεται καλέ..εγώ θα τον φτιαξω μόνη μου.."

Ο David μπαινει στην κουζινα και διακόπτει τα λογια μου...

D-"Καλημέρα Lorman..ετοίμασε σε παρακαλώ το πρωινό..Ξανθή πάμε στην τραπεζαρία.."

Γνέφω καταφατικά και τον ακουλουθώ στην τραπεζαρία...κάθεται στο κεφάλι του τραπεζιού και εγώ δίπλα του...δεν λεει κουβέντα και εγώ θέλω να τον ρωτήσω τόσα πολλά...

Ξ-"Πολύ συμπαθητικός ο Lorman..όμως γιατί χρειάζεσαι οικονομο..?.."

D-"Ο Lorman είναι ενας εξαιρετικός άνθρωπος που με μεγάλωσε απο μικρό παιδί..τον πήρα μαζί μου στην Ελλάδα όταν ήρθα..αυτοπαρουσιάζεται σαν οικονόμος και βεβαια ειναι η δουλειά του και πληρώνεται γιαυτό αλλα για μένα ειναι πολλα παραπάνω.."

Η απάντηση του κάλυψε πλήρως την ερώτηση μου...ο Lorman έρχεται στην τραπεζαρία και σερβίρει το πρωινό μας που περιέχει φαγητό,καφέ και πολλά ακομα που τα θεωρώ περιττά αφού θα μπορούσαν να φάνε άλλα δέκα άτομα...ύστερα φεύγει και μένουμε ξανά οι δυο μας...

Ξ-"Θέλω να σε ρωτήσω κάτι.."

D-"Θες να ρωτήσεις τι εγινε χθες βράδυ?.."

Ξ-"Ναι.."

Λέω διστακτικά...πως γίνεται πάντα να ξέρει τι εχω στο μαυλό μου...