..ΚΑΚΟ ΚΟΡΙΤΣΙ..

...ΘΑΛΑΣΣΕΣ...

ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΜΕΤΑ...
Περασε ενα μήνας απο εκείνο το απόγευμα στην παραλια...δεν εχω μετανιώσει που εφυγα,δεν μπορούσα να μείνω κοντά του...η εξάρτηση για αλλη μια φορά στάθηκε αναμεσα μας και χώρισε τους δρόμους μας...στην ζωη μου άλλαξαν αρκετά πραγματα...πλέον ζω μονη μου αφού η μαμα μου συγκατοικεί  με τον σύντροφο της,και ηδη εχω αρχίσει να ψαχνω δουλεια...για την ακρίβεια ψαχνω ενα μεγαλο ταξιδι με το πλοιο...εδω δεν νιωθω καλά...πολλες φορές τον βλεπω στον δρομο μου και δίχως να με δει τρέχω μακρια του...με πονάει να τον βλεπω μαζι της...
Σημερα ειναι μερα του γαμου...ΤΟΥ...ολο το βραδυ δεν κοιμηθηκα...οι σκέψεις με βασάνιζαν...η Νόρα κέρδισε,τον κράτησε μακρια μου...και το χειρότερο ειναι πως θα μπορούσα να το ανατρέψω...θα μπορούσα να διαλυσω αυτον τον γαμο...ομως μετά?...πως θα άντεχα αυτην την γαμημενη εξάρτηση...κάθομαι στον καναπε πίνοντας τον τριτο καφε για σημερα και κοιταζω την κλειστή τηλεόραση...λες και βλεπω σκέψεις μου  στην οθόνη της...το κουδούνι μου αποσπά την προσοχή και πηγαινω μεχρι την πόρτα...κοιταζω απο το ματακι και βλεπω την Μαριανα...ανοιγω την πορτα και πηγαινω παλι στο σαλονι...

Μ-"Πως είσαι?.."

Ξ-"Πως θες να είμαι?.."

Ειπα και ήπια μια δυνατή γουλια καφε...

Μ-"Τα μάτια σου ειναι κατακόκκινα..δεν εχεις κοιμηθεί?.."

Ξ-"Δεν μπορούσα.."

Η Μαριανα πήρε τον καφέ απο το χερι μου και τον άφησε δυνατά πανω στο τραπεζάκι...

Μ-"Αφού τον αγαπάς..γιατί δεν κανεις κάτι?..σε βλεπω ενα μήνα να μαραζωνεις και στεναχωριέμαι..ή θα κανεις κάτι ή πρεπει να ξεχάσεις.."

Τα δακρυα εκαναν την έμφανιση τους στα ματια μου...η Μαριανα δεν μπορεί να καταλαβει...δεν της μίλησα ποτε για την σχεση εξάρτησης...

Ξ-"Δεν μπορώ να κάνω κάτι..πίστεψε με επειδή τον αγαπαω δεν μπορώ να ειμαι μαζί του.."

Μ-"Δεν καταλαβαίνω..σε μια ώρα θα ειναι παντρεμένος μαζι της!!.."

Κοιταξα το ρολόι μου...ουτε που κατάλαβα πως η ώρα πήγε 6 το απόγευμα...μια ωρα εμεινε...επαναλάμβανα πολλες φορές απο μέσα μου...

Ξ-"Μαριανα δεν χρειαζεται να ξέρεις πολλά..πίστεψε με ομως εχω παρει την σωστή απόφαση.."

Ξερω οτι δεν μπορεί να καταλαβει παρόλα αυτά Έγνεψε καταφατικά και με πηρε μια μεγαλη,σφικτή αγκαλιά που ειχα πολύ αναγκη...

Ξ-"Δεν ειμαι η καλύτερα παρεα για σαββατο βραδυ..καλύτερα να βγεις.."

Μ-"Πας καλα?..θα σε αφησω μονη σου τέτοια μέρα?..αποκλείεται.."

Ξ-"Θέλω να μείνω μόνη..αν νιώσω χάλια θα σε πάρω τηλεφωνο..αληθεια..πήγαινε.."

Της το ειπα αρκετές φορές και την έπεισα...κάθισα λίγη ωρα ακομα μονη στο σαλονι αλλα οταν κοιταξα την ώρα τρελάθηκα...7...οπως ημουν με τις μπιτζαμες φορεσα απο πανω το παλτό μου και άρπαξα τα κλειδιά μου...ανεβηκα στο μηχανάκι και οδήγησα με γρηγορη ταχύτητα μεχρι την παραλια...την δικη μου παραλία...μολις εφτασα εκεί κατεβηκα απο το μηχανάκι και περπατησα πανω στους βράχους...το κυμα έσκαγε πανω τους και το νερό έπεφτε πανω μου...άρχιζα να μπαινω στο νερό...ειναι κρύο ομως δεν με επηρεάζει,η καρδια μου ειναι ακομα πιο κρύα μακρια του...το νερό φτάνει μεχρι στηθος μου και εγώ βουτάω το κεφαλι μου...υστερα το βγαζω και κλαιω με λιγμους...χτυπαω τα κύμματα και δεν ντρεπομαι...κανεις δεν θα καταλαβει εάν ειναι δακρυα ή σταγονες...το σώμα μου εχει μουδιάσει...η παγωμένη θαλασσα μου προκαλεί υποθερμια...προσπαθω να βγώ προς την ακτή και να κρατηθώ απο τον βράχο αλλα δεν τα καταφέρνω...το τελευταίο που θυμάμαι πριν χασω τις αισθήσεις μου ειναι το προσωπο μου κάτω απο το νερό...!!

Silia Stefanou....

*...Μέσα στα μάτια μου..θάλασσες..καληνύχτα...*

Επισης οποια κοπελα απο εσας χρειαστεί μια συμβουλή,μια βοήθεια,ακομα κιαν εναν άνθρωπο να μιλήσει..μπορει να το κανει...στο Facebook μου..Silia Stefanou..
Υπαρχουν ηδη πολλα κοριτσια που μιλάω και χαιρομαι που κατάφερα να βοηθησω ακομα και με αυτον τον τρόπο...!φιλακια:*