KARANLIK (GAY)

7.

Bölüm şarkısı; Red - Start Again

Sahile inmiştim. İlk gördüğüm banka oturdum ve arkama tekrar baktım. Bir karaltı gördüm gibime geldi ama yanılma sandım.

Derin bir nefes çektim içime. Aldığım nefes sanki ciğerlerimi yakmaya başlamıştı. Gözyaşlarımın yanaklarımdan akmasına izin verdim. İstemsizce yumruklarımı sıkmaya başlamıştım ve avuç içlerime baktığımda tırnaklarımın oluşturduğu izler sızlıyordu. Belki de o izlere Çınar'a olan öfkemi doldurmuştum. Gözlerimden akan yaşlara bir de hıçkırıklarım eşlik etmeye başlamıştı. Hava karanlıktı.. Annem merak etmesin diye arayacaktım ama telefonu odada unuttuğum aklıma geldi.

Banktan kalkıp dükkana doğru yürümeye başladım. Saat 7 olmuştu ve Çınar büyük ihtimalle kapatmıştı dükkanı. Ben de kendi anahtarımla açıp alacaktım telefonumu.

Dükkanın önüne geldiğimde tahmin ettiğim gibi kapalıydı. Anahtarımı çıkarıp kapıyı açtım ve odaya doğru yöneldim. Odanın kapısını açtığımda gördüğüm manzara şok olmama neden olmuştu. Çınar Sinem'i kucağına almış öpüşüyorlardı.

"Pislikler!!" diye bağırıp kapıyı olabildiğince sert vurdum. Gözlerimden akan yaşlar görüşümü buğulu yapıyordu ve buna engel olamıyordum. Elime gelen bütün kitapları dağıtmaya başladım. Elime gelen her şeyi fırlatıyordum. Kolumu tutan bir el hissettim. Gözlerimi ona çevirdiğimde kahverengi gözler bana bakıyordu. Kolumu sertçe çektim. "Nerede o sürtük!"

"Batı sakin ol. "

"Bana sakin ol deme! Defol burdan. Seni görmek istemiyorum ! " En güçlü sesimle bağırıyordum.

"Batı!"

Onu iki elimle göğsünden ittirdim. "Sana burdan defolup gitmeni söyledim!"

Birşey demeden toparlanıp hızla çıktı dükkandan. Bütün sandalyeleri dağıtmıştım. Kitapların çoğu yerdeydi.. Artık gücüm kalmamıştı. Dizlerimin üzerine düştüm. Ellerimi saçlarımdan sertçe geçirdim. "Senden nefret ediyorum!! " diye bağırdım kalan son gücümle ve bilincimi kaybedip yığıldım olduğum yere.

Hatırladığım tek şey ise beni kucaklayıp dükkandan çıkaran karanlıktı.

~~

Uyanmıştım ama gözlerimi açamıyordum. Sanki birbirlerine yapıştırılmıştı. Zorlukla açıp etrafıma baktığımda kendi odamdaydım. Ama nasıl?

Odamın kapısı çalındı ve içeri annem girdi. Bana kahvaltı hazırlamış, elindeki tepsi tamamen doluydu. "Nasılsın?" dedi endişeli sesiyle.

"İyiyim anneciğim sağol. "

Elindeki tepsiyi masaya koyup yanıma oturdu. "Dün gece ne oldu? "

Gözlerimi kaçırmaya çalışarak "Ne olmuş? " dedim.

"Seni sarışın bir çocuk getirdi. Bayılmıştın ve ne olduğunu sorduğumda oğlunuz anlatır dedi.

"Biraz başım ağrıyordu. Galiba yorgunluktan bayılmıştım. "

"Nedense inandırıcı gelmiyor. "

Yüzüme masum bir ifade takınmaya çalışıp "Öyle annee. " dedim.

"Peki istersen hastaneye gidebilirz."

"Hayır. Önemli birşey değil. "

Zorlukla annemi odadan çıkarabilmiştim. O kimdi? Daha önce dükkana gelen tuhaf kişi olabilir miydi? Bilmiyorum.

Bir süre kulaklıklarımı aradım odada ve bulduğumda telefonuma takıp müzik açtım.

And I remember everything,
Everything I loved,