Si Promdi made at Si State side

Chapter 40(A)

Aabotin na sana ni Rostica ang tide bar soap na nasa lagayan nya ng sabon ng maalala ang sinabi ng magaling niyang nobyo. Amoy tide raw ang buhok nya. Halos lumubog sya sa kahihiyan noong malaman nyang naamoy pala nito ang ginamit niyang sabon.

She actually tried to deny it, pero tinawanan lang sya nito. Kaya ang ginawa nalang nya ay tinakpan ang bibig nito.

''Hmm, magaling kaya panlinis ang tide. Palibhasa kasi ang arte ng mama.'' bulong nya.

Ginamit pa rin nya ang sabon sa buhok bago nagshampoo ng dalawang beses at naglagay ng sangkatutak na conditioner. After she's done, inamoy-amoy nya pa ang buhok upang masigurong hindi na ito amoy detergent.

It was just seven in the morning. May lakad kasi ngayon. Bibili sya ng gagawin niyang pabaon sa jowang magaabroad. And she already have the perfect gift in her mind. Ipagluluto din nya ito ng perfect stake. Napagalaman kasi niyang steak ang isa sa paborito nitong pagkain. Tamang-tama naman na iyon ang huling napagaralan nila.

Nakagayak na siya at handa nang umalis nang mabungaran nya sa hapag ang lolo at mga pinsan ni Nate.

''Lo, aalis po muna ako. May bibilhin lang po ako sa labas.'' paalam nya sa matanda. Bago pa man ito makasagot, naunahan na ito ng pinsan ni Nate.

''What's up with you and Nate? Bakit ang aga ninyo atang may lakad.''

Napakunot-noo naman siyang napatingin dito. Hindi nya alam na may lakad pala ito.

''Ang daldal mo talaga.'' Napapailing na wika noong pinsan nila na pinakapanganay.

''Sige na. Baka tanghaliin ka na mamaya.'' si Lolo.

''Sige po.''

Hindi na sya nagaksaya pa ng oras. Swerte namang may bakanting taxi na dumaan. Agad niya itong pinara at nagpahatid.

"DO you think she'll like it?" Nate nervously asked his cousins while showing them the jewelry that he just picked up from a famous jewelry store.

It is a two carat princess cut diamond earing seated on an eighteen karat white gold stud.

Napasipol ang mga pinsan nya kasabay ng bahagyang suntok sa balikat.

"Wow! That's expensive." His racing car genius cousin said.

"Don't you think it's too early for that. It hasn't been a month yet bago naging kayo." Another one commented.

"I know. But i just wanna buy her something that will remind her of me." He reasoned.

"Do you think it'll make her happy?"

"Lolo!" Sabay-sabay na wika nilang magpipinsan. The old man motioned them to get back to their seats before seating down.

"That is why i am asking their opinions." He sigh frustratingly.

Halos isang oras din niyang pinagisipan kung ipapakita sa mga pinsan ang binili niyang regalo para sa nobya. But he got nothing from them that's really insightful.

"You tried to buy her an expensive phone once, she didn't like it."

"Then what am i going to give her? I can't possibly give her something from the sidewalk when i can buy her something from an air conditioned establishment. And besides, this cost nothing."

"To you it might be nothing, but to her it is something."

May punto nga naman itong mga pinsan nya. Now his stuck. Anong ibibigay niyang regalo sa Aswang nya.

"Bakit di mo regalohan ng itim na kandila."

"Isama mo na manok na itim."

"At wag kalimutan ang voodoo doll." Bago nnaghagalpakan sa katatawa ang mga pinsan nya. He was lost for a second before finally realizing wwhat they are trying to tell him.

Anyong babatuhin na sana nya ang mga ito ng tsenilas kung hindi lang maliksi ang mga ito sa pagalis.

"Idiots!" Naiinis na wika nya. Natatawa namang nakatingin lang sa kanila ang matandang lalaki.

"Why don't you give her something na pinaghirapan mong gawin? You don't always need to buy your gift. Minsan, ang mas naaapreciate ng mga babae ay yung mga regalo na natatangap nila na mismong ang kanilang nobyo ang gumawa." Wika nito bago tumayo. "Look around. For sure you'll find something. And you better hurry up. Baka dumating na yun galing sa pamimili nya." Wika nito bago nagpaalam.

Naiwan tuloy siyang namomroblema.

DUMATING ng maaga sa bahay mansion si Rostica. Nagtataka pa sya dahil wala masyadong tao sa mansion. Nang tanongin nya ang isa sa mga naiwang kasama nila sa bahay, she was told na pumunta pala ang mga ito sa bukirin ng don kasama ang tiya nya. Si Nate lang umano ang naiwan at nandoon sa may hardin naghihintay sa kanya. Pagkatapos niyang magpasalamat, she sneak inside Nate's room and opened his lagguge. She slip something that inside it.

It is was her gift to him. A shirt and a letter. And a photo of them together na nakaframe na. Sana lang hindi mabasag yung salamin ng frame. May copy din sya ng kaparehong picture.

When satisfied na hindi mahahalata na may nangialam sa bagahe nito, lumabas na sya at inihanda ang mga pinamili sa kusina. Afterwards, she went out to the garden to see him. He was like expecting her base sa pagkakangiti nito sa kanya.

Lumapit kaagad siya dito and hugged him. They shared a tight embrace and stayed like that for a while. She felt him kissed her hair kaya napatingala nalang sya dito. He then placed a gumamela flower on her ear.

"You look so pretty, Swang." Nakangiting wika nito.

"You look dashing too. Bagay tayo."

Inilayo muna sya nito ng bahagya bago kinuha ang cellphone nito sa bulsa. Kinalikot iyon ng sandali. Naririnig nya ang simula ng kantang born for you ni david pomeranz bago nito ibinaba iyon at lumapit uli sa kanya. He placed his hands on the small of her back while she place her hands on his nape. Saka nya inihilig ang ulo sa dibdib nito. Getting closer to him as possible.

It was noon and the only thing that is giving them shade is the big mango tree.

"I will miss you so much, Swang." Madamdaming bulong nito sa kanya.

"And i will miss you the same." Wika nya dito bago ito kinabig pa ng mas mahigpit.

Nararamdaman na nya ang pagbabara ng kung anonsa lalamunan.

"Wag kang uuwi sa inyo sa probinsya ha." Bulong nito.

"Bakit, natatakot kang magpakasal uli ako?" She said teasingly to him. He didn't say anything. Naramdaman lang nya ang paghigpit ng yakap nito.

"Please wait for me. It won't be easy, but i promise you, i will come back for you." Wika nito. Ramdam nya ang bigat sa loob nito dahil ganun din ang nararamdaman ng kalooban nya.

She wanted to tell him not to go. She wanted to be selfish and keep him to her self. Gusto nyang sabihin na manatili nalang ito dito, kasama sya. Pero alam niyang hindi maari.

"Kahit mahirap, maghihintay ako. Hihintayin kita." Nakangiting wika niya dito habang nakatingala.

Namumula ang mata nito gayon din sya. Hay, sana lang kayanin nila. Sana lang maging matatag sila.