Si Promdi made at Si State side

Chapter 18

"Bakit ang saya ninyong dalawa tingnan?" Ito agad ang pambungad na bati sa kanila ng isa sa mga barkada ni Nate. Na sinagot lang nila nang ngiti.

Kahit nga sya di alam bakit ang gaan ng pakiramdam nya. Bakit parang nas gumanda at umaliwalas ang paligid kesa kahapon. Hmmm, siguro dahil sa eight hours of sleep nya.

"Hali na kaayo. Kain na bago pa lumamig ang agahan ninyo." And just like an obedient children, they all marched heading to the dining room.

Nangangalahati na sila sa kanilang breakfast ng magsalita si Manang Liticia.

"Senyorito Polo, magpapaalam po sana ako."

"Bakit manang, saan po kayo pupunta.?"

"Sa bukid sana. Kukuha ng ilang prutas at gulay. Titingnan ko rin yung ibang alagang hayop mamin doon."

Bukid? Wow! Ang tagal na nung huling punta nya sa bukid. Naalala tuloy nya ang alaga nyang tandang at ang asawa nitong inahin. Ilan na kaya sisiw nila? Sana naman hindi ito ginawang ulam ng tatay nya.

"Anong oras po balik nyo?" Si Polo.

"Andito na ako bago magtanghalian."

"Sige po."

Di na nakatiis si Rostica at kating-kati na ang mga paa nyang muling makatapak ng bukid

"Pwede po ba akong sumama?" TTumingin pa kuna ito kay Nate na para bang nagpapaalam.

"Why do you want to go?" Kunotnoong baling nito sa kanya.

"Namiss ko kasi ang bukid eh."

"How far is it, manang?" Tanong ni Nate dito. Mukhang di man lang nito narinig ang sagot nya. "And is it safe?" Dagdag tanong pa nito.

"Mga isang oras po. At safe naman po doon, sir. Sakop pa rin po kasi nag lupain ng ama ni Senyorito Polo ang lupang ginawa naming bukid."

Tiningnan sya nito na para bang sinusuri kung kakayanin nya. Oh how she wanted to roll her eye balls. Hello! Laking bukid kaya sya.

"Will you be fine? Malayo ang isang oras na lakad." Medyo nagaalala nitong tanong.

Sasagutin na sana nya ito nang umariba ang bibig nang instant seasoning na nasa harap nila.

"I'm pretty sure she can handle it. She came from a province, di ba?" Sabay taas nang kilay nito.

'Mgtimpi ka Rostica at mahirap nang mapauwi ka nang maynila nang wala sa oras.' Her mabait na side said.

"Oo naman. At kagaya nga ng sinabi ni magic sarap, l came from the province,right?" Di nya maiwasang pasaringan ito at gayahin ang maarting pamamaraan nito ng pagsasalita.

"Excuse me, who did you called that cheap brand of seasoning?" Umabot yata sa kisama ng bahay ang itinaas ng kilay nito. Muntik namang matawa ang mga tao sa paligid nila.

"Oi, wala hah. Ang sabi ko tama ka nga. Galing ako sa bukid, di ba?" She gave her, her fake smile. Inisnab lang sya nito.

Ibinaling nalang din nya ang atensyon sa binatang nasa tabi na naaamuse sa kanya.

"PAYAGAN mo na ako, hah." Wika ng babae sa tabi nya na hindi man lang nagabalang ayusin ang buhok. Tiningnan nya lang ito bago sumubo.

"Sige na.. oi, sige na.. payagan mo na ako." Pangungulit na naman nito na may kasama pang yugyug nh braso nya.

"No. It's far and i don't know the place." He said. Although this is not his first time sa lugar na iyon dahil madalas silang magkakaibigan na kasama magpunta dito, still hindi pa sila nakakapunta sa bukid. Hindi kasi sila mahilig ng mga kaibigan nya doon. And the time Polo tried going there, muntik na itong masuwag ng kalabaw nila manang.

And he doesn't want to risk it. Baka mapaano pa itong babaeng ito doon. Mahirap na. Baka masapak sya ng lolo nya at nang tyahin nito. He can see pa naman na napapalapit na ang loob ng lolo nya dito sa bruhang ito.

"Ito naman. Kasama ko naman sila manang. At sigurado naman akong safe doon. Di ba, Polo." Tanong pa nito sa kaibigan nya na animo naghahanap ng kakampi.

"Yeah. As far as i know namatay na yung kalabaw that came from hell. So i assume, it is safe there now." Wika nito saka nagpatuloy sa pagkain.

"Narinig ko yun? Safe na doon. At isa pa hindi naman ako pababayaan nila manang, eh. Kaya sige na.. umuo ka na. Please.." he can tell that she is trying to look cute to make him say yes. Ang seste, she didn't looked cute. She looks amusing. Di tuloy nya maiwan ang mapangiti at bigyan ito ng bahagyang kurot sa pisngi.

"Oo na?" Kita ang saya sa mukha nito di pa man sya umuoo.

"Ok. You win. Pwede ka nang sumama. But be sure to be safe, ok? Dapat wala akong makita kahit galos paguwi mo mamaya. Naiintindihan mo?"

"Oa naman nito." Bulong pa nito.

"Gusto ko bawiin ko?" He said glaring at her.

"Ito naman. Di ka na mabiro. Opo tay. Wala po ako kahit kagat ng lamok mamaya." She said in a mocking tone.

"Isa, Rostica."

"Manang, alis na po tayo!" Tawag nito kay manang bago nagmamadaling umalis sa kinauupuan. Natatawa nalang sya na napapailing dito.

"Ang higpit mo pre." The asshole infront of him said with an obvious teasing smile on his face.

"Kargo ko yun. Sa akin ibinilin eh." He said nonchalantly.

"Yun lang ba?" Yung isang tukmol naman.

"Bakit, may iba pa ba?" He asked him in return. Them and their wild imagination.

"Ewan."

"Mamaya baka di na makauwi yun. May bandido pa naman doon." Nagsalubong ang kanyang kilay na nakatingin kay Polo.

"Why didn't you tell me that before." Napamura sya at akmang tatayo na nang bigla nalang naghalgapan ng tawa ang tatlong kulugo.

"Relax. He was just kidding, ok? Walang bandido doon." Ngiting-ngiti na wika nito.

"That was not funny, asshole."

"For you it wasn't. But boy, it was funny. You should've seen your face." Natatawa pa ring wika nito.

"Ewan ko sa inyo. Mga sira ulo kayo."

"Ikaw naman, in denial."