MAFYANIN ESİRİ

28. Bölüm "Geçmişten Gelenler"

Mültimedya: RüDa ❤

SELİM'DEN DEVAM

"Baba." Karşısın da oturan adamdan gözlerini çekti ve bana baktı.

"Oğlum hoş geldin. Gel. Görüşmemize daha sonra devam edelim Yiğit Bey. Paşam geldi." Dedi ve bana baktı. Adının Yiğit olduğunu öğrendiğim adam ayağa kalktı ve "Tabi ki siz nasıl isterseniz" diyerek bize başıyla selam vererek odadan çıktı.

Babamla göz temasını kesmeden karşısındaki sandalyeye oturdum. Arda da yanıma oturdu. Babamın halini hatırını sordu kısa bir diyalogdan sonra babam bende ki huzursuzluğu fark ederek bana döndü.

"Oğlum iyi misin? Suratın kireç gibi olmuş. Hasta mısın?" diye sordu uzatmaya niyetim yoktu"Annem geldi."  Dedim. Gözlerimi gözlerinden ayırdım ve sehpaya diktim.

"Nereye." dediğinde derin bir nefes vererek "Gerçek annem geldi." Dedim ve kafamı tekrar kaldırarak gözlerine baktım.
Kaşlarını havaya kaldırarak "Demek seni buldu." Dedi. Anlamayan gözlerle ona baktığımda derin bir nefes aldı ve konuşmaya devam etti.

"Annen. Seni doğurduktan sonra 'ben buna bakamam' dedi ve çekti gitti. Peşinden gittim izini sürdüm ama bulamadım. Ne yaptıysam bulamadım. Ama peşini hiç bırakmadım. En sonun da 12 senedir bir hastane de yattığını öğrendim ve yanına gittim. Tabi o seni terk edip gidince annesiz büyüme diye başka bir kadınla evlendim. Sevdim ama sadece evlenmek için evlenmedim. Annenle bizim evliliğimiz zaten biraz görücü usulüydü. Neyse oğlum yanına gittim ve onu gördüm kanser tedavisi görüyordu. ve doktorlar iyiye gittiğini söylediler. Doktoruyla uzun ve detaylı bir konuşma yaptım ve ona numaramı bıraktım. İşe diye çıkıp her gün annenin yanına gidiyordum. Bütün masrafları ben üstlendim ve daha iyi bir hastaneye nakil ettirdim. 6 sene de benim nakil ettirdiğim hastanede tedavi gördü ve iyileşti. 15 gün önce hastaneden çıkmış. Onu asla suçlayamadım. Kanser olduğu için seni terk etmek zorun da kalmıştı annen... İsteyerek yapmadı asla. Güvenemedi kendine sana alışıpta ölürse üzülmeni istemedi. O yüzdem ona lütfen kızma. Derinin de emeği çok sende. O büyüttü seni öz annen gibi lütfen onunla da arana mesafe koyma. Bu onu yıkar."

Sözlerini bitirdiğinde kafasını önüne eğdi ve fısıltıyla "özür dilerim oğlum." Dedi.
Yavaşça kafasını kaldırarak gözlerime baktı. Bense o sıra kafamda ki darma dağın kelimeleri toparlamaya çalışıyordum.

Şu an cidden ne yapacağımı bilmiyordum. Ve kafam çok karışıktı.

"Numarası var mı sende?" Dedim birden. Gözlerime baktı. "Annemin." Dedim.

Hafif bir tebessümle ezbere bildiği numarayı kağıda yazdı ve bana uzattı. Kağıda bakmadan cebime attım ve "Bir de onunla konuşacağım" dedim.

"Nasıl istersen oğlum." Dediğini duydum kapıdan çıkarken.

Dışarıya çıktığım da derin bir nefes aldım ve bir oh çektim. Annemi arayacaktım ve onunla da yüzleşecektim.

"Abi beni biraz yalnız bıraksan olur mu?" Hafiften gülümseyerek "tamam koçum. Arabayı bırakayım mı?" Dedi. "Saolasın ama sende kalsın." dedim. "Tamam hadi görüşürüz." Dedi ve arabayı park ettiği yere doğru ilerledi. Bende biraz düşünüp daha sonra annemi arayacaktım.

ARDA'DAN...

Selim i yalnız bırakmak en iyisiydi biraz düşünmeye ihtiyacı vardı. Bende üstelemedim ve arabaya bindim. Aklım Rüyadaydı. Ama asla inadını kırıp beni aramazdı. Oflayarak arabayı çalıştırdım bara gidecektim. Zaten canım sıkkındı bütün gün içerdim en iyisi buydu.