MAFYANIN ESİRİ

25. Bölüm : "Gerçekler"

Mültimedya : Özge Yıldırım (Ya bu gülüşe nasıl aşık olunmaz ki)

"Rüya sana nedense kanım çok ısındı o yüzden rahatlıkla anlatabileceğimi biliyorum. Sözümü kesmeden dinle lütfen.
Benim babam ben 7 yaşındayken vefat etti. Annem de tek başına yapamayınca bir adamla evlendi. Adam varlıklı bir adamdı. Yani kendi işinin sahibi falandı. Annemi çok sevdiği gözünden belliydi. Bana da çok iyi davranıyordu kendi çocuğu gibi koruyup kolluyordu hiç bir şeyimi eksik etmedi  Adamın benden 2 yaş büyük Atalay diye bir oğlu var. Serserinin tekiydi. Her gün sokaklardan toplarlarlardı. İlk başta abim olarak görsem de ben büyüdükçe görüşlerinin değiştiğini fark ettim ama artık bu rahatsız edici bir görüştü. Gün geçtikçe üzerime gelmeye ve beni sıkıştırmaya başladı. Resmen taciz ediliyordum abi dediğim biri tarafından. Bi gün baya ileri gitti ben de dayanamayıp kafasın da vazo kırdım hastanelik oldu ama annem ve üvey babama olanları anlatınca bana inanmadılar. Hastaneden döndüğünde de laf sokmaları taciz etmeleri devam etti. Bende en son dayanamayıp evden kaçtım 3 senedir bir arkadaşımda kalıyordum ama beni buldular nasıl buldukları hakkında hiç bir fikrim yok. Eve dönmeye zorlasalar da baya bir direttim. Bursa ya da zaten kafam dağılsın diye zorla götürdü kızlar. Oradan dönünce de anında bulup eve geri götürdüler. Tabi ki pes etmedim yine kaçtım. Annemler şu an İzmir de bende kendime bembeyaz bir sayfa açarak yeni bir hayata başlamak istiyorum. Bu yüzden şehir değiştirdim. Hesabım da olan yüklü bir miktar para vardı yani benim rahat 5-6 sene idare edebilicek kadar çok para vardı. Hepsi çektim ve kaçtım. O iğrenç insanları parası olsa almazdım ama babam bana bir hesap açmış saolsun. Artık hem okuyacağım hem çalışacağım bir şekilde her şeye yeniden başlayacağım. Zaten Atalay da hapise girmiş. Tacizden büyük bir ihtimalle zaten bi çok sabıkası vardı. Şu an hapiste olduğunu tahmin ediyorum. Yani zor günler geçirdim. Annem beni bir kere bile aramadı. Nefret ediyorum hepsinden nefret ediyorum. Dinlediğin için çok saol birine anlatmasaydım patlayacaktım. Teşekkür ederim."

"Oha. İnanamıyorum... Canım benim başından neler geçmiş. Lütfen ağlama. Kıyamam sana ben gel." Dedim ve kollarımı açtım.

Bunu bekliyormuş gibi anında kollarını bana doladı. Gözümden akan yaşları görmesin diye hemen ayağa kalkarak mutfağa gittim.

1 bardak su aldım ve elimi yüzümü yıkadım.

"Al tatlım." Diyerek elimde ki suyu ve peçeteyi Özge ye uzattım.

"Bak benim güzel bir fikrim var. Bu ev kocaman ev arkadaşım olabilirsin. Zaten bu ev benim kira falan yok. Faturalar falan babama gidiyor valla bence çok güzel olur." Dedim. En azından bir kaç yükünü hafifletebilirdim.

"Hayır yok yanında kalamam. Yük olmak istemem sana." dediğinde "Saçmalama iyi bile olur be. Kocaman ev korkuyorum bazen Tarçın da var benim köpeğim kulübesindedir şu an sever misin köpekleri?" dediğimde inşallah korkmuyordur diye içimden geçirdim."Bayılırım." dedğinde
"Ne güzel işte. Bak eski günler geri de kaldı seni kocaman çok güzel bir hayat bekliyor gel sana odanı gösteriyim." diyerek onu çekiştirmeye başladım."Melek misin kızım sen?" diyerek güldü.

"Evet bu gün kanatlarımı takmayı unuttum." Diyince kahkaha atmaya başladık. Hızla merdivenleri çıkarak Özge ye odasını gösterdim.

"Eee Özge valizlerin nerde?" Diye sorduğumda "Kaldığım otelde." dedi."Bekle ben babama söylerim göndertsin." dediğinde huzursuzca kıpırdandı. "Biz gidip alsak." dediğinde aklıma cezaşı olduğum geldi ve "Yaa cezalıyım ben evden çıkmam yasak. Okul dışında" Dediğimde "Neden." dedi.