MAFYANIN ESİRİ

10. Bölüm: "Sabırsızlanıyorum"

                  

Mültimedya: Elif Aslan (Rüya'nın bebeklik arkadaşı)

Oha Umut nerden çıktı lan. İnanamıyorum.

Arda çakması ya. Ay bu durumda bile neler diyorum.

"Umut" dedim. "Rüya Ne işin var burada." dediğinde "Ya öyle takılmaya gelmiştik." dedim."Neyse ne." dediğinde kendime daha yeni gelmiş ve bana kol atan çocuğun dayak yediğini daha şimdi görmüştüm.

Umut hızla yanıma gelerek konuşmaya başladı.

"Kim o çocuk?" Dediğinde "Valla tanımıyorum." Dedim. "Ne demek tanımıyorum. Sarılmış sümük gibi sana." dediğinde nefesimi dışarı vererek "Ece saolsun onun sayesinde bir yanlış anlaşılma büyütmeye gerek yok. Ve lütfen Arda'nın kulağına gitmesin." dedim.

Arkama doğru bakarak "Üzgünüm artık çok geç sanırım." dedi ve kaşlarıyla arkayı gösterdi.

Kafamı çevirdiğimde burnundan soluyan Arda, gözlüklerini çıkardı ve hızla yanımıza doğru yürümeye başladı. Cidden öldüm galiba bu sefer. Çünkü bu sinirle Arda toplu katliam yapar. Yapar mı? Yapar. Arda Çetin o.

Kolumdan sarsılmamla Arda ya döndüm. Ateş saçan gözleriyle gözlerime bakıyordu.

Bir bitmediniz anasını satayım ya. Ardayla bir günüm normal geçse olmaz zaten. Neden biz normal sevgililer gibi olamıyoruz acaba.

Yani ne biliyim yemeğe gitsek bir olay çıkar. Sinemaya gitsek Arda birilerini döver. Evde de dursak onla aşağı inme bunla aşağı inme. Hayır bide ben bile haklı olsam beyefendi üste çıkıyor.

Ardanın biraz daha kolumu sıkmasıyla tekrar ona döndüm.

"Arda bıraksana acıyor." diye ciyakladım resmen.

Etrafıma baktığımda Umutlar gitmiş. Bana sarkan çocuğu Rüzgar arabaya bindiriyordu. Kızlar korku dolu gözlerle bizi izliyordu.

"Götürün onları." Ardanın onlar diye kast ettiği arkadaşlarım tıpış tıpış çeteyle giderken biz yine baş başa kalmıştık Ardayla.

"Arda yemin ederim benim bir suçum yok." diye savunmaya geçtim."Arda valla ben bir şey yapmadım." diye devam ettim.
"Lan bıraksana of acıyor diyorum." diye direttim.
"Kolum moraracak." Cidden moraracak."Yeter ya bırak şu kolumu." diye bağırdım. Sesimi biraz daha yükselterek
"Sinirleniyorum artık bir şey de." dedim.

Yok ağzını açmıyor bakıyor öyle sadece. Bu daha çok sinirlenmeme sebep olsa da karşımda ki Arda olunca bi bok yapamıyorum.

"Konuşmayacak mıyız." dedim. Sakin bir sesle. Cevap vermeyince sinirim yerine gelmişti "Ya pardon sen Arda Çetin genelde konuşmazsın dimi." dedim."Daha farklı yöntemlerin var senin." diye devam ettim.

Kolumu hayla bırakmamış olması ve sıkması hayla canımı acıtması bu sefer gerçekten çok sinirli olduğunu ve sakinleşmeye çalıştığını gösteriyordu.

Sinirlenince boynunda çıkan damarları her şeyi açıklıyordu zaten.

Konuşmaya başladığında "Gözüm üzerinizde demiştim." dedi.

"Evet." Dedim.

"Ve bunu bile bile yaptığınız bu saçmalıklar ney?" dediği an tekrar savunmaya geçtim.
"Arda vallaha bir suçum yok hepsi Ece'nin suçu. Gitmiş çocuğa mal mal şeyler demiş." dediğimde kırdığım potla sustum."Ne demiş?" dediğinde içimden küfürler ettim.