Εφιαλτικη Ζωη

Part 20

"μπαμπαααα όχι μη όχι μπαμπαααα" φώναξα ενω πετάχτηκα από το κρεβάτι. Δεν γίνεται κάθε φορά να ξυπναω με αυτό τον τρόπο πρέπει να μιλήσω σε κάποιον. Σηκωθηκα από το κρεβάτι και πήγα στο μπάνιο. Αφού έκανα τα απαραίτητα ντύθηκα και κατεβηκα κατω. Ο σταυρος ηταν είδη εκεί και έτρωγε.
"καλημέρα" μου είπε μπουκομενος
"καλημέρα" του ειπα και αρχισα να τρώω και εγω. Αφού τελειώσαμε είπε.
"να σε πάω σπίτι?"
"καλύτερα όχι θέλω να περπατήσω..ευχαριστώ πάντως" του ειπα και βγήκα από το σπίτι του. Σταμάτησα το πρώτο ταξί που βρήκα και του ειπα τη διεύθυνση του σπιτιού μου. Μετά από λίγο είμασταν εκεί. Πλήρωσα το ταξί και ανεβηκα τα σκαλάκια. Ανοιξα την πορτα και περιέργος είχε ησυχία. Ανεβηκα τρέχοντας στο δωματιο μου και ακουμπησα πίσω στην πόρτα κλείνοντας τα ματια μου. Ξαφνικά κάποιος με αγκαλιασε. Ήξερα από το άρωμα ποιος ήταν.
"ξέρεις πόσο με ανησύχησες ρε μωρό μου" ειπε
Εγώ βγηκα από την αγκαλιά του και κάθισα στο κρεβάτι.
"ρε Λια έτσι θα είμαστε τώρα ?" ειπε λίγο ενκευρισμενος και τότε είναι που θύμωσα
"Άρη με δουλεύεις? Σε επιασα στην τουαλέτα να φασωνεσαι για να μην πω να πηδιεσαι με άλλη και μου λες άμα θα είμαστε έτσι τώρα..φυσικά και έτσι θα είμαστε ανεξάρτητα ότι δεν ζήτησες καν συγγνώμη" ειπα φωνάζοντας
"δεν ξέρεις πόσο ανησύχησα όλο το σαββατοκυριακο που δεν σε έβρισκα. Και ρε μωρό μου εκείνη αρχισε δεν φταίω εγώ" ειπε και εκεινος φωνάζοντας
"δεν φταίω εγώ, δεν φταίω εγώ όλοι τα ίδια λέτε. Σήκω και φύγε τώρα από δω. Εγώ φταίω που πίστεψα ότι είχες αλλάξει. Ότι δεν έκανες πλέον τα ίδια. Είμαι τελείως ηλιθια τελικά" του φώναζα ενω δάκρυα έτρεχαν από τα ματια μου
"Λια άσε με να σου εξηγήσω.." ειπε ηρεμα και ήρθε πιο κοντά μου
"φύγεεεε.." του φώναξα και ξέσπασα σε λυγμούς πέφτοντας στο κρεβάτι. Άκουσα την πορτα να ανοίγει και να ξανά κλείνει.
Έφυγε αυτό ήταν. Γιατί να τελειώσει έτσι ρε γαμωτο γιατί. Έκλαιγα για λίγη ώρα όταν ξανά ανοιξε η πόρτα ξαφνικά κάποιος με αγκαλιασε ενω συνεχισα να κλαίω.
"σσς ηρέμησε" ειπε η κολλητή μου. "όλα θα πάνε καλά" συνέχισε. Εγώ την αγκάλιασα και έκλαιγα συνέχεια εκείνη μου, χαϊδευε τα μαλλια για να ηρεμήσω
"γ-γιατι ν-να τ-τελειωσει ε-ετσι" προσπάθησα να πω
"αγάπη μου έτσι είναι η πραγματική αγάπη...πονάει" αγάπη? Τον αγαπάω? Ή είμαι ερωτευμένη μαζί του? "εγώ λέω να μιλήσετε"
"ούτε να τον δω δεν θέλω. Καταλαβαίνεις ότι φασωνοταν με άλλη μες την τουαλέτα.. Το κατεβαίνεις ότι με πρόδωσε. Πονάει γαμωτο, πονάει πολύ."
"και τι θα κάνεις τώρα?" ρώτησε η Ελινα
"δεν ξέρω..αύριο πρέπει να απαντήσω και στην θεια μου. Γαμωτο όλα σκατα. Όλα." ειπα και ξανά αρχισα να κλαίω. Ξαφνικά μου ήρθε μια ιδέα. Θα πάω στη μαμά μου. Πετάχτηκα όρθια και πήγα στην τουαλέτα. Κοιταχτηκα στον καθρέφτη και τα ματια μου ήταν κόκκινα και πρίσμενα. Έριξα νερό στο πρόσωπο μου και έβγαλα τα καλλυντικά μου. Έβαλα κονσιλερ για να καλύψω τα πρίσμενα μου ματια, μεϊκ απ, λίγη μασκαρα και ενα απαλό λιπ κλος. Επιασα τα μαλλια μου σε ένα κότσο και πήγα στο δωματιο και άνοιξα τη ντουλάπα.
"που θα πας?" ρώτησε η Ελινα
"στη μαμά" απάντησα και έβγαλα ένα τζιν στενό, ένα γκρι κοντομάνικο και μια μπεζ ζακέτα. Τα φόρεσα και εβαλα και τα πράσινα Stan Smith μου. Έπιασα το κινητό και λεφτά και χαιρέτησα την κολλητή μου. Πήρα τα κλειδιά του αδερφού μου για το αμάξι και μπήκα μέσα. Έβαλα μπρος και ξεκίνησα για τις φυλακές. Ξέρω να οδηγαω από τότε που μπήκε η μαμά φυλακή έπερνα το αμάξι και έτρεχα στην εθνική για να ξεφύγω από όλο αυτό το βάσανο. Δεν καταλαβα πότε έφτασα. Παρκαρα το αμάξι και μπήκα μέσα. Μετά τον απαραίτητο έλεγχο ήμουν στο συνηθισμένο δωματιακι και την περίμενα. Η πόρτα ανοιξε και εμφανίστηκε εκείνη με ένα τεράστιο χαμογελο στα χειλι. Ετρεξα και έπεσα στην αγκαλια της και εκείνη με έσφιξε πάνω της.
"πόσο μου ελειψες παιδί μου.." καθίσαμε στις καρέκλες
"και εμένα μαμά"
" για πες μου πως και από δω? Δεν μου φενεσαι πολύ καλά. Μήπως έγινε κάτι με τον αδερφό σου ή με τον Αρη?" τι μου τον θύμησε τώρα αυτόν
"ναι έγινε κάτι με τον Αρη.." αρχισα να της λέω όλη την ιστορία "τι να κάνω ρε μαμά? Είναι και η θεία που με πιέζει να δω τι θα κάνω. Βοηθά με!!" της ειπα και ενα δάκρυ έτρεξε εκείνη σηκώθηκε από την καρέκλα της και ήρθε και με αγκαλιασε
"αγάπη μου δεν αξίζει να κλαις για κανέναν πρέπει να σκεφτείς το μέλλον σου και χωρίς να θέλω να σε διώξω ξέρεις πόσο σε αγαπάω, το μέλλον σου είναι να πας στο ΛΑ με την θεια Ντινα." ειπε και με κοίταξε στα Μάτια "δεν σου λέω ότι το καλύτερο για να ξεχάσεις κάποια πράγματα είναι η φυγή το αντίθετο πρέπει να κάτσεις και να πολεμήσεις, αλλά τώρα η θεία σου σου προσφέρει κάτι που εγώ δεν μπορώ και είναι κρίμα να μην το δεχτείς" έχει δίκιο πρέπει να πάω για το μέλλον μου αλλά από την άλλη δεν θέλω. Γαμωτο δεν αντέχω άλλο.
Την υπόλοιπη ώρα μιλήσαμε για εκείνη και της είπα ότι ο Στεφανος μπορεί να έρθει να την δει. Χαρηκε πολυ μπορω να πω. Η ωρα περασε την χαιρετησα και εφυγα. Στην εξοδο πηρα το κινητο μου και κοιταξα οτι ειχα πολλες κλησεις 4 απο τον στεφανο 3 απο την ελινα και 7 απο τον αρη. Μπαινοντας στο αμαξι πηρα τηλεφωνο τον στεφανο το συκωσε στον 3ο χτυπο.
"Που στο διαλο εισαι και γιατι δεν σηκωνεις το κινητο σου ποτε?" φωναξε κατευθειαν ο αδερφος μου απο το ακουστικο
"Εεϊ εεϊ μεγαλε ηρεμησε στην μαμα ημουν. Ξερεις δεν επιτρεπονται τα κινητα εκει μεσα. Δεν στο ειπε η ελινα?" τον ειρωνευτικα
"Οχι δεν την ειδα ακομα. Ξερεις ασχολιομουν ολη μερα με τον μαλακα τον κολλητο μου που τα εχει κανει σκατα μαζι σου και ειναι χαλια." ειρωνευτικε και εκεινος λεγοντας ομως την αληθεια
"Εγω δεν φταιω που εκεινος τα εκανε σκατα." του φωναξα και προσηλοθηκα στο δρομο
"Πηρες το αμαξι μου?" φωναξε ξαφνικα ο στεφανος
"Ναι στεφανε το πηρα" του απαντησα χαλαρα
"Ρε λια με δουλευεις σου εχω πει αμετρητες φορες να μην παιρνεις το αμαξι μου και ειδικα τωρα που δεν εχεις διπλωμα. Θες να με τρελανεις τελειως!? Γυρνα τωρα σπιτι και ασε το αμαξι" μου φωναξε
"Οσο μου λες τι να κανω τοσο δεν θα το κανω" του ειπα και του το εκλεισα καθως το απενεργοποιησα.
Ο προορισμος μου ηταν το σπιτι αλλα μετα την απειλη του στεφανου γυρισα κατευθειαν το αμαξι αλλαζοντας του πορεια. Θα πηγαινα στον μπαμπα μου ειχα καιρο να παω. Μολις εφτασα μπηκα μεσα απο την μικρη πορτα και ενας παγωμενος αερας με διαπερασε. Προχωρησα και σε λιγα λεπτα ημουν μπροστα απο τον ταφο του. Αναψα το καντιλακι του και αρχισα να του μιλαω
"Μπαμπα..μου λειπεις πολυ και θελω να ξερεις οτι σε αγαπαω πολυ.." δακρυα πλημμυρισαν τα ματια μου "..συγγνωμη, συγγνωμη μπαμπα μου εγω φταιω που δεν εισαι μαζι μας, μονο εγω αν δεν ειχα φυγει εκεινη την ημερα.." σταματησα ενω πλεον τα δακρυα ετρεχαν ποταμι, αφου ηρεμησα συνεχισα "βοηθησε με μπαμπακα μου, βοηθησε με να αποφασισω τι πρεπει να κανω, δωσε μου ενα σημαδι, να παω ΛΑ ή να μεινω εδω? Σε παρακαλω, μονο ενα σημαδι." τον παρακαλεσα αλλα τιποτα..τωρα θα σκεφτεστε οτι ειμαι τρελη που μιλαω σε εναν πεθαμενο αλλα ο μπαμπας μου παντα με βοηθουσε και μου εδειχνε τον σωστο δρομο και αυτο ευχομαι να κανει και τωρα. Καθισα λιγη ωρα ακομα, επειτα τον αποχαιρετησα και εφυγα. Ειχε βαλει κρυο και ηταν και βραδυ και ετσι αποφασισα να παω σπιτι. Μπηκα στο αμαξι και πηρα τον δρομο του γυρισμου. Λιγη ωρα αργοτερα ημουν στο μπανιο χαλαρονοντας. Οταν τελειωσα τηλιξα μια πετσετα γυρω απο το καλιγραμο σωμα μου και πηγα στο δωματιο μου οπου φορεσα πιτζαμες και επεσα κατευθειαν για υπνο. Αυτη η μερα ηταν πολυ εξουθενοτικη οποτε ο υπνος δεν αργησε να με παρει.

-----------------------------------------------
20 παρτ!!! Ουαου
Σας ευχαριστω πολυ που διαβαζετε την ιστορια μου!!
Συγγνωμη που δεν βαζω συχνα αλλα και για τυχον ορθογραφικα!!
Να εχετε ολοι ενα καλο ΣΚ!!

Επομενο: δεν ξερω ποτε
Φιλια babes