Εφιαλτικη Ζωη

Part 34

Ειμαστε εδω και μια ωρα σε ενα μικρο ζεστο μαγαζακι με τον Αρη και τρωμε ενω μου λεει διαφορα που εγιναν οσο καιρο λειπω απο το σπιτι.

"Αρη!! Θελω να μιλησουμε για κατι.." προσπαθω να μπω στο θεμα

"Ναι μωρο μου οτι θες..!!" ειπε ενω εφαγε αλλη μια μπουκια απο το ζεστο σουφλε σοκολατας του.

"Θυμασε χθες στο κλαμπ που μολις βγηκαμε εξω ειχες μια μηχανη?"

"Ναι θυμαμαι και τωρα απεξω ειναι" ειπε γελωντας

"Ναι βρε παιδι μου, αλλα θυμασε οταν σε ρωτησα τι μου ειπες?"

     Flashback
Πλησιασαμε μια κόκκινη μηχανη και ανέβηκε πάνω.
"που την βρήκες?" τον ρωτησα όταν μου έδωσε ένα κρανος
"θα σου πω αύριο είναι μεγάλη ιστορία." έκανε μια παύση και συνέχισε "Έχει σχέση με τους γονείς μου."
   End Flashback

"Οχι λια δεν θυμαμαι. Που το πας?" ρωτησε ελαχιστα εκνευρισμενος

"Ρε Αρη δεν νομιζεις οτι ηρθε η ωρα να μου μιλησεις επιτελους για τους γονεις σου? Ειμαστε τοσο καιρο μαζι και μια φορα καταλαθος ανεφερα κατι και εκνευριστηκες τοσο πολυ που με εδιωξες απο το σπιτι σου. Και τοτε δεν τα ειχαμε καν φαντασου." τελειωσα τον λογο μου ενω ο αρης ειχε γινει κοκκινος απο τον θυμο και ημουν σιγουρη οτι θα αρχισει να φωναζει. Εκλεισε τα ματια του και επερνε βαθιες ανασες για να ηρεμισει και προφανως τα καταφερε ενω λιγα λεπτα αργοτερα με κοιταγε με πιο ηρεμο υφος.

"Μωρο μου δεν ειναι το καταλληλο μερος να τα πουμε αυτα. Σε παρακαλω μην το συνεχισεις." ειπε με ηρεμη και σταθερη φωνη

"Παμε αλλου τοτε. Αρη θελω να μαθω. Εσυ τα ξερεις ολα για εμενα." ειπα με λυπημενο υφος

Δεν μιλησε απλα συκωσε το χερι του στο σερβιτορο και εκεινος ηρθε με τον λογαριασμο μας. Εκεινος πληρωσε και συκωθηκαμε βγαινοντας εξω. Πλησιασαμε την κοκκινη μηχανη του και ανεβηκαμε πανω.

"Κρατησου" ειπε και τυλιξα τα χερια μου γυρω απο την μεση του ενω πατησε γκαζι.

Λιγη ωρα αργοτερα ειμασταν εξω απο ενα μεγαλο δυοροφο σπιτι λιγο πιο εξω απο το κεντρο του los angeles. Πατησε ενα κουμπι και μια πορτα ανοιξε ενω εβαλε μεσα την μηχανη. Πλεον ειμασταν στο γκαραζ. Κατεβηκαμε απο την μηχανη και μου επιασε το χερι ενω πηγαμε προς το ασανσερ για να ανεβουμε στο σπιτι. Μπηκαμε μεσα και πατησε το κουμπι με τον αριθμο 1. Κοιταξε το προσωπο μου και επειτα τα χερια μας. Εγω δεν γυρισα να τον δω αλλα καταλαβαινα τις κινησεις του. Το ασανσερ σταματησε και οι πορτες ανοιξαν εμφανιζοντας μου στα αριστερα ενα μεγαλο σαλονι διπλασιο απο της θειας μου και στα δεξια ενα διαδρομο που στο τελος ηταν η κεντρικη πορτα ενω μπροστα απο το ασανσερ μια σκαλα που προφανος οδηγουσε στα υπνοδωματια.