Love me Again

3

Nakaupo si Vice sa sahig nang makita ni Anne. Kagagaling lamang nito sa doktor na tumitingin kay K.

"So you're here about the patient in room 356? Are you a relative?"

"Actually Doc I'm just a friend. I was with her husband earlier when we came to the hospital."

"Well that's a relief." umupo iyong doktor sa kanyang upuan at tinignan ang kanyang mga files. "Someone brought her here few days ago."

"How is she?"

"Well, she's sustained major head injuries and the lack of oxygen due to her being in the river affected her as well. It's amazing she didn't drown." nagulat si Anne sa nalaman. Naaksidente pala ang kaibigan.

"So what's wrong with her?"

"Physically? Nothing. She's perfectly healthy and I'm glad to say that she's the most fit person I've seen in a while. Mentally? There are a few problems." napatingin si Ane sa doktor, hinahanda ang sarili sa kung anong posibleng marinig niyang problema ni K. "She's suffering from what we call retrograde amnesia. In most cases, it's mild, the past few hours leading up to the injury are forgotten."

"Pero Doc she's not one of those cases, is she?"

"Hindi ko namang sinasabing permanente." napabuntong hininga ang doktor, tila iniisip kung sasabihin na ba niya ngayon ang kondisyon ng pasyente gayung under observation parin siya. "But...she has absolutely no recollection of the past."

"Vice!" naupo si Anne sa sahig kahit na super nakaget-up siya para tabihan ang kaibigan.

"Hindi niya ako maalala." ang sabi ni Vice na medyo naluluha luha parin. "Hindi niya maalala na ako yung asawa niya."

"Vice, bright up! It's not the end of the world, maalala ka rin niya." nagpipigil narin si Anne ng iyak dahil naiisip niya na dapat siyang maging matatag para sa mga kaibigan. "Maaalala ka niya kasi mahal ka niya."

"Pero hindi niya nga ako kilala. Asawa ko siya." tinakpan ni Vice ang kanyang mukha gamit ang dalawang kamay. "Asawa ko siya, pero ako? Ano ako sa kanya? Isang taong hindi niya makilala? Estranghero."

"Ang lalim nun girl ha." Anne tried to laugh but all that escaped her lips was a dry chuckle. "Kaylangan mong sabihin sa kanya kung sino ka."

"Para saan pa?" tumayo na si Vice at pinunasan ang mga luha. Tinulungan niya si Anne na tumayo rin. "Hindi naman na nga niya ako maalala. So basically hindi narin niya ako mahal."

"She loves you!" sinuntok ni Anne si Vice ng mahina sa braso, suddenly being the badass that maybe her friend needed. "She just doesn't remember you, but she still loves you! And she's your wife, nothing changes that."

Natahimik si Vice, tama naman talaga si Anne pero nagiging stubborn lang siya kaya ayaw niya itong paniwalaan. Tahimik silang lumabas ng hospital para magkape sa pikamalapit na coffee shop. Hindi parin nagsasalita si Vice kaya naman nagpasya si Anne na muling magbukas ng topic.

"Ano nang gagawin mo ngayon?"

"Asawa ko siya." ang mahinang sabi ni Vice. "Inuuwi ko siya."

"Ano, sasabihin mo na sa kanya kung sino ka talaga? Agad-agad? Sabi ng doktor paunti unti lang dapat ang pasok ng info para mas mabilis na gumaling si K."

"Hindi ko nanaman sasabihin na kasal kami."

"Well, that's ..." napatigil si Anne nang maisip niya kung ano ang ibig sabihin ni Vice sa kanyang mga sinabi. "Excuse me?"

"Inuuwi ko siya sa condo pero hindi ko sasabihin na kasal kami. Maybe I'll just tell her na were bff's or roommates or whatever. Tutal bakla naman ako diba, kapanipaniwala naman siguro iyon."

"Thats bull Vice! Are you kidding?" ito nanaman si Anne pilit na tumatawa para ipakita kay Vice na stupid idea ang sinasabi niya. "Inuuwi mo siya tapos hindi mo sasabihin na asawa mo siya? Ano magprepretend ka na hindi siya ang iyong love of your life. Your crazy! I think you need to see a doctor."

"E anong gusto mong gawin ko? Sabihin ko sa kanya ng asawa ko siya tapos pilitin kong maalala niya na mahal niya ako? Gusto mo bang halikan ko siya na parang walang mali o walang malaking problema na talaga namang nandoon? Mas gugustuhin ko pa hindi niya ako mahal kaysa naman napipilitan lang siya kasi sinabi ko." pinikit ni Vice ang kanyang mga mata, trying so hard to imagine his life would be after all this shits are done. "Naiimagine mo ba iyon Anne? Na hahalikan niya ako, tapos bubulong din siya nang 'I love you's tapos pag akala niyang tulog na ako, tititigan niya ako at tatanungin niya ang sarili niya kung paano ba niya ako nagustuhan o kung mahal ba talaga niya ako dati. Ako na stranger lang para sa kanya."

"You're stupid." ang mabilis na sabi ni Anne. Naaasar siya dahil sa lahat ng mga kaibigan niya, halos siya lang ang naniniwala sa pure love nilang dalawa para sa isa't isa.

"Then tell me how it works! Sabihin mo sa akin, paano mo icocompare ang mahigit buong buhay ko na kasama siya sa isang taong ang memorya e nagsimula palang a few days ago. God! Malamang nga e hindi niya kilala kung sino siya." hindi makapagsalita si Anne. Dahil kagaya ni Vice, alam niya kung paano umaakto si K ayon sa mga nasabi ng mga tao sa paligid niya. Maprepressure ito na mainitindihan ang lahat, pipilitin na maalalaa kahit hirap na hirap na talaga. Magprepretend na mahal ang isang tao dahil sinabi nila na ito siya bago pa maganap ang aksidente.

She's stubborn as hell to seek for help.

He's stubborn enough to not help her when he knew he wouldn't want help.

"So whats the plan?" ang muling tanong ni Anne.

"Kagaya nga ng sabi ko, inuuwi ko siya." napabuntong hininga si Vice. "Hindi ko babanggitin yung kasal dahil ayaw ko ngang pilitin siya. Kung maalala niya, edi maalala niya. Kung hindi...papalayain ko siya." Anne took his hands and squeezed it.

"Are you going to be ok?" hindi iyon ang tamang tanong, Anne kicked herself in her head. Nakita niyang umiiling si Vice bago sumagot.

"Pero kaylangan ko para sa kanya." tumayo na sila at pumunta na ulit sa hospital.