Love me Again

9

I've been trying not to love you. I've been putting up a fight. I've been barely holding on and letting go with all my might. There's a part of me that's empty, I know only love can fill. I'm afraid I'll never find it, and scared to death I will.

- Mark Wills, Help me Fall

~

Awkward.

Iyan nanaman ang nararamdam pareho ni K at ni Vice pagkagising ngayong umaga. Hindi na talaga magawa ni Vice na tignan si K dahil wala na siyang nararamdaman para dito. 

Oo.

Tama.

Walang maramdaman si Vice na special feelings towards K ng umagang iyon.

Weird.

Hindi niya inaakalang ganoon nalang kabilis na mapapagod ang puso niya kakahintay.

Siguro isa naring factor iyong pagod at stress sa kung paano ba niya sasabihin kay K na asawa siya nito.

Pero wala na talagang spark.

Iyong tipong kahit na nakangiti si K e wala na talaga itong dating kay Vice.

It was adorable, true.

But Vice didn't feel the warmth threaten to bubble over within him like he usually felt when Karylle would show off that lazy smile and mumble "good morning."

E sinusubukan naman niya e.

Sinusubukan niyang huwag sumuko.

At naiinis siya sa sarili niya dahil feeling niya nagiging manhid na siya.

"K?" ang tanong niya. Nakaupo siya sa kitchen counter at nagbabasa ng news paper.

"Yeah?" ang sabi naman ni K na naglalagay ng cereals sa bowl.

"Okay lang bang kuhaan mo ako ng tubig?" 

Medyo natagalan bago abutan ni K si Vice ng tubig.

Vice looked at it sadly as it only reaffirmed that this was not the Karylle he loved. If it were, Karylle would've brought his water in a mug, specifically his mug.

"Thanks." ang mahina niyang sabi. Nginitian lang siya ni K at bumalik sa pagkain ng cereals. Nang matapos na siyang kumain ay tumayo na siya at inilagay ang plate sa may sink. "I have to go to work." ang sabi niya habang kinukuha ang bag na nasa may sofa. "Siguro gagabihin din ako, magoovertime. Kung may kailangan ka, tawagan mo lang ako, nasa may phone mo na yung number ko."

"Okay." and with that, Vice was out of the door. Tinignan ni K ang kaninang inuupuan ni Vice at napansing hindi naman nito ginalaw yung tubig na binigay niya. With a heavy heart, she started cleaning.

~

Workaholic si Vice, lalo na kapag stress siya. And the worse it was, the more efficient and machine like he became. Napansin ito ni Anne, nang makita niya ang mga nakatambak na trabaho sa lamesa niya, all from Vice. Isa ito sa iilang paraan niya para malaman ang kalagayan ng kaibigan, at sa talagang dami ng mga trabahong nakaline-up sa kanya, mukhang masama na nga ang lagay nito. 

Dumaan si Anne sa office ni Vice nang lunch.

"Lunch, Viceral?" tanong ni Anne.

"Hindi pwede, marami pa akong dapat bayaran." ang sabi ni Vice na hindi manlang umalis ng tingin sa mga papel na hawak niya. This earned an eye roll from Anne, inilapag niya ang sandwich na dala sa may lamesa ng kaibigan. 

"Hindi ka makakapagtrabaho kapag hindi ka kumain." kumuha si Anne ng stool at naupo sa may harapan ni Vice. Binuksan niya yung pagkain niya at sinimulang kainin ito. Hindi manlang pinansin ni Vice iyong sandwich na binigay niya. Kung ginalaw man, e ayon e para ilayo ito mula sa mga papel na tinatrabaho niya. "Wala paring mabuting nangyayari no?"

"Tungkol saan?"

"Tungkol sa inyo ni K." ang sagot ni Anne. Napatigil si Vice sa pagsusulat at napasandal sa kinauupuan niya.

"Hindi ko na yata siya mahal." Vice admitted, and Anne almost choked.

"Excuse me?"

"Ang sabi ko hindi ko na siya mahal. Hindi naman siya si Karylle. Hindi naman siya si Kurba. Sa mga nagdaang araw, unti unti ko ng napapatunayan iyon. Hindi na nga talaga niya siguro ako maaalala."

"E kamusta naman yung monologue mo nung una natin siyang nakita? Paano na yung maghihintay-ako-speech na sinabi mo sakin nung pabalik na tayo sa hospital?"

"I didn't...hindi ko naisip na mahal ko kung ano ang bumubuo sa pagkatao ni K dati, ni Karylle na best friend ko. Pagkatapos ng lahat, everything we had together is gone. At anong natira? Isang babaeng hindi manlang maiabot yung paborito kong mug kapag humihingi ako ng tubig!" Vice pushed the papers away and dissolved into a fit of tears. Tumingin si Anne sa labas para siguraduhin na walang nakakakita ng mga pangyayari. She closed the blinds and walked over. "I just want her back...I want her to remember..." Vice sobbed and Anne did her best to comfort her best friend.

"I know. I know. I want her back too."

"I don't want to fall out of love with her...but I am." Vice whispered the fear that coursed through his body every second of the day.

____________________________________________________

natuwa ako sa feedback last chapter :)

medyo angsty lang pero don't worry, sabi nga nila 'it's always darkest before the dawn'.

comment below para malaman ko naman kung may nagawa akong tama :)