Assassin

Chapter 10

"Medon?"

"Yes sir?"

"Introduce yourself to me. Your true self."

Napahinto si Medon sa ginagawa. Tumayo ito.

"Many years ago my late great grandfather, decided to build a clan but in that time the older clans decided to have a war. The clan is too young and they cant defend the village. My grandfather didn't agree in this war but if he still refuses the other clan will kill them. So as soon as possible, all the villagers trained but they didnt trained because they want to join the war but they trained because they wanto to protect the village. Then the day comes to test their abilities to protect the village. They fought and died but in the end they won. But it doesnt end there, my father told me that there will be an upcoming war between the clans thats why we are trained. Trained to be the perfect killing machine. We are preparing for the next war."

"But why are you-"

Napatingin si Medon sa labas.

"My playmates are here. Stay here and you will be safe."

"Wait.. I-"

Lumabas na ang dalaga at naglahong parang bula.

"I just want to know, why are you doing this."

Napabuntong hininga ang binata.

*Kahit na sinabi na niya ang tunay niyang pagkatao. Napakamisteryoso pa rin niya. Marami pa akong gustong malaman. Marami.*

Natagalan si Medon sa labas kaya nakatulog na ang binata. Nilapitan niya ang natutulog na binata. Hahawakan niya sana ang buhok ng binata ng makita niya na puno ng dugo ang kamay niya. Tinignan nalang niya ang binata bago pumasok sa loob ng banyo at maligo.

Nakaramdam si Nico ng "tawag ng kalikasan" kaya napabangon siya. Nagpalingon-lingon siya.

*Wala pa rin ba si Medon? Anong oras na ba?*

Tumayo na ito at pumunta sa banyo. Isinara at nilock niya ang pintuan bago mag banyo.

"Laki ah."

"Nang ano?"

Sagot ng binata na nakapikit ang mga mata.

"Nang hawak mo."

"Ha? Ano bang hawak ko?"

"Yung armalite mo."

"Arma-"

Napahinto ang binata sa pagsasalita.

*Teka sino ba itong kausap ko?*

Muntik ng takasan ng lamang loob si Nico ng makita ang nakatayo na si Medon. Wala itong anumang saplot sa katawan at kakatapos lang itong maligo kaya basang-basa ang buong katawan niya.

Agad siyang tumalikod.

"Sorry hindi ko alam na nandito ka pala."

"Okey lang, nalimutan ko sigurong isara ang pinto. Pasensya kana nasanay na kasi ako. Ako lang kasi ang mag-isang nakatira dito kaya hindi ko na sinasara ang pinto."

Binalot na ni Medon ang katawan niya ng tuwalya.

"Ano lalabas ba tayo o hindi?"

"L-lalabas?"

"Oo, lalabas."

"A-ano"

"Nik-Nik, umayos ka nga. Tara na lumabas na tayo ng banyo. Ikaw talaga."

Marahan niyang itinulak ang binata.

"A-ah s-sige."

Binuksan na ni Nico ang pinto at hindi na lumingon kay Pia. Naglakad na ito papunta sa sala at agad na umupo sa sofa.

Hindi nagtagal ay lumabas na rin si Medon. Nakasuot ito ng malaki at puting polo. May dala itong dalawang tasa.

"Kape?"

Inabot niya kay Nico ang isang tasa at kinuha naman ito ng binata.

"Thank you."

"We are safe ... For now."

Anang dalaga ng makaupo na ito. Tahimik lang si Nico hindi pa kasi siya nakakarecover sa nangyari.

"I think you want to talk to me."

"Ah, yes?"

Hinarap siya ng dalaga.

"Okey well, now that you already know my, well, past then lets start from the beginning, shall we? Hi! Im Medon, the fifth daughter of Yurak, granddaughter of Zugra, from the 20th generation of Kai. The life and death. Also known as the demon and you?"

"Demon"

Pag-uulit ni Nico

"Right, when you scrumble my name medon it will give you demon."

"Why demon?"

"Is there a problem?"

"Ah, Im just wandering."

"You just saw me back there, are you not?"

Hindi sumagot si Nico napayuko lang ito.

"The reason why Im called demon because Im the chosen."

"Chosen?"

"To end the war."

"What? Like a sacrifice?"

"What sacrifice? Your kidding me. They will be the sacrifice not me."

"What do you mean?"

Napangiti si Medon. Ibinaba niya ang hinahawakan niyang tasa.

"In each generation, may isa sa aming pamilya ang napipili ng demonyo."

"Demon?"

"Yes, kapag ikaw ang pinili. Huwag mo nang aasahan ang maginhawa at masayang buhay."

"What do you mean?"

"Bawat araw na gigising ka, sa bawat pagsikat at paglubog ng araw kailangan mong ihanda ang sarili mo. Kahit sa pagtulog mo, dapat nakaalarma ka. Hindi ka pwedeng kumalma. Alam mo ba kung ano ang buhay na dinadaanan ng mga napili? Impyerno, swerte mo kapag nabuhay ka pa at hindi nabaliw. Kami ang nangunguna sa mga labanan. Kung baga kami ang kanilang alas sa bawat giyera na kahaharapin nila. Kung wala kami, siguradong ubos sila."

"Ganun ba talaga kayo kalakas?"

"Hindi lahat, yung iba puro lang salita. Tsaka iba-iba ang regalo na matatanggap mo kapag ikaw ang pinili."

"Kagaya ng?"

"Katulad ko ang unang regalo na natanggap ko ay ang regalo ng lason."

"Lason?"

"Oo, pitong taon ako nun nung malaman ko ang kakayahan ko na gumawa ng lason. Una kong biktima? Mga daga sa bahay, tapos pusa, aso, ibon tsaka yung huli tao."

"Tao?"

"Huwag kang mag alala hindi kita lalasunin."

"Salamat naman. Ano pa ang iba mong natanggap?"

"Sumunod na regalo sa akin ay ang makakita sa gabi at kahit na madilim, parang night vision, tapos regalo ng dugo-"

"Dugo?"

"Oo, kaya kong hanapin ang tao sa pamamagitan lang ng dugo."

"Ha? Papaano?"

"Hmm .. Ang hirap naman parang ganito yun. Iba-iba kasi ang lasa ng ating mga dugo, iba-iba ang init, lamig, kulay at amoy."

"Ha? Ang labo. Pwede bang i-explain mo pa. Hindi ko talaga kasi maintindihan."

"Oh sige ganito yun. Halimbawa ng dugo mo. Ang sariwa, napakabango at napakatamis. Napakasarap ng init na nagmumula dito. Para kang bukal, your blood is so relaxing and I like it. No I want it. I want it for myself."

Unti-unting lumapit si Medon kay Nico. Nagsisimula na namang mag iba ang expression sa mukha niya.