"Tamam ben dönüş yolunu biliyorum sen merak etme. O zaman, ben senin zamanını almayayım bu arada tekrardan afedersin. Yani şey için işte.. Üzerine atladığım için."
Birden ikimizde gülmeye başaldık. Ama nasıl gülüyoruz, hiç duramayacağız sandım sonra birden kafama dank etti hava çok kararmıştı ve ben önümü bile göremiyordum. Öyle bir korkmaya başladım ki. Bunu o da fark etmiş olacak ki:
"Bak hava daha da kararmadan yola çıksak iyi olacak okula hiç bu kadar geç dönmemiştim ve yolu biraz iç güdülerimi kullanarak bulacağız tamam mı?" dedi.
"Tamam da bütün o dağı nasıl tırmanacağız gece gece" diye sordum. Sesim nedense ağlamaklı çıkmıştı ve buna çok sinirlendim çünkü daha önce hiç kimsenin önünde ağlamamıştım.Yine de her ne kadar zor durumda olsam da ona güveniyordum. Yalnız değildim en azından. Hem okula dönüş yolunu da biliyordu.
"İyi de neden dağa tırmanmamız gerekiyordu. Şurdan dümdüz on kilometre yürüyünce Güney Vadisi’ne ulaşırız zaten."
"Güney Vadisi mi? Orasıda neresi? Ne diyorsun sen ben buraya şu dağdan boydan boya kayarak geldim. Sen nereden geliyorsun bu arada?"
Şaşkın şaşkın yüzüme baktı sadece:
"Sen şimdi Güney Vadisinde okumuyor musun?"
"Güney Vadi'si neresi ben Kramir’de okuyorum"
"Kramir mi? Şu efsane dağın tepesindeki köyde mi? Kaç senesinden geliyorsun sen? Hahaha.. bak cidden komiksin de bu yakınlarda bizim okul dışında bir yer yok o Kramir dediğin yer de burdan yaklaşık 25km uzakta yani dağın orası sonrasını bilmem sen nasıl geldin buraya onu bile anlamadım."
Ona cevap verecek halde değildim. Yüzüne sadece şaşkın şaşkın baktım. Bu gece nerede kalacaktım şimdi ben. Okula dönmeyecek olmam artık umrumda değildi geceyi geçirecek bir yer bulsam yeterdi artık bana ki artık hava iyice kararmıştı. Zifiri karanlık olmuştu.
"Bak benim bir yolunu bulup bu dağı tırmanmam lazım. Tepeye vardığımda okulumun yolunu her türlü bulurum ama bana sadece bu geceyi geçirebileceğim bir yer lazım yardımcı olabilir misin?"
"Kızım sen benimle dalga mı geçiyorsun? O Kramir dediğin yer yaklaşık 100 veya 200 yıldır kullanılmıyor birileri ordaki birkaç antik aynadan ve yıkıntıdan bahsetti bana ama bilmiyorum. Orası hakkında hiçbir fikrim yok açıkçası."
İşte şimdi gerçekten saçmalamaya başlamıştı.
"Kramir yüz yıldır kullanılmıyor mu sen ne saçmalıyorsun hem kaç yılındayız söyle bakalım."
"Çok basit 2013"
"Anlamadım 2013 mü? Ne saçmalıyorsun sen 1913 yılındayız tabikide, yılları onar onar sayıyorsun sanırım."
"Tamam baya komiksin neyse bak burda kalmak zorundayız bu gece tamam mı ? Yani pek tehlikeli bir yer değildir burası sen de yarın nasıl geldiysen dönmeye çalışırsın haydi ben çok yoruldum bugün baya uzun bir yürüyüş yaptım , sana iyi geceler.”
Sustum. Sadece nefes alışını dinledim ve endişelenmeyi yarına bırakmaya karar verdim sabah olunca her şey açıklığa kavuşurdu elbette.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yoksa Rüya Mı?
RomanceHep aynı rüyayı görüyorum. Suya düşen altın bir para Ardından hiç durmayan sinsice atılan kahkahalar ve onun yüzü... Aynadaki yansıma bana çok tanıdık geliyordu ama bir türlü çıkaramıyordum Kimseye de anlatamıyordum en yakın arkadaşıma dahi. Zate...
