Yoksa Rüya Mı?

Dışarıda

Dışarıya nasıl çıktığımızı hala tam hatırlayamıyorum. Ayağa kalktığımda çıkış yolu karşımda belirgin bir şekilde duruyordu. Sanki hep ordaymış ve aslında hiç de karışık bir yol değilmişçesine bana bakıyordu. Bunun üzerine hiç vakit kaybetmeden Emre’ye ayağa kalkmasında yardım ettim ve bir şekilde dışarı çıkmayı başardık.

 

Dışarı çıktığımızda aradan sanki hiç vakit geçmemiş gibiydi. Güneş hala tepemizdeydi ve insanlar birbirlerine gülüp hoşça vakit geçiriyorlardı. Biz çıkar çıkmaz birkaç işçi bizim “Sihirli Aynalar” bölümünden uzaklaşmamız için bizi başka bir tarafa doğru yönlendirdi.

 

Tam her şey normal ve güzel derken , birden Sihirli Aynalar’a girmek için işçilerle kavga eden bir çocuk gördük. Üstelik tek başına da değildi yanında birkaç arkadaşı da vardı. Emre dışarı çıktığımızda nedense birden kendine geldi ve içeride sanki hiçbir şey yaşanmamışçasına yürümeye başladı ve benim yanımdan uzaklaşırken diğerlerine bakmaya gittiğini söyledi. İçeride düşündüklerimde sanırım yanılmamıştım, diğerleriyle anlaşmaya çalışacaktı.

 

Olay ilgimi çektiğinden ben Emre’yle birlikte gitmedim, onun yerine oradaki çocukların neden içeriye girmeye çalıştıklarını anlamak için yanlarına doğru yaklaştım.

 

“… evet hala orda anlamıyor musun?”

 

“Bakın içeriye girdiğimizde her tarafı aradık ve karşımıza yalnızca iki kişi çıktı, onlarda zaten daha demin dışarı-

 

“Hayır , bir hata yapıyorsunuz sevgilim hala içeride ve o çıkmadan burdan bir yere ayrılmayacağım.”

 

“Bizim için fark etmez, şansa bakın içeriden çıkanlardan biri de burda isterseniz onunla konuşabilirsiniz. Hanımefendi siz dışarı çıkarken herhangi biriyle karşılaştınız mı ?”

 

“Şey ben –

 

“Bakın Hanımefendi sevgilim benim için çok önemli içerideyken hiçbir şey duymadınız  mı?”

 

“Seninle aynı yaştayım sanırım bana hanımefendi demek zorunda değilsin-

 

Birden hepsi nedenini anlamadığım bir şekilde gülmeye başladılar ve birisi bana dönüp

 

“Evet doğru ya nasıl da tahmin edemedik bunu ben 60 yaşıma dün bastım afedersiniz.”

 

60 yaşına mı ? Neyden bahsettiğini anlamadım ama bunu umursamadan onlara yalnızca içeride bir çığlık duyduğumu bunun dışında hiçbir şey görmediğimi söyledim.

 

“Anladım bayan , sihirli aynalarda herkes halisünasyonlar gördüğünü garip sesler duyduğunu söyler ama bayan sonuçta bir kız görmemiş demek ki sevgilin seni dışarıda bir yerlerde bekliyor şimdi burayı terk etmenizi rica edicem sizden.”

 

Benim artık orda bir işim kalmamıştı. İçeride duyduğum sesin gerçek olduğundan emindim ama yine de kıza üzülsem bile bu olayla daha fazla ilgilenmek istemedim. Tam arkamı dönüp onların yanından gidecektim ki birden gözüme diğer çocuklardan birisi çok tanıdık geldi.

 

O kadar tanıdık ki sanki onunla yüzyüze daha önceden konuşmuşuz gibi. Bunları düşünürken ona doğru yaklaştığımı fark etmemişim tam önünde durunca aklım başıma geldi bunun üzerine ben de

 

“Seni bir yerden tanıyor muyum?” diye sordum.

 

Ordakiler yeniden gülmeye başladılar ve çocuk yalnızca

 

“Hiç sanmıyorum, üzgünüm ama kendimden yaşça çok büyük insanlarla takılmaktan zevk aldığım söylenemez .”

 

Bunun üzerine zaten gülmekte olanlar daha da koptu , bense sinirimden yerimde duramıyordum en fazla kaç gösteriyor olabilirdim ki? Tam bir şey söyliyecekken birisi beni kolumdan tutup çekiştirmeye başladı.

 

“Başımın belası yine ne haltlar çeviriyorsun, diğerleri çoktan arabanın yanında toplandı bile hepimiz seni bekliyorduk haydi gitme vakti geldi.”

 

“Kusura bakmayın çocuklar, bu yaşta bazen kafa karışıklıkları unutkanlıklar yaşanabiliyor biliyorsunuz.”

 

Sonrasında Cüneyt bey beni doğruca arabaya sürükledi ve ben de diğerlerinin yanındaki yerimi tekrardan aldım.